2022 වසරේදී සියයට 7.8 ක හැකිළීමකින් පසු, ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය 2024 වසරේදී සියයට +5.2 ක වර්ධනයක් දක්වා ආපසු හැරී ඇත. ඉන් පෙන්නුම් කරන්නේ රටේ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාවයි. සැලකිල්ලට ගත යුතු වැදගත් කරුණක් වන්නේ, මෙය සිදුවන්නේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සහ ලෝක බැංකුව සියයට3 - 3.3ක වර්ධනයක් ප්‍රක්ෂේපණය කරන පසුබිමක වීමයි. ලෝකය විසින් තේරුම් ගත යුතු ශ්‍රී ලංකා සන්නාමයේ බලය මෙයයි. අපනයන ප්‍රජාව ඩොලර් බිලියන 16.7 ක් දායකත්වයක් ලබාදුන් අතර, සංචාරක අංශය ඩොලර් බිලියන 3.1 ක කාර්ය සාධනයක් ඉක්මවා ගියේය. එය පසුගිය වසරට වඩා සියයට +53 ක වර්ධනයකි. එහෙත් ශ්‍රී ලංකාව තවමත් අමතක කර ඇති කරුණක් වන්නේ, සංචාරක සහ අපනයන යන අංශ දෙකෙන්ම සියයට 70 කට වඩා දායක වන්නේ ක්ෂුද්‍ර, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසාය සහ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර බවයි.

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර - 2025 වසරේදී යථාර්ථය

ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයේ පසුබිම වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට52ක් නියෝජනය කරන ක්ෂුද්‍ර, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසාය / සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර විසිනි. 2018 දී මෙම අංශය ඩොලර් බිලියන 48 ක් පමණ දායකවයක් ලබාදුන් අතර, අක්‍රීය ණය ප්‍රමාණය සියයට3.4 ක් වැනි සුළු අගයකි. 2019 වසරේදී මෙම අංශය ඩොලර් බිලියන 46 ක දායකත්වයක් ලබා දුන් අතර, ඉදිරියේදී ඇති විය හැකි මූල්‍ය අර්බුදය හේතුවෙන් රට උණුසුම්ව පවතින බැවින් අක්‍රීය ණය ප්‍රමාණය සියයට 10.4 දක්වා ඉහළ ගියේය. 2020 වර්ෂය තුළ පවා, ක්ෂුද්‍ර, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසාය / සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර අංශය ශ්‍රී ලංකා ආර්ථිකයට ඩොලර් බිලියන 45 ක දායකත්වයක් ලබා දුන් නමුත් අක්‍රීය ණය ප්‍රමාණය සියයට 13.9 ක් විය. එහෙත් එය කළමනාකරණය කළ හැකි විය. පසුව මූල්‍ය අර්බුදය පැමිණි නමුත් අංශය නිශ්චලව සිටි අතර අක්‍රීය ණය ප්‍රමාණය සියයට 14.1 දක්වා ඉහළ ගියේය.

එහෙත් ශ්‍රී ලංකාව බංකොලොත් වී ඇති බවට මහබැංකුව නිවේදනය කිරීමත් සමඟ සමස්ත අක්‍රීය ණය ප්‍රමාණය සියයට36 දක්වා ඉහළ ගිය අතර, පසුව එම අංශය දැඩි ලෙස අර්බුදකාරී තත්වයකට පත්විය. මේ වන විට අක්‍රීය ණය තොගයේ වටිනාකම රුපියල් බිලියන 680 ක් වන අතර, එය කළමනාකරණය කළ නොහැකි ය. මිලියන 4.5 ක් වන ශ්‍රම බලකාය දැන් අවදානමට ලක්ව ඇති අතර, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාරවලින් සියයට 39 ක් කාන්තාවන් සතු වන නිසා එය සංකීර්ණතාවට තවත් හේතුවක් වී තිබේ. මෙය ශ්‍රී ලංකාවට ඇති ඊළඟ අභියෝගය වනු ඇත.

