(බිඟුන් මේනක, තරිඳු ජයවර්ධන)

([email protected],[email protected])

වංචා හා දූෂණත් පාරිසරික වශයෙන් වන හානිත් නොතකා මහා සංවර්ධන ව්‍යාපෘති දියත් කිරීම රාජපක්ෂ පාලනයට විපක්ෂයෙන් එල්ල වූ ප‍්‍රධාන චෝදනාවයි. කොතෙක් දුරට බලවත් සටන් පාඨයක් වී ද යත් අවසානයේදී ආණ්ඩු පෙරැළියකට පාර කැපෙන මහෝඝයක් බවට එය පත් විය.එහෙත් එයින් වසර කීපයක් යද්දී අලූත් පාලනය ද යමින් සිටින්නේ එම මගේමදැයි යන පැනය ජනතාව විසින්ම මේ වනවිට නඟනු ලැබෙමින් තිබේ. ඊට කදිම නිදසුනක් බවට පත්ව තිබෙන්නේ දැනට ක‍්‍රියාත්මකව තිබෙන මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගයයි.

කඩවත සිට දඹුල්ල දක්වා ඉදිවන මෙම ව්‍යාපෘතිය සම්බන්ධයෙන් ජනතාවගෙන් නැගෙන ප‍්‍රධානතම චෝදනා වන්නේ ව්‍යාපෘතියේ ඉදිකිරීම් ක‍්‍රමවේදය හා ඉඩම් අත්පත් කරගැනීමට අදාළවයි. අධිවේගී මාර්ගය කොන්ක‍්‍රීට් කණු මත ඉදි කරන බවට ව්‍යාපෘතිය ආරම්භයේ පටන්ම මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරිය විසින් තමන් නොමග යැවූ බවට ඔවුහු චෝදනා කරති.

තවද ඉහළ වටිනාකමින් යුත් සිය ඉඩම්වලට හිමි නියම ගෙවීම නොකර නීත්‍යනුකූල ඉඩම් කොල්ලයක නිරත වන බවටය. මෙම විරෝධය වඩාත් උස් හඬින් මතුවෙමින් තිබෙන්නේ කුරුණෑගල ජනතාවගෙනි. මීරිගම සිට කුරුණෑගල දක්වා මධ්‍යම අධිවේගී ව්‍යාපෘතියේ දෙවැනි අදියර ක‍්‍රියාත්මක වන්නේ මෙම ප‍්‍රදේශයෙනි.

‘‘මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගය කණු වෙනුවට පස් මත ඉදිවන බව අපි දැනගත්තේ මීට මාස දෙකහමාරකට පමණ පෙරයි. මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ කුරුණැගල ඉංජිනේරු හා නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ තමයි අඩි විස්සක් පමණ උසට පස් පුරවා අඩි 350 ක පළලට මෙය ඉදිවන බව තහවුරු කළේ. හැබැයි මේ දෙදෙනාම ව්‍යාපෘතිය ආරම්භයේ සිට පැවැසුවේ මාර්ගය කණු මත ඉදිවන බවයි. ඒ අනුව ඔවුන් අපට මෙතෙක් කර ඇත්තේ බොරුවක්.

මේ තත්ත්වය මත කුරුණෑගල වැසියන් හැටියට කාරණා හතරක් බරපතළ ලෙස අපි අවධාරණය කරනවා. පවතින තත්ත්වය යටතේත් 2012 ගං වතුරෙන් රෝහලත් යට කරගෙන කුරුණෑගල නගරය යට වුණා. ගම් දහ දොළහක පමණ විශාල ජල කඳක් මේ වෙල් යාය හරහා නගරයට යනවා. වේඬරුව වැව වාන් දැමූවිට ඒ වතුරත් යන්නේ මේ හරහායි.

