ක්‍රිෂ් Monday, 06 May 2013 12:42 PM

වේදනාව තමන්ට මෙන් සතුන්ටද උරුම බව තේරුම් ගන්නවා නම්..(ස)

චමිල Monday, 06 May 2013 12:47 PM

ඌරා දැඩි චිත්තප්‍රීතියට පත්වෙන මොහොතක්.. (ස)

අමල් Monday, 06 May 2013 12:53 PM

අපේ අය මහ ලොකුවට ගව ඝාතනවලට එරෙහි වෙනවා. ඌරා උනත් සතෙක්නේ ප්‍රාණ ඝාත අකුසල කර්ම. (ස)

හේවාවිතාරණ Monday, 06 May 2013 01:00 AM

මේක නම් ඌරගේම වැඩක්. (නි)

සෑම් Monday, 06 May 2013 05:53 AM

හොඳ වැඩේ. අරෙහෙත් සතුන් වතුර බොන දිය කඩිති වහනවා, මන්දවල් අටවනවා (නි)

වරුණ Sunday, 05 May 2013 02:48 PM

‍කොහෙදෝ යන්නේ මරණින් පස්සේ ....... පින් පව් එනවා ඔබ පසු පස්සේ ....... (නි)

දිනේෂ් Sunday, 05 May 2013 05:16 PM

කළ කළ දේ පල පල දේ. මේ වගේ අයට පව් කියන්න නරකයි. හොඳ පාඩම. (නි)

දයා අළහකෝන් Sunday, 05 May 2013 06:10 PM

පරපණ නැසුවොත් කවර විලාසේ අපමණ දැඩි දුක් වැඩිවෙයි ගිනි සේ.. (නි)

රූපවතී Sunday, 05 May 2013 07:31 PM

වැදි යුගයට ආපසු දුවන්න යන වනචාරීන්ට, ස්වභාවධර්මය මෙසේ දඩුවම් කරනවා. අහිංසක සතෙක්ට කැලේ ඉන්න නැහැ. හොද පාඩමක් කකුල් දෙකම නැති වුණා නම්. දඩමස්වල රස ජිවිත කාලයටම මතක් කරමින් පස්ස පැත්තෙන් රූට රූට ඉන්න පුළුවන්. (නි)

දිල්ෂී Sunday, 05 May 2013 08:03 PM

ඇස් අන්ද වුනොත් අයිත සතුන්ට හිරිහැර කරන්න අමාරුයි නේද ?  කර්ම විපාකය කොතරම් ලස්සනද ? (නදී)

මනෝජ් Sunday, 05 May 2013 09:09 PM

රස දන්නවානම් ඔහොම කියන්නේ නෑ. (ත)