සමහරුන් අනුමාන කරන්නේ අක්‍රීය ණයවල ණය තොගය රුපියල් ට්‍රිලියන 1.3 ක් තරම් ඉහළ අගයක් ගන්නා බවයි. කෙසේ වෙතත්, රජය ක්ෂුද්‍ර, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසාය අභියෝගය හඳුනාගෙන ඇති අතර, වත්මන් අක්‍රීය ණය නොතකා, පවතින ණය මධ්‍යස්ථ සියයට 10 සහනදායී අනුපාතයකට ප්‍රතිව්‍යුහගත කළ යුතු බව නිර්දේශ කර ඇත. පසුගිය වසර පහ තුළ පවතින ණය සඳහා උපචිත පොලිය කපා හැරීම මෙයට ඇතුළත් වේ. ශ්‍රී ලංකා මහබැංකුවේ 2024 අංක 4 දරන චක්‍රලේඛයට අනුව, සුදුසුකම් ලත් සුළු හා මධ්‍යම පරිමාණ ණය ගැතියන්ගේ නොගෙවූ පොලිය 2019 අප්‍රේල් 1 වැනි දින සිට 2024 දෙසැම්බර් 15 වැනි දින දක්වා සමුච්චිත පොලියෙන් සියයට 50 ක් රජය විසින් දරනු ලබන බව රජය පෙන්වා දී ඇති අතර, ඇතැම් සීමාවලට යටත්ව, සුදුසුකම් ලත් සුළු හා මධ්‍යම පරිමාණ ණය ගැතියන්ගේ නොගෙවූ පොලිය නිදහස් කරනු ලැබේ.

සැලකිල්ලට ගත යුතු කරුණක් වන්නේ, බැංකු ප්‍රජාව බිලියන 48 ක ලාභාංශ ගෙවීමක් සිදු කර ඇති බව පසුගිය සති අන්තයේ මාධ්‍ය වාර්තා කළ අතර, එය මෙම ගැටලු‍වේ සමස්ත කළමනාකරණයට තවදුරටත් පීඩනයක් එක් කරයි. මෙම අභියෝගය කළමනාකරණය කිරීමේ කාර්යය කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශයට පැවරී ඇති අතර, එයින් අදහස් වන්නේ එය ආමන්ත්‍රණය නොකළහොත් 2025 දී සමස්ත කර්මාන්ත හා වාණිජ සංඛ්‍යාවට බලපෑමක් ඇති වනු ඇති බවයි.

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර - අමතක කළ ජනතාව

අපි මූලික කරුණු වෙත ආපසු ගියහොත්, අපනයන සහ සංචාරක ක්ෂේත්‍රයේ අවධානය යොමු වූ අංශය තුළ ශ්‍රී ලංකාවේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 50 ක් පමණ ජනනය කරන්නේ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර අංශයයි. මුද්‍රිත හෝ විද්‍යුත් මාධ්‍යවල විධිමත් අංශයේ සැලකිය යුතු දෘශ්‍යතාවක් තිබුණද, මූල්‍ය අංශයේ අපට ඕනෑම දීප්තිමත් සඟරාවක හෝ ඕනෑම පුවත්පතක කුඩා හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර ගැන දක්නට ලැබෙන්නේ කලාතුරකිනි. මෙම අංශය සමස්ත කාර්මික හා වාණිජ අවකාශය තුළ අතරමංව ඇත. සමහර සිදුවීම් හරහා සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර අමතක වූ පුද්ගලයන් ලෙස හංවඩු ගසා තිබේ.

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාරවලින් ආර්ථිකයට ඩොලර් බිලියන 35 ක දැවැන්ත දායකත්වයක් ලැබී ඇති බව නවතම සංඛ්‍යාලේඛනවලට අනුව පෙනී යයි. මෑත අතීතයේ දී මාධ්‍ය තුළ ඉහළ හඬක් සහිතව මෙම අංශය ඉතා ආක්‍රමණශීලී වී ඇතත්, ඔවුන්ගේ හඬට සවන් දිය නොහැකි නිසා පමණක් ඔවුන් ශ්‍රී ලංකා ආර්ථිකයේ අමතක වූ ආයතනයක් බව පැවසීම වැරැදි නොවිය හැකිය. එබැවින් ක්‍රියාත්මක වන නව ප්‍රතිපත්ති ඉදිරිදර්ශනය කාලෝචිතය. එහෙත් සැලකිල්ලට ගත යුතු කරුණක් වන්නේ, පසුගිය වසර 15 තුළ “කුඩා හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර ධවල පත්‍රිකාව” රටට ඉදිරිපත් කළ විට අපට මෙම වාගාලංකාර කතා බොහෝ වාරයක් අසන්නට ලැබී ඇත. එහෙත් කනගාටුදායක කාරණය වන්නේ යථාර්ථය වෙළෙඳපොළට පහර දෙන ආකාරය අපි කිසි විටෙකත් නොදැක සිටීමයි. 