වෙනදා මහ වැස්සට මේ වෙල් අඩි හතරක පමණ ජලය රඳවාගෙන තාවකාලිකව වැවක් හැටියට කටයුතු කළත් වෙල් යාය මත පස් පුරවා අධිවේගී මග ඉදිකළ විට ඒ ආරක්ෂණය නැතිව යනවා. රඳවාගැනීමේ හැකියාව නැති වුණාම ඒ වතුර ගං යටකරගෙන ගලා යාවි. ඒ නිසා පළමුවෙන්ම විශාල ගං වතුරකට මුහුණදීමට අපිට සිදුවෙනවා.’’ කුරුණෑගල පරිසරය සුරැකීමේ එකමුතුවේ සභාපති සංජීව කුලතිලක ව්‍යාපෘතිය ප‍්‍රශ්න කරන්නේ ඒ අයුරෙනි.

පරිසරයට වන හානිය මෙන්ම පාරම්පරිකව ගොවි තැන බඩ රස්සාව කරගත් ජනතාවගේ ප‍්‍රශ්නයට ද සාධාරණ පිළිතුරක් නැති බව ඔහුගේ චෝදනාවයි.

‘‘ පායන කාලයේදී ජල පෝෂක ප‍්‍රදේශ හැටියට වෙල්යාය ක‍්‍රියා කරනවා. විද්‍යාත්මකව ගත්විට ඒවා යට තිබෙන්නේ ස්වාභාවික ජල ටැංකියි. වෙලෙන් තුනෙන් දෙකක් ගොඩ කළ විට එය ගමේ ළිං හිඳීයාමටත් බලපානවා. වැදගත්ම කරුණ නම් ගමේ ජනතාවගෙන් 70% කට වඩා කුඹුරු කරනවා. මේ මිනිස්සු කඩෙන් හාල් කන්නේ නෑ. හැබැයි දැන් කුණු කොල්ලයට කුඹුරු ඉඩම් පවරාගැනීම නිසා ඒ පද්ධතිය බිඳ වැටෙනවා.වාරිපද්ධතියත් අධිවේගී මාර්ගය නිසා බිඳවැටෙනවා. එතකොට ඉතිරි වෙලා තිබෙන කුඹුරුත් ඉවරයි.

මේ අතරේ මේ ව්‍යාපෘතියේ නිලධාරියෙක් සංවර්ධන කමිටු රැස්වීමකදී පහුගියදාක කිව්වේ ඒ ඉතිරි වෙල් යායත් ගොඩ කරනවා කියලයි. ඒ නිසා මේ සියලූ කරුණ මගින් පෙන්නුම් කරන්නේ බරපතළ පාරිසරික හා සාමාජික ව්‍යසනයකට පාර කැපෙමින් තිබෙනවා කියලයි. අපි සංවර්ධනයට විරුද්ධ නෑ. අපි කියන්නේ කලින් කී ආකාරයට කණු මත මේ ඉදිකිරීම කරලා මේ වෙන්න යන පාරිසරික හා සමාජීය ව්‍යසනය නතර කරන්න කියලයි..’’

මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගයේ දෙවැනි අදියරට ඉඩම් අත්පත් කරගැනෙන හේනමුල්ල, වේරබැද්ද, මගුරාවෙල, අමුණවත්ත, නයිලිය ඇතුලූ ගම්මාන රැසක ගම්වැසියන් මුණගැසී කතාබහට අපි කටයුතු කළෙමු.

එහිදී ගම්වැසියන් සියල්ලන්ම පාහේ එක හඬින් කීවේ මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරිය අසත්‍ය කරුණු කියා තමන් රැවටූ බවයි. එසේම ඔවුන් පවසන ආකාරයට මෙතෙක් කලක් සිය ජීවන මාර්ගය බවට පත් කුඹුරු ඇතුලූ ඉඩ කඩම් සඳහා රජය තක්සේරු කරතිබෙන්නේ වෙළෙඳපොළ වටිනාකමට වඩා ඉතාම පහළ අගයකි. මෙම අසාධාරණයට එරෙහිව ගම්මුන් කීප දෙනෙකු හඬ නැගුව ද තවත් පිරිසක් සිටින්නේ දෙන දෙයක් කා වෙන දෙයක් බලා සිටීමේ සිද්ධාන්තයේය. ගම්මුන්ම පවසන අයුරින් ඊට හේතුව නම් මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ ඇතැමුන් නිල නොවන තග දැමීම්ය. කොටින්ම නීතිය හමුවට ගියහොත් ලැබෙන මුදලත් නොලැබෙනු ඇතැයි ඔවුන් කළ අනතුරු ඇඟවීම්ය.

