උපාලි Thursday, 25 July 2013 03:37 AM

මොක වුනත් මිනිහ කල්පනාකාරයා. හොරෙක් නොහිටියා නම් දතට හපාගත්තු කොනෙන් මාලේ එලියට ගන්න පුළුවන්. ප්‍රශ්නයක් නැහැ. හොරෙක් හිටියා නම් බයට කට ඇරිච්ච ගමන් මාලේ ගිලෙනවා. ඒත් ප්‍රශ්නයක් නැහැ. (නි)

හේරත් Thursday, 25 July 2013 05:51 AM

අනේ රත්තරන් ඇයි මේ දත් වලින් හපන්නේ.?(නදී)

ධම්මික Wednesday, 24 July 2013 02:59 PM

ඔච්චර බයනම් අහවල් එකටද පවුම් දෙකේ තුනේ මාල කරේ බැඳගෙන ඉන්නේ? විහිළු නෙවෙයි, මට නම් ඔය රත්තරන් පොරවාගත්ත පිරිමි පේන්නෙම විහිළුවක් වගේ. ඕක මේ දකුණු ඉන්දියාවෙන් ආපු විකාර මෝස්තරයක්. දකුණු ඉන්දියාවේ මිනිස්සුන්ට කන්න නැතත් බරට බරේ රත්තරන් නම් තියෙනවා.අපේ අයත් දැන් දැන් ඒ ගානට එනවා. ගෙදර පොඩි උන්ට කන්න නැතත් බරට බරේ රත්තරන් නම් කරවල් වල එල්ලෙනවා. මේවා ඉතින් එක එක "මහල්" වල සෙප්පඩවිජ්ජා වලට රැවටිලා කරන මෝඩ වැඩ.උපුල් කියන්න වගේ, තණ්හාව තමයි ! (නි)

සිද්දික් Friday, 26 July 2013 04:36 AM

බණ්ඩාර,එහෙනම් ඔයා අදින්නේ කුඹුරු වල ගොවියෝ වගේ අමුඩයද? (නි)

පිටිගල Wednesday, 24 July 2013 07:33 PM

තණ්හාය ජායතී ශෝකෝ....තණ්හාය ජායතී භයඞ්.............තණ්හාය විප්ප මුන්චේය්ය ......නත්ති ශෝකෝ කෘතෝ භයඞ්. තණ්හාව නිසා දුක ඇතිවේ. තණ්හාව නිසා භය ඇතිවේ .තන්හාව නැති කරගත් විට භය හෝ ශෝකය ඇති නොවේ.(අ)

එල් ගුනවර්දන Sunday, 28 July 2013 06:54 PM

මේවා මෙහෙම වෙනකොට මට ආරංචි උනේ ත්‍රීරෝද අයිති සගය පසුවදාම පාන්දර නැගිටලා සගයන්ට බැණ බැණ වහනය සේදුවලු ආසනවලට වෙලාතිබුන දෙය දැකල .(දී)

අකිල Wednesday, 24 July 2013 07:40 PM

බුදු අම්මෝ!. කොහොමද ඒක කරේ.මම ඔහොම කලොත් එක්කෝ ඕක ගිලේවි.නැත්නම් වමනය යාවි.හිතාගන්නවත් බැ මට නම්.(අ)

රූපවති රත්නියත Wednesday, 24 July 2013 08:11 PM

වරුණ මල්ලී කරුවලේ මර බයට වෙන් ඇති. පස්සේ අමතක වෙන්න ඇති (අ)

වරුණ Wednesday, 24 July 2013 03:53 PM

ඔව් බණ්ඩාර, මම අවුරුද්දට දෙපාරක් විතර බොනවා. ඒක ඇගට හොදලු.ඔයත් ඕනෑ නම් අත් හදා බැලීමක් විදිහට කරලා බලන්න (නි)