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් යනු කවුරුන්ද?

මෙම අංශයේ වඩාත්ම විවාදාත්මක ගැටලුව වන්නේ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් යනු කුමක්ද යන්න පිළිබඳව නිසි අර්ථ දැක්වීමක් නොමැති වීමයි. මෙය ශ්‍රී ලංකාවට පමණක් ආවේණික වූවක් නොව ලොව පුරා බොහෝ රටවලට පොදු දෙයකි. ඊට හේතුව සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් වර්ගීකරණය කිරීම එක් රටකින් තවත් රටකට වෙනස් විය හැකි විචල්‍ය රාශියක් මත පදනම් විය හැකි නිසාය. ආර්ථිකයේ මෙම පාලනය නොකළ අංශයේ දත්ත නොමැතිකම සංකීර්ණත්වය තවත් වැඩි කරයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ සමහරු පවසන්නේ සේවකයන් 99 ට අඩු සහ වත්කම් පදනම මිලියන හතරකට අඩු ව්‍යවසායක් සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායයක් ලෙස හැඳින්විය හැකි බවයි. තවත් අර්ථ දැක්වීමක් වන්නේ සේවකයන් 50 ට අඩු නමුත්, වත්කම් පදනම මිලියන 20 ක් වන ව්‍යවසායයි. ලෝකබැංකුව පවසන්නේ ඕනෑම ව්‍යවසායක පුද්ගලයන් 99 ට අඩු නම් එය සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායක් ලෙස හැඳින්විය හැකි බවයි. එබැවින්, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර වර්ගීකරණයක් තිබේ නම්, සහනදායී මූල්‍ය පහසුකම් ඉලක්ක කර ගත හැකි අතරම, නිශ්චිත ව්‍යාපාර සංවර්ධන සේවා ලබා ගැනීමේ හැකියාව ද ලබා ගත හැකි බැවින්, රටක් ලෙස මෙය ශ්‍රී ලංකාව ගත යුතු ප්‍රධාන ප්‍රතිපත්තිමය තීරණයක් බව ඉතා පැහැදිලිය.

දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 52 කට වඩා වැඩි ප්‍රමාණයක් සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් විසින් ජනනය කරනු ලබන බව හැරුණු විට, සැලකිල්ලට ගත යුතු තවත් වැදගත් කරුණක් වන්නේ, ආර්ථිකයට ඩොලර් බිලියන 16 කට ආසන්න ආදායමක් උපයන 6,000 ක් පමණ අපනයනකරුවන්ගෙන් සියයට73 ක පමණ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් බවයි. තේ කර්මාන්තය වැනි තවත් අංශයක් ගතහොත්, ශ්‍රී ලංකාව නිෂ්පාදනය කරන තේ කිලෝග්‍රෑම් මිලියන 250 ක් වන අතර, ඉන් සියයට70ක් පමණ අක්කර භාගයක භූමි ප්‍රමාණයක් පමණක් ඇති කුඩා වතු හිමියන්ගෙන් ලැබීමයි. එය නැවතත් සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසාය වර්ගීකරණයට යටත් වේ. සංචාරක අංශයේ මෙම සංඛ්‍යාව සමාන වන අතර ණය තොගය රුපියල් බිලියන 700 ක් වේ (ආයතනික අංශය ද ඇතුළුව). එබැවින්, රාජ්‍ය දෘෂ්ටිකෝණයකින් සංවර්ධනය කළ හැකි වන පරිදි කිසි විටෙකත් ඉස්මතු නොකරන ලද හෝ ඒ සඳහා හඳුනා නොගත් කුඩා පරිමාණ ව්‍යාපාරවල බොහෝ නොසැලකිලිමත් වීරයන් සිටින බව අපට පෙනෙන්නට තිබේ. ශුභාරංචිය නම්, මෙම අභියෝගය කළමනාකරණය කිරීමේ කේන්ද්‍රස්ථානය කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශය වනු ඇති බවට වත්මන් රජය තීරණය කර තිබීමයි.