නයිලිය ප‍්‍රදේශවාසී එච්.ඊ.අමරසිංහ(65) මහතාගේ කතාව ඊට කදිම නිදසුනකි.

“මගේ ඉඩමෙන් පර්චස් 3.85ක් යනවා. ලක්ෂ තුනක් හතරක් ලැබේවි කියලයි හිතුවේ. හැබැයි දෙන්නේ රුපියල් හතළිස් පන්දාහයිලූ. අපේ පර්චස් එකක් රුපියල් ලක්ෂ එකහමාරක් විතර වටිනවා. ඇයි මෙහෙම කරන්නේ කියලා මම ප‍්‍රාදේශීය ලේකම්තුමාගෙන් ඇහුවා. එතුමා කිව්වෙ ව්‍යාපෘතියක් කරනකොට එහෙම වෙනවලූ. මගේ අඹ ගස් දෙකක් තිබුණා. අඹ ගෙඩි 800 ක් කැඩුවා. ඒවා විකුණලා රුපියල් 20 000 ක් ගත්තා. හැබැයි රඹුටන් ගස් දෙකටයි අඹ ගස් දෙකටයි ගස් හතරටම දාලා තියෙන්නේ 20 000 යි. මම මේ අවනඩුව ප‍්‍රාදේශීය ලේකම්තුමාට කිව්වාම එතුමා අහන්නේ කැමැතිද අකැමැතිද කියලා විතරයි. මහත්තයෝ රජයක් එක්ක නඩු කියන්න බෑ. ඉතින් නිස්සද්ද වුණා.  ඕකයි ඇත්ත කතාව.’’

කුරුණෑගල නගරයට ආසන්නවම පවතින නයිලිය සිට ගැට්ටුවාන ගම්මානය දක්වා දිවෙන විශාලතම වෙල් යාය මතින් ද අධිවේගී මාර්ගය වැටී තිබේ. මෙය සංවේදී පරිසර කලාපයකි. කඳු වලල්ලකින් වට වූ නිම්න භූමියක පිහිටි මෙම වෙල් යාය කුරුණෑගල ගොවි පවුල් රැසක ජීවන මාර්ගයයි. එහෙත් අද වනවිට මේ වෙල්යායෙන් තුනෙන් දෙකකට වඩා අධිවේගී මාර්ගයට බිලිවන්නේ මේ පාරම්පරික ජීවන මාර්ග ද යට කරගෙනය. එහෙත් එසේ අත්පත් කර ගැනෙන ඉඩම් වෙනුවෙන් ඒ මිනිස්සුන්ට සාධාරණ වන්දියක් ගෙවන්නට බලධාරීන් කටයුතු කර නැතිවා මෙන්ම එවැන්නකට සාධාරණ උත්සාහයක් ගන්නා බවක් ද නොපෙනේ.

‘‘මගේ ඉඩම් පර්චස් 100 ක් පවරා ගත්තා. හැබැයි මට ලැබුණේ රුපියල් ලක්ෂ තුනයි. මහත්තයා තමයි මේ ප‍්‍රශ්නවලට ඉදිරිපත් වෙලා කතා කළේ. මෑතකදී ඔහු මිය ගියා. ඒ නිසා දැන් මේවාට කතාකරන්නවත් කවුරුවත් නෑ. මේක අසාධාරණයි කිව්වාම ඔවුන් කියන්නේ රජයේ තක්සේරුව මේක තමයි කියලයි. අපි මෙච්චර කාලෙකට පරම්පරා ගාණක් බඩ පුරවාගත්තේ මේ කුඹුරු යායෙන්. ඊළඟ පරම්පරාවට දෙන්නවත් දෙයක් දැන් අපිට උරුම නෑ මහත්තයෝ’’ හැට පස් වියැති චිත‍්‍රා මහත්මියගේ වේදනාබර හඬත් අපේක්ෂාභංග වූ දෑසත් දෙස මේ බලධාරින් අවධානය යොමු කරන්නේ කෙදිනද? ඉඩම් අත්පත් කරගත්ත ද  තවමත් ඇයට වන්දි මුදල් ප‍්‍රදානය කර නැත. අනෙක් අතට පර්චස් 100 කට රුපියල් ලක්ෂ තුනක් වැනි සොච්චමක් වෙන්කෙරෙන ගණිත සූත‍්‍රය සැකැසුවෝ කවරහු ද?