රූපවතී Wednesday, 24 July 2013 10:05 PM

පිටිගල මාමේ,මමත් ඉස්සර හරිම බයයි.කරුවලට බයයි ,තව ගමේ කව්රුහරි මැරුනොත් හෙම සතියකටවත් රෑට හදිසියකට ගේ පිටුපසට බහින්නේ නැහැ.ජනේලයෙන් එලිය බලන්න බයයි රෑට. ඒත් දැන් මොන යකාටවත් බය නැහැ. රෑ 12 ටත් කනත්ත ලගින් තනියම යනවා. ඒ බය නැති වුනේ මට මොනවා මොනවා ප්‍රගුණ වෙලාද? ඒත් තවම දුක වේදනාව නම්, අනුන්ගේ අසරනකම් , ලෙඩ දුක් දැක්කහම දුකයි.ඇයි ඒ ...?මොකක් ද අපි ප්‍රගුණ කලයුත්තේ ...? (නි)

සංජීව Wednesday, 24 July 2013 12:38 PM

එහෙම ගමනක් යනකොට වටිනා කියන දේවල් ගෙන යන්න හොඳ නැහැ. අනික බිය කියන්නේ තණ්හාව. තව තවත් මේ සංසාරේ ඇලීම ගැලීම..රත්තරන් මාලය ගැන ඔයතරම් ආස නම් ඒක නැතිවුනොත් හාර්ට් එක හිරවෙලා මනුස්ස ජීවිතෙත් නැතිවෙන්න පුළුවන්.මේ සසර දනව්වේ, අපි අසරණ වෙලා වගේ හිතට දැනෙනවා... බුදු හාමුදුරුවනේ.... (නි)

දුමින්ද Thursday, 25 July 2013 10:17 AM

මාලය ගිලියි? (නදී)

උපුල් Wednesday, 24 July 2013 01:09 PM

තණ්හාය ජායතී භයං! (නි)

රූපවතී Wednesday, 24 July 2013 01:18 PM

වරුණ මල්ලි, ඒ විතරක්ද? නෝනගේ මාලේ දා ගෙනගිහින් ඔහොම දෙයක් වුනාම නිදාගන්න කියලද ? රෑ එලි වෙනකම් නෝනා කියවන්න ගනීවි (නි)

චන්දි Wednesday, 24 July 2013 10:13 AM

මගේ අම්මෝ !!! කොහොමද එහෙම කලේ? (නි)

වරුණ Wednesday, 24 July 2013 10:24 AM

චේන් පොට ගිලුනනම් ඉලව් ගෙදරින් කාපුවා පැත්තකින් තියල අරළු පෙත්තක් බීල නිදා ගන්න වෙනවා පහු වෙනිදා උදේට චේන් පොට හොයාගන්න.(නදී)

ධම්මික Sunday, 28 July 2013 11:44 PM

සිද්දික්, නොදන්නා අප්‍රබංශ කතා කරන්න ගියාම ඔය වගේ ප්‍රශ්න සමහරු අහනවා.ලංකාවේ සිංහල කාන්තාවන්ගේ ඇඳුම ඔසරිය. ඔසරිය සාරිය දන්නේ නැති අය ඕනෑ තරම් ඉන්නවා. බණ්ඩාර, ඔබ කිව්වා හරි. නැති පොහොසත්කම් පෙන්වන්නත් සමහරු රත්තරන් අඳිනවා. මගේ ළඟ වැඩ කරන ඉන්දියන් මනුස්සයෙක්ගේ රත්තරන් බඩු ඔක්කොම මේ ලඟදි කොල්ලකෑවා ඉන්දියාවේ දුම්රියකදී. මිනිහ වහ බිව්වේ නැති ටික විතරයි. මිනිහ කියනවා එයාගේ සේසතම නැතිවුණා කියලා. හිතාගන්න පුළුවන්නේ මෝඩකමේ (තණ්හාවේ) තරම. (නි)

බණ්ඩාර Wednesday, 24 July 2013 01:56 PM

වරුනට අරළු බීලා හොඳට පුරුදුයි වගේ! (නි)

බංඩාර Thursday, 25 July 2013 04:43 PM

දම්මික, ඔබ හරි ඉන්දියාවෙන් තමයි රන් පළදින්න පුරුදු වෙලා තියෙන්නේ. අපි නම් රන් පලදින්නේ නැහැ. මෝඩ අය පොහොසත් කම පෙන්නන එක මෝඩ ක්‍රමයක් ඕක. අපි සාරි අදින්නෙත් නැහැ. ඒකත් ඉන්දියන්.(නදී)