කිණිහිරියා පැලයක් සොයාගැනීමට නිහාල් ජයමාන්නට දශක තුනකට අධික කාලයක් ගතවිය. එය සතුටෙන් නිවසට ගෙනවිත් රෝපණය කළද ගසේ මුලින්ම මල් පිබිදුණු දිනයේ ඔහු නිවසේ සිටියේ නැත.ඔහු නැවත පැමිණියේ අවුරුදු 5 කට පමණ පසුවය.එම කාලය ජයමාන්න පවුලේ සියලූ දෙන බියෙන්,සැකයෙන් කල්ගෙවූ කාලයක් විය.අද දිනයේ ඔවුන්ගේ මුහුණු වල එවැනි කාලයක් ගෙවූ බවට ලකුණකුදු දක්නට නැත.නමුත් කිණිහිරයා ගස නම් මලින් වැසී නැගී සිටින්නේ එයට නම් අතීතය අමතක නැති බව කියන්නා සේය.

අප පැමිණෙන තෙක්ම බලා සිටි බවක් පෙනුනු ජයමාන්න මහත්මිය බොරැුල්ලේ ඔවුන්ගේ නිවහනට ඇතුල්වූ විගසම අපව ඉතාම සුහද අයුරින් පිළිගත්තාය.අපට අසුන් පනවා ඇය යාබද කවිච්වියක අසුන් ගත්තේ සැමියා නිහාල් ජයමාන්න පසෙකිනි.ඉතා මෘදුව සංවාදයේ යෙදුනු ඇය එයට මද විරාමයක් තැබූයේ අපට ආහාරපානාදියෙන් සංග‍්‍රහ කළ අවස්ථාවේදී පමණි.නිහාල් නම් විහිලූවෙන්ම පසුවිය.ඔහු නිහඩවූයේ බිරිද කතාකළ අවස්ථාවලදී පමණකි.පිටත සිට බලන්නෙකුට නම් මේ පවුල සාමයෙන් සතුටින් ජීවත්වන පවුලක් බව පෙනේ.නමුත් ගෙවුනු වසර කිහිපයේදී අපේක්ෂාභංගත්වයෙන්,අදුරේ ගතකළ කාලයේ බියකරු බව දන්නේ ජයමාන්න පවුලේ සාමාජිකයින්ම පමණකි.

නිහාල් ජයමාන්න ඔහුව දන්නා අයට අමුතුවෙන් හදුන්වාදියයුතු පුද්ගලයෙකු නොවේ.ඔහු ජනපති උපදේශකයෙකි.සෙලාන් බැංකුවේ සභාපතිධූරය උසුලන්නේද ඔහුය.ඔහුගේ ළගින්ම සිටින බිරිද රෝහිනී ජයමාන්නය.දෙදෙනට එක් දරුවෙකි.ඔහුගේ නම තිලංකය.

සාර්ථක වෘත්තීය දිවියක් හා පවුල් දිවියක් ගතකරමින් සිටි නිහාල් ඉතාම අභාග්‍යසම්පන්න ලෙස පෙනහලූ ආශි‍්‍රත රෝගී තත්ත්වයකට ගොදුරු වන්නේ 2009 වසරේදීය.ඔහුගේ පෙනහලූ වල පේෂි ක‍්‍රමයෙන් ඝණ වෙමින් තිබෙන බව සොයාගැනීමට වෛද්‍යවරු සමත්වන්නේය.පෙනහලූ කොටස් බද්ධ කිරීමේ සැත්කමක් කළ යුතු බව ඔවුන්ගේ නිර්දේශය වේ.ශී‍්‍රලංකාවේ එවැනි සැත්කමක් කෙසේ කරන්නද? නමුත් ඒ අභියෝගය ජයගැනීමට ජයමාන්න සමත්වන්නේ මෙරට ප‍්‍රථම වතාවට පෙනහලූ කොටස් බද්ධ කිරීමේ සැත්කමට මුහුණදුන් පළමුවැන්නා ලෙස ඉතිහාසයටද එක්වෙමින්ය.මේ දක්වා ගතවුනු වසර 5 ක කාලයේ සිදුවූ දේවල්,මුහුණදුන් අභියෝග,පරාජයන්,ජයග‍්‍රහණ මේ සියල්ල රෝහිනී ජයමාන්න මහත්මිය ඇයගේ පළමු ග‍්‍රන්ථය වන ‘හී බී‍්‍රතස් එගේන්‘ (ඔහු නැවත හුස්ම හෙලයි) හි සටහන් කර ඇත්තීය.

පෙනහලූ පේෂි ක‍්‍රමයෙන් ඝණවීමට හේතුව සොයාගැනීමට මේ දක්වාම කිසිවෙක්ටත් හැකිව නැත.රෝගය වැළදුනු අයෙකුට ජීවත්වීමට ඇත්තේ වසර 3 ක පමණ කාලයක් ව වෛද්‍ය මතයයි.දැනට තිබෙන එකම සාර්ථක විසදුම වන්නේ පෙනහලූ බද්ධයක් සිදුකිරීමය.