මධ්‍යම අධිවේගයට අදාළව සැකැසූ අවසාන පාරිසරික ඇගයීම් වාර්තාවට අනුව දිස්ත‍්‍රික්ක හතරකට අයත් ප‍්‍රාදේශිය ලේකම් බල ප‍්‍රදේශ 18 ක ග‍්‍රාම නිලධාරි වසම් 163ක් හරහා මේ ව්‍යාපෘතිය දියත් වේ. එයින් ජනාවාස අතිබහුතරයක් ග‍්‍රාමීය මට්ටමේ පවතින බවත් ජනගහනයෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් දුප්පත්කමින් පීඩා විඳින බව සැල කරන්නේ ද එම වාර්තාවමය. එහෙත් දැන් කටයුතු සිදුවෙමින් පවතින්නේ කල්තියා හඳුනාගත් මේ පීඩිතයන්ට සාධාරණයක් වන අයුරින් නම් නොවේ.

‘‘මුලින් හොඳට ගෙවනවා කිව්වා. පොල් ගහකට රුපියල් 50 000 ක් ගෙවනවා කිව්වා. පොල් ගහක  වාර්ෂික ආදායම රුපියල් දාහක් කියලා සලකලා ගහක වයස හැත්තෑවක් කියලා සලකලා දැන් විස්සක් වයස නම් ඉතිරි පනහට පනස් දාහක් ගෙවනවා කිව්වා. හැබැයි දැන් කියනවා කොච්චර තිබුණත්  වන්නේ ගස් දෙකටයි කියලා. ඉඩම් ප‍්‍රමාණය පර්චස් 40 ට වැඩි නම් ගෙවන මුදලේ තක්සේරුව 30% කින් අඩු වෙනවලූ. මගේ පර්චස් 135 ක් යනවා. පොල් ගස් 65ක්, ගම්මිරිස් පඳුරු හාරසිය ගාණක් යනවා. ගම්මිරිස් වැලකින් රුපියල් දෙදාහක් ගන්න පුළුවන්.

බලන්න මේක කොච්චර අසාධාරණයක් ද? පවරාගැනීමේ ලේඛනවලට අස්සන් ගත්තා. ඉඩම්වල පාරවල් කපන්න ගත්තත් අපි මුලින් ඉඩදුන්නේ . මොකද සල්ලි නොදුන් නිසා.හැබැයි ඒ අය දැන් කපනවා. නීතිය හමුවට යන්න එපා කියලා නිලධාරින් කියනවා. ගියොත් දෙන ගාන තවත් අඩුවෙයි කියනවා.’’ ඔහු නම සඳහන් කරන්නටවත් කැමැති නැත. තමන් හඳුනා ගත්තොත් තවදුරටත් සිදුවනු ඇත්තේ කබලෙන් ලිපට වැටීමය වැනි දුර්භාග්‍යසම්පන්න සිතුවිල්ලක් විශ්වාස කිරීමට තරම් තත්ත්වය නරකය.

මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගය වෙනුවෙන් ඉඩම් මැන්නේ 2014 රාජපක්ෂ පාලන කාලයේදීය. මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියෙන් මේ අතරේ ගම්මුන් දැනුම්වත් කිරීම් ද කළහ. සම්මන්ත‍්‍රණ සාකච්ඡා සංවිධානය වූ අතර ඒ බොහෝමයක් පැවැත්වුණේ ගමේ පන්සලේය. නැත්නම් පාසලේය. මෙම තැන්වලදී ගම්මුන්ට මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ නියෝජිතයන් පැවැසුවේ ඉදිවන්නේ මංතීරු හයකින් යුතු අධිවේගී මාර්ගයක් බවයි. තවද ගම්මුන් පවසන ආකාරයට ඔවුන් දිගින් දිගටම සහතික වී ඇත්තේ එය කණු මත නිර්මාණය වන්නක් බවයි. මෙවැනි රැස්වීම්වලට මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂවරයකු සහභාගී වී තිබේ.

