ඉන්දියාවේ තූර්ඩි මාතා සහ වේලක්කන්නි දේවස්ථාන වැඳ පුදා ගැනීමට ගිය ශ්‍රී ලාංකික කතෝලික බැතිමතුන් කණ්ඩායමක් තමිල්නාඩුවේ සිටින කොටි හිතවාදීන් පිරිසකගේ ප‍්‍රහාරයට ලක්ව යාන්තම් දිවි බේරාගෙන යළි මව් බිමට පැමිණියේ පසුගිය 5 වැනිදාය. මේ ශ්‍රී ලංකා බැතිමතුන් කණ්ඩායම දින දෙකක් තුනක් සිටියේ ඔවුන්ගේ දරු පැටවුන්ද සමග ජීවිතය ගැන සියලූ බලාපොරොත්තු අතහැර දමාය. ශ්‍රී ලංකා රජය, චෙන්නායිහි පිහිටි ශ්‍රී ලංකා නියෝජ්‍ය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය සහ ඉන්දීය පොලිසිය මැදිහත්වී කටයුතු කිරීම නිසා මේ ශ්‍රී ලාංකික බැතිමතුන්ගේ ජීවිත බේරාගෙන යළි මව්බිමට පය ගැසීමට වාසනාව උදාවිය. ශ්‍රී ලාංකික බැතිමතුන්ට කොටි හිතවාදී ප‍්‍රහාර එල්ල කළ සෑම අවස්ථාවකදීම ඉන්දීය පොලිස් නිලධාරීන් මහත් පරිශ‍්‍රමයක් දරා ඔවුන් බේරා ගැනීමට ඉදිරිපත් නොවන්නට ඔවුන් සියලූදෙනාට පාහේ ඉතාම අවාසනාවන්ත අයුරින් මියයන්නට බොහෝසෙයින් ඉඩ තිබූ බව කීවේ දිවි බේරාගෙන පැමිණි බැතිමතුන් පිරිසකි. තමිල්නාඩුවේ සිටින කොටි හිතවාදීන්ගේ ප‍්‍රහාරවලින් දිවි බේරාගෙන පැමිණ ඇත්තේ හලාවත ප‍්‍රදේශයේ ධීවර ගම්මාන කිහිපයක පවත්වන කතෝලික බැතිමතුන් 180 දෙනකුගෙන් පමණ යුතු පිරිසකි. මෙම බැතිමතුන් පිරිසට හලාවත නගර සභාවේ නාගරික මන්ත‍්‍රීවරු පස්දෙනෙක් සහ හලාවත ප‍්‍රාදේශීය සභාවේ මන්ත‍්‍රීවරයෙක්ද ඇතුළත් වූහ. තූර්ඩි මාතා සහ වේලක්කන්නි දේවස්ථාන වැඳපුදා ගැනීමට ගිය අවස්ථාවේ සිට ටී‍්‍රචි ගුවන්තොටුපොළ වෙත පැමිණෙන තෙක් ජීවිතයත් මරණයත් අතර දෝලනය වෙමින් මරණ බියෙන් තැතිගෙන ගත කළ කාල සමය අතිශයින්ම බිහිසුණුය. ඉන්දියාවේ වන්දනාවේ ගොස් එරට සිටින කොටි හිතවාදීන්ගේ නොයෙක් විධියේ හිරිහැර හා පීඩනවලට ලක්වී යාන්තම් දිවි බේරාගෙන පැමිණි කතෝලික බැතිමතුන් සොයා මෙරට පැමිණි දිනයේම අපි ඔවුන් සොයා ඒ ධීවර ගම්මානවලට ගියෙමු. හලාවත ප‍්‍රාදේශීය සභාවේ මන්ත‍්‍රී රොෂාන් ලක්ෂ්මන් ප‍්‍රනාන්දු (එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය) මහතා අපේ මේ සංචාරයේදී අපට මුලින්ම මුණ ගැසිණි. මොහු පදිංචිව සිටින්නේ හලාවත අඹකඳවිල ධීවර ගම්මානයේය. ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්ත‍්‍රී රොෂාන් ලක්ෂ්මන් ප‍්‍රනාන්දු මහතා ඔහු ඇතුළු පිරිස මුහුණදුන් ඒ සිද්ධීන් ගැන තොරතුරු හෙළිකරමින් පැවසූ කථාව මෙසේය. කතෝලික දේවස්ථාන වැඳ පුදාගන්න පසුගිය 2 වැනිදා අපි ඉන්දියාවට ගියා. මගේ නෝනයි, දරුවෝ හතරදෙනයි, මගේ අම්මයි, අම්මාගේ අක්කයි, අයියාගේ දුවත් මේ ගමනට එකතුවුණා. ටි‍්‍රචි ගුවන් තොටුපොළෙන් බැහැලා පැය තුනක පමණ බස් ගමනකින් පසු අපි තමිල්නාඩුවේ තාන්ජවුර්හි පිහිටි තූර්ඩි මාතා දේවස්ථානයට ගියා. ඒ දේවස්ථානය අසල නවාතැන් පොළක අපි කට්ටිය නතර වුණා. අපේ නඩයට පමණක් 106 දෙනෙක් ඇතුළත්ව සිටියා. පහුවැනිදා ඒ කියන්නේ 3 වැනිදා උදේ අපි තූර්ඩි මාතා පල්ලියට යන්න සූදානම් වුණා. මෙහි පැමිණ සිටින ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට එරෙහිව තමිල්නාඩුවේ සිටින කොටි හිතවාදී පිරිසක් ලොකු උද්ඝෝෂණයක් කරන්න සූදානම් වෙන බවට අපට ආරංචි ලැබුණා. කොටි ලාංඡුනය සහිත රතු පැහැති කොඩි අතින් ගත්තු, කොටි ලාංඡුනය සහිත ටී ෂර්ට් ඇඳගත්තු 100-200ක විතර පිරිසක් අපේ නවාතැන් පොළ ඉදිරිපිටට ඇවිත් උද්ඝෝෂණය කරන්න පටන් ගත්තා. ඔවුන්ගෙන් ගොඩක් දෙනෙක් අත, පොලූ මුගුරු තිබුණා. සිංහලයෝ බල්ලෝ. ඒ සිංහල බල්ලන්ව මරා දමමු. උන්ට මෙහේ එන්න අයිතියක් නැහැ. වැනි සිංහල විරෝධී සටන් පාඨ කියමින් ඔවුන් කෑගසන්නට පටන් ගත්තා. අපේ නඩවල හිටපු කට්ටිය හොඳටම බයවුණා. අපි හොඳටම අසරණ වුණා. අපට කරකියාගන්න දෙයක් නැතිවුණා. දෙමළ ජාතිකයකුට සල්ලි දීලා බොහොම අමාරුවෙන් සිම්කාඞ් එකක් කලින් ගෙන්නාගෙන තිබුණා. මා එම සිම් කාඞ්පතින් විදේශ කටයුතු නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය නියොමාල් පෙරේරා මහතාට දැනුම් දුන්නා. නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයා ඒ මොහොතේම චෙන්නායි හි පිහිටි ශ්‍රී ලංකා නියෝජ්‍ය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයට දැනුම් දී තිබුණා. නියොමාල් මහතා මට කිව්වා කොහොම හරි උද්ඝෝෂණය වීඩියෝ කරන්න කියා. අපි හිටපු නවාතැන්පොළේ ඉඳලා වීඩියෝ කරන්න උත්සහ කළත් බැරිව ගියා. පොලිස් කණ්ඩායමක් අපි නවාතැන් ගෙන සිටි ස්ථානයට පැමිණ උද්ඝෝෂණයේ නිරතව සිටි පිරිස් විසුරුවා හැරියා. කොටි හිතවාදීන් කිහිපවතාවක්ම අපේ නවාතැන්පොළට කඩා වදින්න උත්සාහ කළා. නමුත් පොලිසිය ඊට ඉඩදුන්නේ නැහැ. බැරි වෙලාවත් ඒ අය ඇතුළුවුණා නම් අපට ජීවිත හානි වුණත් කරන්න ඉඩ තිබුණා. ශ්‍රී ලංකාවේ නියෝජ්‍ය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය අපි ඉන්නා පැත්තේ පොලිසියේ ලොකු මහත්වරු දෙන්නෙකුගේ දුරකථන අංකත් දීලා තිබුණා. මම ඒ අංකවලටත් කථා කර සිද්ධිය දැනුම් දුන්නා. ඒ අවස්ථාවේ පොලිසියේ ලොකු මහත්වරුන් දෙන්නා කිව්වේ කිසිම දෙයකට බයවෙන්න එපා. ඔයගොල්ලන්ට කරදරයක් වෙන්න අපි ඉඩ තියන්නේ නැහැ කියලයි. බයවුන අපේ සමහර කාන්තාවෝ සහ පොඩි ළමයින් කෑගසන්නට පටන්ගත්තා. උද්ඝෝෂණයේ නිරතව සිටි පිරිස් විසිරුවා හැරියත් උන් ? බෝවෙනකම් ඒ අවට එකා දෙන්නා ගැවසුනා. එදා රෑ අප ගත කළේ නින්දක් නොමැතිව. පල්ලියේ ස්වාමිත් කිව්වා මෙහෙ ඉන්න එක ඔයගොල්ලන්ගේ ජීවිතවලට අනතුරුදායකයි කියලා. පසුවදා ඒ කියන්නේ 4 වැනිදා පාන්දර අපෙන් ඇහැව්වා මොකක්ද දැන් අපෙන් කෙරෙන්න  ඕනෑ කියලා. අපි කිව්වා වේලක්කන්නි පල්ලියට යන්න  ඕනෑ අපිට ආරක්ෂාව දෙන්න කියලා. ඔවුන් අපේ ඉල්ලීමට එකඟ වුණා. චෙන්නායි හි පිහිටි ශ්‍රී ලංකා නියෝජ්‍ය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය නිතරම අප ගැන සොයා බැලූවා. වේලක්කන්නි පල්ලියට යන බව දැනුම්දුන් පසු එහි නිලධාරීන් දෙදෙනෙක්ද පල්ලිය ළඟට එවන බව පැවසුවා. පසුව පොලිස් ආරක්ෂාව යටතේ අපි වේලක්කන්නි පල්ලියට ගියා. හලාවතින් ගිය බැතිමතුන් පැමිණි තවත් බස් රථ හයක්ද එහි පැමිණ තිබුණා යැයි ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්ත‍්‍රී ලක්ෂ්මන් මහතා පැවසීය. තව දුරටත් තොරතුරු හෙළිකරමින් ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්ත‍්‍රීවරයා මෙසේද පැවසීය. වේලක්කන්නි පල්ලියට ගිහින් ඉටිපන්දම්වත් පත්තුකරන්න අපට ඉඩක් ලැබුණේ නැහැ. විශාල පිරිසක් පල්ලිය ළඟට ඇවිත් උද්ඝෝෂණය කරන්න පටන් ගත්තා. ඔවුන් සියලූ දෙනාම පාහේ රතුපාට සහ කළු පැහැති ටී ෂර්ට් හැඳගෙන හිටියේ. ඒවායේ කොටි ලාංඡුනය ඇඳ තිබුණා. ”සිංහලයන්ට මෙහේ එන්න අයිතියක් නැහැ., සිංහලයන් මරමු” ආදී සටන් පාඨ කියමින් ඔවුන් කලහකාරී ලෙස හැසිරෙන්නට පටන් ගත්තා. අපි මෙහෙම දෙයක් මෙතැනදි වෙයි කියලා හිතුවේ නැහැ. අපේ අය හුඟ දෙනෙක් බියට පත්වෙලා හඬන්නට, වැළපෙන්නට