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර ක්ෂේත්‍රයේ අතීතය

ශ්‍රී ලංකාවේ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර අංශය පරිණාමය වූ ආකාරය වෙත ඔබ ගෙන යා හැකි නම්, විශාල කර්මාන්ත ප්‍රවර්ධනය කිරීමට වඩා සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සංවර්ධනය කළ යුතු බවට ලෝකබැංකුව විසින් රජයට යෝජනා කළේ 1952 වසරේදීය. ඉන්පසු 1960 ගණන්වලදී ශ්‍රී ලංකා රජය ආනයන ආදේශනය හරහා විදේශ විනිමය ඉතිරි කර ගැනීම සහ රැකියා අවස්ථා වැඩි දියුණු කිරීම සඳහා ගෘහ කර්මාන්ත සහ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සංවර්ධනය කිරීම කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමට පටන් ගත්තේය. 

ඉන්පසු 1977 පශ්චාත් ලිබරල්කරණ ආර්ථිකය තුළ, අපනයන වෙළෙඳපොළ මෙහෙයවීම සඳහා සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සංවර්ධනය කරන ලද අතර, ඇත්ත වශයෙන්ම එය රටේ ආර්ථිකයේ කොඳු නාරටිය බවට පත්වීමට සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර අංශය මුදා හැරියේය. මෙම සංවර්ධනයත් සමඟ වේගයෙන් වර්ධනය වන ව්‍යාපාර අංශයට සහාය වීම සඳහා ප්‍රතිපත්තිමය පරිසරයක් සැපයීම සඳහා පිහිටුවන ලද රජයේ ආයතන සහ පෞද්ගලික අංශයේ බැංකු රාශියක් පැමිණියේය. මෙයට කුඩා කර්මාන්ත දෙපාර්තමේන්තුව, ලංකා විද්‍යාත්මක හා කාර්මික පර්‌යේෂණ ආයතනය, අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලය, ශ්‍රී ලංකා ප්‍රමිති ආයතනය, කර්මාන්ත සංවර්ධන මණ්ඩලය, ශ්‍රී ලංකා අපනයන ණය රක්ෂණ සංස්ථාව, රෙදිපිළි දෙපාර්තමේන්තුව, ජාතික මැණික් හා ස්වර්ණාභරණ අධිකාරිය, ජාතික ව්‍යවසාය සංවර්ධන අධිකාරිය, ඩීඑෆ්සීසී බැංකුව, එන්ඩීබී බැංකුව, එස්.එම්.ඊ. බැංකුව (පසුව ලංකාපුත්‍ර ලෙස නම් කරන ලද අතර, මේ වන විට ප්‍රාදේශීය සංවර්ධන බැංකුව ලෙසින් හඳුන්වන බලවත් බැංකුව) ඇතුළත් වෙයි.

මෑත අතීතයේදී සාම්ප්‍රදායික කර්මාන්ත හා සුළු ව්‍යවසාය අමාත්‍යාංශය වැනි රේඛීය අමාත්‍යාංශ රාශියක් මෙම පොරයට එක්ව සිටිනු අපි දැක ඇති අතර, එය මෙම අංශයේ වේගයෙන් වර්ධනය වීමේ ඇති වැදගත්කම පැහැදිලි කරයි. එහෙත් කනගාටුදායක කරුණ වන්නේ ප්‍රධාන ගැටලු සාර්ථකව විසඳා නොමැති වීමයි. 

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර මුහුණ දෙන අභියෝග

ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධාන ගැටලුවක් වන්නේ සාමාන්‍ය සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයකුට මඟ පෙන්වීම සඳහා පැහැදිලි ප්‍රතිපත්තියක් නොමැති වීමයි. තායිලන්තයේ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර ප්‍රවර්ධන සැලැස්මක් තිබූ අතර, පිලිපීනයේ ආක්‍රමණශීලී ක්ෂේත්‍ර පරිපාලනයක් සහිත සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සංවර්ධන සැලැස්මක් දියත් කර ඇත. ASEAN සංවිධානය එක්ව ASEAN සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සඳහා සැලැස්මක් දියත් කළ අතර, එය ආකර්ෂණයක් ලබා ගත් නමුත් ශ්‍රී ලංකාවට ඊට සම්බන්ධ වීමට නොහැකි විය.

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් මුහුණ දෙන අභියෝග නම්, දේපළ ලියාපදිංචි කිරීම සඳහා දින 258 ක් ගතවීම සහ ඉඩම් වටිනාකමෙන් සියයට 5 ක් පමණ වැය වන අතර, එය ව්‍යවසායකත්වය පෝෂණය කිරීමට හිතකර නොවේ. ව්‍යාපාර සංවර්ධන සේවා නොමැතිකම, ප්‍රමාණවත් පර්‌යේෂණ හා සංවර්ධන පහසුකම්, දිස්ත්‍රික් මට්ටමින් තත්ව සහතික කිරීම සහ අපනයන වෙළෙඳපොළට සම්බන්ධ වීම ප්‍රධාන ගැටලු ලෙස මතුවන අතර, විශාලතම ගැටලුව වන්නේ සහනදායී මූල්‍ය පහසුකම් ලබා ගැනීමේ දුෂ්කරතාවයි.

සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් විසින් ඉස්මතු කරන ලද තවත් කරුණක් වන්නේ, වසරක් තුළ බැංකුවකට බදු වර්ග 28 කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් ගෙවීමට සිදුවන බවත්, එය ඉතා අපහසු සහ කාලය ගතවන බවත් එය විසඳිය යුතු ප්‍රමුඛතා අයිතමයක් විය යුතු බවත්ය. රැකියා අනුපාතය සියයට 5 ට වඩා අඩු මට්ටමක පවතින බැවින් සාමාන්‍ය කුඩා හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායයක් අද ශ්‍රම ගැටලුවලට මුහුණ දී ඇති බව සමහරු තවදුරටත් පෙන්වා දෙති. 

ඉන්දියාවෙන් ලැබෙන තල්ලු‍ව

අපි ඉන්දියාව වැනි රටකින් ඉඟියක් ගන්නේ නම්, 2010 දී පමණ ඉන්දියාවේ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර මිලියන 30 ක් පමණ තිබූ නමුත්, ඉහත සාකච්ඡා කළ ආකාරයට ප්‍රතිපත්තිවල ප්‍රධාන වෙනස්කම් සමඟ, ඔවුන් ලබාගෙන ඇති ප්‍රගතිය අතිවිශිෂ්ටය. කෘෂි හා ග්‍රාමීය අංශයේ අමාත්‍යවරයාගේ ප්‍රකාශයට අනුව අද වන විට කෘෂි සහ ග්‍රාමීය ක්ෂේත්‍ර සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සංඛ්‍යාව මිලියන 600 කට වඩා වැඩිය.

එම අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා තවදුරටත් පැවසුවේ අවම ප්‍රතිපත්ති වෙනස්කම් සමගින්, උපාය මාර්ග ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා දැඩි කැපවීමක් තිබීම හේතුවෙන්, විශාලතම ප්‍රතිඵල අත්කර ගැනීමට හැකි වූ බවයි. ශ්‍රී ලංකාව සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමේදී තවමත් වාගාලංකාර ලෙස කටයුතු කළද, ආර්ථික වර්ධනයට මග පාදන රටේ කොඳු නාරටිය සංවර්ධනය කිරීමට අපට තවමත් නොහැකි වී තිබේ.

ඉදිරි ගමන

මෙම ව්‍යාපාර අංශයට අවශ්‍ය කරන පළමු ප්‍රධාන කාර්යය වන්නේ තනි රේඛීය අමාත්‍යාංශයක් ස්ථාපිත කිරීමයි. මෙය ප්‍රතිපත්ති මාර්ගෝපදේශ මාලාවක් අනුගමනය කරමින් සකස් කළ හැකි පැහැදිලි සහ අවධානය යොමු කළ න්‍යාය පත්‍රයකට මග පාදනු ඇත. මෙය කළහොත්, ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අවධානය යොමු කළ ආකාරය හේතුවෙන් ඉහත ඉස්මතු කර ඇති ප්‍රධාන ගැටලු කිහිපයක් විසඳනු ඇත.

දෙවනුව, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සමඟ ඉතා සමීප සම්බන්ධතා ඇති කර ගත හැකි වන පරිදි කුඩා හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර ප්‍රතිපත්ති ඒකකයක් ස්ථාපිත කළ යුතු අතර, එමගින් නිශ්චිත ව්‍යාපාර උපාය මාර්ග සංවර්ධනය කිරීමේ කාර්යය කළ හැකි යාවත්කාලීන දත්ත සමුදායක් ගොඩ නැගෙයි. මෙය මසකට වරක් සංවිධානය කරන ලද සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සංසදයකට ද මග පෑදිය හැකි අතර, එහිදී සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර මුහුණ දෙන ප්‍රධාන බාධක ඉස්මතු කර දක්වමින් එමගින් ගැටලු විසඳීමේ රාජ්‍ය-පෞද්ගලික හවුල්කාරිත්ව ආකෘතියක් ක්‍රියාත්මක කළ හැකිය.