එහෙත් අධිකාරියේ සභාපතිවරයා දැන් ප‍්‍රදේශවාසින්ට කියන්නේ තමා එම තනතුරට පත්වුණේ 2015 ආණ්ඩු වෙනසින් පසුව බවයි. එනිසා ඊට පෙර සිදුවීම්වලට වගකියන්නට නොහැකි බවයි. සභාපතිවරයා රාජපක්ෂ පාලන කාලයට බෝලය පාස් කිරීමට උත්සාහ කළ ද 2015 න් පසුව පවා ගම්මුන්ට අධිකාරිය පැත්තෙන් දැනුම්දීම් කර ඇත්තේ අධිවේගය ඉදිවන්නේ කණු මත යැයි කියාය. එනිසා රටේ ප‍්‍රධාන සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියක් ගැන ඇත්ත ඇති සැටියෙන් නොකියා රටේ ජනතාව රැවටීම ගැන මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරිය දැන්වත් බොරු නොකියා සිටිය යුතුය.

කෙසේ වෙතත්  වර්තමානයේ උද්ගතව ඇති තත්ත්වය කල්තියා හඳුනාගෙන ඇත. පාරිසරික බලපෑම් තක්සේරු වාර්තාව ඊට සාක්ෂි දරයි. වාර්තාවේ 4.2.1.3 ඉඩම් පවරාගැනීමෙන් සිදුවන බලපෑම් යටතේ එය දක්වා ඇත්තේ මෙසේය.

‘‘යෝජිත ව්‍යාපෘතිය සඳහා කුඹුරු ඉඩම් අත්පත් කරගැනීම, අධිවේගී මාර්ගය කුඹුරු ඉඩම් හරහා සැලකිය යුතු දිගක් ගමන් කරන දිස්ත‍්‍රික්ක තුනෙහි වගා කළ හැකි තෙත් බිම්වල උපයෝජ්‍යතාව කෙරෙහි අහිතකර ලෙස බලපෑමට හැකිවේ. මානව ජනාවාස සහිත උස්බිම් ඉතිරි කරමින් එවැනි ආකාරයෙන් ඉඩම් තෝරාගැනීම සිදුකළ ද ජාතියේ ප‍්‍රධාන ආහාරය නිපදවන කුඹුරු ඉඩම් ප‍්‍රමාණය ප‍්‍රතිස්ථාපනයට ක‍්‍රමයක් නොමැත. ව්‍යාපෘතිය නිසා බලපෑම් සිදුවන ප‍්‍රජාවන්ගේ ජනතාව, ශතවර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ ඔවුන්ගේ තිරසාර බව පිළිබඳ වූ ප‍්‍රධාන වත්කම වන කුඹුරු ඉඩම් අත්පත් කරගැනීම සම්බන්ධව දැඩි ලෙස සැලකිලිමත් වේ. ඉඩම් හිමියන්ට අයත් ඇතැම් කුඹුරුවල පෞරාණික සහ පරම්පරාගත වටිනාකමක් සොයාගන්නා ලද අතර ඔවුන්ට ඒවායේ හිමිකාරිත්වය භුක්ති විඳීමට ලැබීම ඔවුන් ලබන සමාජ තත්ත්වයක් සේ සලකනු ලබයි’’

එහෙත් කටයුතු සිදුවන අයුරින් නම් පෙනෙන්නේ පාරිසරික බලපෑම් ඇගයීම් වාර්තාවෙන් හෙළි කරගත් කරුණු හා දත්ත ව්‍යාපෘතිය මෙහෙයවද්දී සැලකිල්ලට නොගන්නා බවකි. විශේෂයෙන්ම මේ සම්බන්ධයෙන් වාර්තාවේ ඉඩම් අත්කරගැනීමේදී ඇතිවන බලපෑම් අවම කිරීම මැයෙන් 5.2.3 යටතේ ගත යුතු පියවර පැහැදිලිව දක්වා ඇතත් ගම්වැසියන්ගේ දුක් ගැනවිලි විසින් ඔප්පු කරනු ලබන්නේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් පියවර අනුගමනය කරමින් ඇති බවකි.