පටන්ගත්තා. ශ්‍රී ලංකාවේ නියෝජ්‍ය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයේ මහත්වරුන් දෙන්නෙකුත් ඇවිත් සිටියා. තමිල්නාඩු පොලිසියේ කට්ටියක් අපේ ආරක්ෂාවට පැමිණියා. තත්ත්වය දරුණු අතට හැරෙන්නට යන බව අපට තේරුම් ගියා. අපේ ජීවිත ලොකු අවදානමක වැටී ඇති බවත් හැඟී ගියා. අපට නැවතත් ඉක්මනින් ලංකාවට යාමට  ඕනෑ වුණා. පොලිසිය අපිව බස් රථ හතේ නංවලා ටී‍්‍රචි ගුවන්තොටුපොළට කැඳවාගෙන යන්න තීරණය කළා. නියොමාල් පෙරේරා නියෝජ්‍ය ඇමැතිතුමා නිරන්තරයෙන් අප ගැන සොයා බැලූවා. උද්ගතව ඇති අලූත්ම තත්ත්වය නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයාට මම දැනුම් දුන්නායිම් පස්සේ එතුමා කඩිනමින් ලංකාවට ගෙන ඒමට අවශ්‍ය කටයුතු යෙදුවා. වේලක්කන්නි පල්ලියේ ඉඳලා ටී‍්‍රචි ගුවන්තොටුපොළට එන අතරවාරයේ ස්ථාන 10 කදී පමණ අපේ බස් රථ හතට කොටි හිතවාදීන් ගල්මුල් ප‍්‍රහාර එල්ල කළා. මේ නිසා කුඩා දරුවන්ව බස්වල සීට් අස්සේ සඟවාගෙන ආවේ. ගල්මුල් වදියි කියලා වැඩිහිටි උදවිය බෑග් වලින් හිස් ආවරණය කරගෙන පැමිණියා, ගල්මුල් ප‍්‍රහාර වලින් බේරීම සඳහා. උන් අප හිටපු බස්රථවලට ගිනි තියන්නයි සූදානම් වුණේ. නමුත් එය කරගන්න බැරිව ගියා. එහෙම වුණානම් අපි සේරම ඉවරයි. දරුණුම ප‍්‍රහාරය අපට එල්ලවුණේ ගුවන්තොටුපොළට කිලෝමීටර් 10ක පමණ දුරක් තියෙද්දියි. එක පාරට හිතාගන්න බැරි පිරිසක් පාරට කඩාවැදිලා පාර හරස් කර බස් ටික ඔක්කොම නවත්වා ගත්තා. ලොකු ගල් අරන් බස් එකට පහර දෙන්න පටන්ගත්තා. බස් රථ තුනකට විතර දැඩි ලෙස අලාභහානි වුණා. සිංහලයන්ට උදව් කරන්න එපා කියමින් කොටි හිතවාදීන් අපේ බස්රථවල රියදුරන්ට බැන්නා. සමහරුන්ට ගහන්නත් ගියා යැයි ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්ත‍්‍රීවරයා පැවසීය. කඩිනමින් තමන් ඇතුළු පිරිස යළි මෙරට ගෙන්වා ගැනීමට උපකාර කළ ජනාධිපතිතුමාටත් විදේශ කටයුතු නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය නියොමාල් පෙරේරා මහතාටත් විදේශ කටයුතු අමාත්‍යංශයටත් අනේකවාරයක් ස්තුතිවන්ත වෙන බව ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්ත‍්‍රීවරයා පවසයි. චෙන්නායි හි පිහිටි ශ්‍රී ලංකා මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයේ නිලධාරී මහත්වරුන් කළ උපකාර වලටත් බෙහෙවින් ස්තුතිවන්ත වන බව පවසන මන්ත‍්‍රීවරයා ඉන්දීය පොලිසිය ඔවුන්ට පැවරී තිබූ රාජකාරිය අකුරටම ඉටුකරමින් කළ අනගි මෙහෙයද කිසිම දිනක අමතක කළ නොහැකි බව ඔහු අවසාන වශයෙන් පැවැසීය. ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්තී‍්‍රවරයාගේ බිරිඳ වන ඩයනා ප‍්‍රනාන්දු (31) මහත්මිය අප සමග තොරතුරු හෙළිකරමින් මෙසේ පැවසුවාය. ටි‍්‍රචි ගුවන්තොටුපොළ බලා එද්දි එක් අවස්ථාවක අපට ලොකු ප‍්‍රහාරයක් එල්ලවුණා. කොටි හිතවාදීන් විශාල පිරිසක් අපේ බස්රථ 7 වටකරගෙන ලොකු ගල් ගෙඩි වලින් පවා පහර දෙන්නට පටන්ගත්තා. උන් කට්ටියක් අපේ බස් එකට ගොඩවෙලා රියැදුරාට පහර දෙන්න ගියා. රියදුරා බස් එක දාලා පැනලා යන්න හදද්දි මම වැඳලා කිව්වා යන්න එපා ගියොත් අපි සේරම ඉවරයි කියලා. ඒත් රියැදුරා පණ බේරාගන්න බස් එක දාලා පැනලා ගියා. එතකොටත් අප යටිගිරියෙන් කෑගහලා කිව්වා අනේ යන්න එපා කියලා. පස්සේ පොලිසියේ නිලධාරීන් පැනලා ගිය රියදුරා අල්ලාගෙන ඇවිත් එයාට කුණුහරුපයෙන් බැනලා බස් එක ගුවන් තොටුපලට පදවාගෙන යන ලෙස නියෝග කළා. ගල් ගෙඩියක් මගේ අතටත් වැදුණා. දැන් එතන තඩිස්සිවෙලා රිදෙනවා. මගේ අවුරුදු 4ක් විතර වෙන ෂෙවොන් පුතාගේ මුහුණේ බස් එකේ වීදුරු කෑලි වැදිලා පොඩි පොඩි සීරිම් තුවාල තිබෙනවා. ගල් පහරවල් වලට බිඳුනු වීදුරු කැබැලි මුහුණේ වැදිලා තමා ඒ සීරීම් තුවාල ඇතිවී තිබෙන්නේ. දරු පැටව් ටිකත් එක්ක ජීවිතය බේරාගෙන එන්න ලැබීම ගැන ලොකු සතුටක් ඇති වෙනවා. අපි නම් හිතුවෙ නැහැ ජීවිතය බේරාගෙන එන්න ලැබෙයි කියා යැයි ඩයනා ප‍්‍රනාන්දු මහත්මිය පවසන්නීය. කොටි හිතවාදීන්ගෙන් ප‍්‍රහාර එල්ලවන සෑම අවස්ථාවකදීම කෑගැසීම නිසා ඇයගේ කට හඬද බැරැන්ඩිවී ඇති බව ඇය හා කථා බස් කරනවිට අපට පෙනී ගියේය. හලාවත, අඹකඳවිල පදිංචි මේරි හැරියට් 67 හැවිරිදි වියේ පසුවන මාතාවකි. ඇයද වේලක්කන්නි පල්ලිය වැඳපුදා ගැනීමට ගිය නඩයේ සිටියාය. මේරි හැරියට් මහත්මිය කියන කථාවයි මේ. අනේ මහත්තයෝ, උන් අපේ බස්වලට තැනින් තැන රැකලා ඉඳලා ගැහැව්වා. එක තැනකදී අපිට හොඳටම ගැහැව්වේ. උන් බස් වලට නැගලා අපිට ගහන්න නොගත් වෑයමක් නැහැ. එහෙම වුනානම් උන් අපි සේරම මරා දමන්න තිබුණා. එච්චර ලොකු කෝපයකින් හිටියේ. ඒ ඇයි කියන්න නම් මම දන්නේ නැහැ. අපේ ජීවිත බේරුණේ ඉන්දියාවේ පොලිසියේ මහත්වරුන් නිසයි. ඒ මහත්වරුන් නොසිටින්න අප සේරම දෙනා ඉවරයි. ආයෙත් ඒකෙ දෙකක් නැහැ. ගුවන්තොටුපොළේදී මම ඒ ඉන්දියාවේ පොලිසියේ මහත්වරුන්ගේ කකුල් දෙක අල්ලලා වැඳලා ආවේ. අපේ ජීවිත බේරාගන්න උදව් කළ ඒ මහත්වරුන්ට වැන්දාට පව් නැහැ. යැයි හැරියට් මහත්මිය පවසන්නීය. අපේ ජීවිත ගැන නෙවේ බයවුණේ පොඩි දරු පැටව් ගැන හිතලා අපි උන්ට වැඳලා කිව්වා අපට කරදර කරන්න එපා කියලා. අපි වැඳලා කෑගසද්දිත් ඒ මිනිස්සු කිසිම හිතක් පපුවක් නැති විදිහට ගල් මුල් වලින් දමා ගැසුවා. බස් වලට ගොඩවෙන්න හැදුවා. නමුත් පොලිසියේ මහත්වරුන් නිසා බස්වලට ගොඩවෙන්න අමාරු වුණා. ඒත් එකෙක් දෙන්නෙක් බස් රථ දෙක තුනකට ගොඩවුණා. උන්ව පොලිසියෙන් අල්ලා ගත්තා. උන්ට මුකුත් කරගන්න බැරිව ගියා යැයි කීවේ අඹකඳවිල පදිංචි 68 හැවිරිදි වියේ සිටින වයලට් මහත්මිය කීය. වයලට් මහත්මිය මෙසේද කීවාය. අපි වන්දනාවේ ආපු කට්ටියක්. වේලක්කන්නි මාතාවගේ පිහිට ආශිර්වාදය ලබාගන්නයි ආවේ. ඇයි අප වගේ කට්ටියකට මේ අය මෙහෙම කළේ. ඔය කට්ටිය මෙහේ පල්ලි වලට වන්දනාවේ ආවොත් අපේ රටේ මිනිස්සු නම් කවදාවත් ඔය විදිහට හිරිහැර කරන්නේ නැහැ. අපි එහෙම තිරිසන් වැඩ කරන ජාතියක් නෙවේ යැයි ඒ මාතාව පවසන්නීය. වේලක්කන්නි වන්දනාවේ ගොස් කොටි හිතවාදීන්ගේ ගල්මුල් ප‍්‍රහාරවලට ලක්වී තැලූම් තුවාල හා සීරීම් තුවාල ලැබූ කිහිපදෙනෙක් සිටින බව ප‍්‍රාදේශීය සභා මන්ත‍්‍රී ලක්ෂ්මන් මහතා අප සමග කීය. අපට මේ විදියට හිරිහැර හිංසා පීඩා කළාට කමක් නැහැ ඔයගොල්ලෝ මෙහෙ එන්න අපි ඔයගොල්ලන්ව මඩු පල්ලියට, මාතර පල්ලියට එක්කගෙන යන්නම්. එදාට හිතෙයි ලොකු වරදක් අපි එදා කළේ කියලා. දෙවියන්වහන්සේ අදහන අපි දෙවියන්වහන්සේ වැඳපුදා ගන්න එන අයට හිරිහැර කරන්න තරම් කෲර ජාතියක් නෙවේ. වේලක්කන්නි වන්දනාවේ ගොස් හිරිහැර හිංසා පීඩාවලට ලක්වූ අපට හමුවූ බොහෝදෙනෙක් කියා සිටියේ මෙවැනි කථාවකි. කොටි ත‍්‍රස්තවාදීන්ට අත්වූ ඉරණම ගැන තමිල්නාඩුවේ කොටි හිතවාදීන් අපේ රටේ අය එක්ක වෛරයෙන් පසුවන බව මෙවැනි සිද්ධීන් හරහා සනාථ වන බව ඔවුහු පැවසූහ.

සටහන - ශ්‍රීනාත් ප‍්‍රසන්න ජයසූරිය / ඡායාරූප - මාදම්පේ ලක්ෂ්මන් හෙට්ටිතන්ත‍්‍රි