තෙවනුව, ලංකා විද්‍යාත්මක හා කාර්මික පර්‌යේෂණ ආයතනය, අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලය, ශ්‍රී ලංකා ප්‍රමිති ආයතනය සහ ලියාපදිංචි කිරීමේ දෙපාර්තමේන්තුව සමඟ සහාය සම්බන්ධතා වර්ධනය කළ හැකි අතර එමගින් කලාපීය මට්ටමින් ද සාමාන්‍ය සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර ආයතනයකට මෙම සේවාව ලබා ගත හැකිය. සිව්වැනිව, සහනදායී මූල්‍ය පහසුකම් ලබා ගැනීමේ ගැටලුව විසඳිය යුතුය. මෙය කළ හැක්කේ සුළු හා මධ්‍යම පරිමාණ ව්‍යවසායකයන් විසින් මූල්‍යමය දැඩි බව ක්‍රියාත්මක කරන්නේ නම් පමණි. එවිට ණයක් ලබා ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය ලියකියවිලි සම්බන්ධයෙන් දේවල පිළිවෙළක් ඇති වනු ඇත. 

ප්‍රාග්ධනයේ පිරිවැය එතරම් ආකර්ෂණීය නොවුණත්, මූල්‍ය ප්‍රවේශය ලබා ගත හැකි වන පරිදි සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන්ට ඔවුන්ගේ ලියකියවිලි ව්‍යුහගත කිරීමට උපකාර වන ඒකකයක් ප්‍රාදේශීය සංවර්ධන බැංකුවට තිබිය හැකිය. තර්කය නම්, පොලී අනුපාත ඉතා ආකර්ෂණීය මට්ටම්වලට අඩු කළත්, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයකු විසින් මූල්‍ය විනය ක්‍රියාත්මක නොකරන්නේ නම්, මූල්‍ය ප්‍රවේශය තවමත් ගැටලු‍වක් ලෙස පැවැතීමයි. 

අවසාන වශයෙන්, සමහර විට අපි රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල කාර්මික ජනපද පිහිටුවීම වේගවත් කළ යුතුය. එහෙත් එය කළ යුත්තේ ඉන්දියාවේ මෙන්, එක් එක් අංශයට විශේෂිත ආකාරයකිනි. ඒ හරහා වැඩි අවධානයක් සහ ශක්තිමත් ජාලකරණයක් ලැබෙනු ඇති අතර, එමගින් කර්මාන්තය සමස්තයක් ලෙස ඉතා තරගකාරී වෙයි. මෙය විවිධ තරගකරුවන්ට බෙදා ගත හැකි නිශ්චිත තාක්‍ෂණය මෙහෙයවීමට මෙන්ම අංශය අනුව රැකියා ඉලක්ක කර ගැනීමට ද උපකාරී වේ. දකුණු ඉන්දියානු ආර්ථිකයට සම්බන්ධ කළ හැකි අච්චුවේලි කාර්මික කලාපය මීට කදිම උදාහරණයකි.

ඊළඟ ක්ෂණික පියවර

රටේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ සියයට 5 ක වර්ධන වේගය පවත්වා ගැනීම සඳහා යතුර වන්නේ ශ්‍රී ලංකා ආර්ථිකයේ ක්ෂුද්‍ර, සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසාය / සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර අංශයේ ඇති වැදගත්කමයි. 2024 දෙසැම්බර් 19 දිනැති 2024 ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ චක්‍රලේඛ අංක 4 මත පදනම්ව බැංකු අංශයට කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශයට සහාය වීමට සිදුවනු ඇත. මෙම ප්‍රතිපත්ති නියමය ක්‍රියාත්මක කරන්නේ කෙසේද යන්න වත්මන් රජයට තීරණාත්මක පරීක්ෂණයක් වනු ඇත.

(මෙම ලියුම්කරු ශ්‍රී ලංකා අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලයේ/ශ්‍රී ලංකා සංචාරක මණ්ඩලයේ හිටපු සභාපතිවරයකු වන අතර වර්තමානයේ ආසියා පැසිෆික් කලාපය සඳහා වන ලෝක ග්‍රාමීය සංචාරක කවුන්සිලයේ උප සභාපතිවරයා ලෙසින් කටයුතු කරයි)

“ඩේලි එෆ්ටී” පුවත්පතේ පළවූ ලිපිය සිංහලට පරිවර්තනය කළේ 

අනිල් කරුණාරත්න