විශේෂයෙන්ම ව්‍යාපෘතියේ වියදම,  යෝජන සහ අරමුදල් ප‍්‍රභව සම්බන්ධයෙන් මේ වනවිට තිබෙන්නේ ද විසල් විවාදයකි. පරිසර ඇගයීම් වාර්තාවේ සඳහන් වන්නේ ව්‍යාපෘතිය සඳහා සම්පූර්ණ වියදම ශ්‍රී ලංකා රුපියල් බිලියන 445.30 ක් හැටියටය. කඩවත සිට මීරිගම දක්වා පළමු අදියරට චීනයේ එක්සිම් බැංකුවෙන් ද 2 වැනි අදියරට ආසියානු සංවර්ධන බැංකුවෙන් ද අදියර 4 සඳහා ශ්‍රී ලංකා රජය ද අරමුදල් සැපයෙනු ඇතැයි අපේක්ෂිතය යනුවෙනි. එහෙත් මේ වනවිට සියලූ ඉදිකිරීම් සිදුවන්නේ දේශීය බැංකුවලින් ලබාගත් ණය මතය. මේ සම්බන්ධයෙන් කුරුණෑගල සුරැකීමේ එකමුතුව පරිසර අධිකාරියේ සභාපතිවරයාගෙන් කළ විමසීමකදී ආසියානු සංවර්ධන බැංකුවෙන් මුදල් ලබාගැනීමක් ගැන තමා නොදන්නා බව ඔහු මුලින් කියා තිබේ. එහෙත් එවැනි උත්සාහයක් තිබූ බව පසුව පිළිගත් සභාතිවරයා එම මුදල් ලබාගැනීම වැළැකී ගියේ ණය මුදල් ලබාදීමට බැංකුව මාස තුනක් කල්ගැනීම යැයි හේතු දක්වා ඇත. කෙසේ වෙතත් මෙම මුදල් ප‍්‍රභවයන්ගේ වෙනස්වීම සමඟ ව්‍යාපෘතියේ පිරිවැය ද වැඩිවීම පැහැදිලිව පෙනෙන්නකි. එය වෙනම විමැසිය යුතු කරුණකි.

වැදගත්ම කරුණ වන්නේ 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් සම්මත කර තොරතුරු දැනගැනීම මූලික අයිතියක් කළ රටෙහි තවමත් සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිවලට අදාළ තොරතුරු ගැන ජනතාව විමසද්දී රාජ්‍ය නිලධාරින් දක්වන ප‍්‍රතිචාරයයි. මධ්‍යම අධිවේගයෙන් ලියැවෙන සිය ඉරණම ගැන ජනතාව විමසද්දී මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ නිලධාරින් අනුගමනය කරමින් සිටින්නේ නොකර සද්ද න්‍යායයි. කුරුණෑගල පරිසරය සුරැකීමේ එකමුතුවේ සභාපති සංජීව කුලතිලක  චෝදනා කරන්නේ ඔවුන්ගේ උපායමාර්ගය වී ඇත්තේ මහජන විමසීම්වලට අවධානය යොමු නොකර ව්‍යාපෘතිය අවසාන කිරීම බවටය. කුලතිලක මහතා පැවැසුවේ ව්‍යාපෘතියේ ආයෝජන ප‍්‍රභව වෙනස්වීම සමඟ එහි පිරිවැය හා කාර්මික ඇඳීමේ වෙනස්වීම්වලට අදාළව කළ විමසීම් සම්බන්ධයෙන් මාර්ග සංවර්ධන  අධිකාරියේ සභාපතිවරයා නිශ්චිත පිළිතුරක් ලබානොදුන් බවය. මෙම තත්ත්වය තුළ ඇතුගල්පුර වැසියන්ගේ බිය හුදු හුඹස් බියක් යැයි කිව නොහැකිය.

තත්ත්වය වඩාත් නරක අතට හැරී ඇති බවක් පෙනීයන්නේ සිය අනාගතය ගැන ප‍්‍රශ්න කරන ඔවුන් සම්බන්ධයෙන් වගකිව යුත්තන් අනුගමනය කරමින් සිටින පිළිවෙතය. සංජීව කුලතිලක මහතාගේ නිවසෙට පසුගිය 22 වැනිදා මහ ? 12ට පමණ පොලිසියෙන් කඩාවැදී තිබුණේ රාජ්‍යවිරෝධී කුමන්ත‍්‍රණයක් සිදුවෙන බවට ලැබුණු පැමිණිල්ලක් අනුව බව කියමිනි. එහිදී පැමිණි උපපොලිස් පරීක්ෂකවරයකු තම නිවෙස පරීක්ෂා කිරීමට උත්සාහ කළ ද පසුව තමන් දිගින් දිගටම ප‍්‍රශ්න කරද්දී පැමිණි පොලිස් කණ්ඩායම ආපසු පිටව ගිය බව පැවැසීය.

සාරගර්භ පරිසර ඇගයුම් වාර්තා හා බරසාර මහජන මිත‍්‍රශීලී ආණ්ඩුකරණයන් අස්සේ මෙවැනි දේවල් සිදුවන විට පැහැදිලි වන එක දෙයක් තිබේ. ඒ සංවර්ධන ව්‍යාපෘති හා දේශපාලන අධිකාරින් අතර ඉපැරැණි කුප‍්‍රකට සම්බන්ධයයි. මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ග ව්‍යාපෘතිය සමඟ ප‍්‍රථමයෙන්ම සම්බන්ධ වන්නේ ලක්ෂ්මන් කිරිඇල්ල මහතා ඇමැතිකම දරන උසස් අධ්‍යාපන හා මහාමාර්ග අමාත්‍යංශයයි.

ජනාධිපතිවරයා ඇමැතිවරයා හැටියට කටයුතු කරන පරිසර අමාත්‍යංශයත් වයඹ සංවර්ධන අමාත්‍යංශයත් ඇතුලූව ව්‍යාපෘතියේ විවිධ මට්ටම්වලදී ඊට සම්බන්ධ වන දේශපාලන අධිකාරිය විශාලය. ඒ අනුව ව්‍යාපෘතිය ප‍්‍රශ්න කරන්නන් පහරකෑමට ලක්වන විට රාජ්‍යවිරෝධී කුමන්ත‍්‍රණ නමැති කුප‍්‍රකට ගල් රෝල නැවත දිගහරින්නට යත්න දරන විට මේ රටේ වෙසෙන බත් කන ජනතාවට මතු වන මූලික ප‍්‍රශ්න කීපයකි. ඒ, මහා සංවර්ධන ව්‍යාපෘති සම්බන්ධයෙන් විපක්ෂයේ සිටිමින් මේ ආණ්ඩුවේ ලොක්කන් කී කතා අද වනවිට පුස්සක්ව ඇතිද යන්නයි. තවද නිලධාරි තන්ත‍්‍රය මගින් අසරණ ගොවි කම්කරු ජනයා පීඩාවට පත්කරමින් ඔවුන්ගේ පාරම්පරික ඉඩම් කුණු කොල්ලයට බා ගැනීමේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයයි. ජාතියක ආර්ථික ප‍්‍රගතියට මහා සංවර්ධන ව්‍යාපෘති අත්‍යවශ්‍යයය. ඒ ගැන විවාදයක් නැත. එහෙත් අප රටෙහි දියත් වූ ඇතැම් ව්‍යාපෘති නිසා අද වනවිට රටේ ආර්ථික වශයෙන් මතු නොව සමාජීය හා සංස්කෘතික වශයෙන් ද හටගෙන ඇති ව්‍යාධීන් සුළු පටු නැත. මධ්‍යම අධිවේගයේ ව්‍යාපෘතිධාරින්ට උකුණු හිසකවත් මොළයක් ඇති නම් කළයුත්තේ ව්‍යාපෘතිය මදකට හෝ නතර කර ඒ ව්‍යාධීන් හටගත්තේ මක්නිසාදැයි කල්පනා කිරීමය.

(සත්‍ය ගවේෂණ ඇසුරෙනි)