2009 දී හුස්මගැනීමේ අපහසුතා නිසා වෛද්‍යවරයෙකු හමුවට යන නිහාල් තමන්ට මෙම රෝගය වැළදී ඇතැයි සිහිනෙන්වත් දැන සිටියේ නැත.ප‍්‍රතිකාර ලබාගත්තද දිගින් දිගටම මතුවූ හුස්මගැනීමේ අපහසුතා හා ඉක්මනින් වෙහෙසට පත්වීම් නිසා නිහාල් පීඩාවට පත්වූවද සුලූ රෝගයක් යැයි සිතූ හෙයින් ඔහු ඒ කිසිවක් ගණනකට ගත්තේ නැත.නිහාල්ට වැළදී තිබෙන රෝගය හරියටම හදුනාගත්තේ ළයරෝග පිළිඹද විශේෂඥ වෛද්‍ය වජිර තෙන්නකොන් මහතාය.වහාම පෙනහලූ කොටස් බද්ධයක් සිදුකළ යුතුව තිබෙන බව ඔහු කීය.

‘එදා නිහාල්ව රෝගල් ගතකළහම මම ගෙදර ආවා එයා වෙනුවෙන් දේවල් ටිකක් අරන් යන්න.ඊට පස්සේ අවුරුදු 5 ක් යනකන්ම මට ගෙදර එන්න හම්බවුනේ නැහැ.‘. අතීත මතකයන් අවදි කරන රොහිනී කියන්නීය.

පෙනහලූ කොටස් බද්ධයක් සිදුකිරීමට ඇති හැකියාව පිළිඹද සොයාබැලූ ජයමාන්න දෙපළට දැනගත හැකිවූයේ එවැනි සැත්කමක් ශී‍්‍රලංකාවේ මේ දක්වාම සිදුකර නොමැති බවය.මෙය අසා රොහිනී තවත් කලබලයට පත්වූවාය.

‘අපේ අය දන්නෙත් නැහැලූ ඒ වගේ සැත්කමක් ගැන.මට කිසිම වුවමනාවක් තිබුණේ නැහැ එහෙම තත්ත්වයක නිහාල්ට ඒ වගේ සැත්කමක් කරන්න.‘ රොහීනී කියන්නීය.ඒ අනුව ඇය අවසාන මොහොත එනතෙක් සිටින්නට සූදානම් වූවාය.නිහාල්ද ඇයගේ මතයට එකග විය..‘මම නම් වැඩිය ගණන් ගත්තේ නැහැ‘.ඔහු අප හා පැවසීය.

නමුත් දෙදෙනගේ පුතනුවන් වූ තිලංක තම පියාට මරණය පැමිණෙන තෙක් බලාසිටීමට ඉඩදී පැත්තකට වීමට සූදානම්වූයේ නැත.ඔහු ඒ අවස්ථාව වන විට සිටියේ විදේශයක අධ්‍යාපන කටයුතු වල නිරතවය.එම කටයුතු මදකට නතරකළ ඔහු නොයෙක් රටවල සිටින වෛද්‍යවරුන් හා සම්බන්ධවීමටත්,පෙනහලූ බද්ධයක් සිදුකිරීමට හැකි පහසුකම් තිබෙන රටවල් පිළිබඳ සොයාබැලීමටත් පටන්ගත්තේය.

නිහාල් තම මතකය අවදි කළේය.

‘මට ඇත්තටම ගණනක් වුනේ නැහැ.නමුත් මගේ පුතා උත්සාහය අතහරින්න කැමති වුනේ නැහැ.මම හිටියේ නවලෝක රෝහලේ.මට මතකයි මගේ කාමරයට බේරේ වැව හොදින් පෙනුනා.ඉතාම අලංකාර දර්ශනයක්.මම හිටියෙත් බොහොම සැහැල්ලූවෙන්.ඒ ගතවුනු කාලය මට නම් ලොකු විවේකයක් වගෙයි.නමුත් මගේ පවුලේ අනෙක් අයට නම් එහෙම සහනයක් තිබුණේ නැති බව මම දැනන් හිටියා..‘ ඔහු පැවසීය.

නිහාල් රෝහලේ ඇද මත වැතිර සිටින විටදී එහා කාමරයේ සිටි තිලංක දිවා? නොබලා තම ලැප්ටොප් පරිගණකයෙන් විවිද රටවල වෛද්‍යවරුන් හා සංවාදයේ නියැලූනේය.රෝගය සුවපත් කර ගත හැකි ක‍්‍රම ගැන සෙව්වේය.මෙවන් සැත්කමක් සිදුකෙරෙන්නේ සාමාන්‍යයෙන් වයස අවුරුදු 60 කට අඩු පුද්ගලයින්ටය.නමුත් ඒ වන විට නිහාල්ගේ වසය අවුරුදු 65 ක් විය.

‘ඒ හින්දාම ගොඩක් වෛද්‍යවරු මාව භාරගන්න කැමතිවුනේ නැහැ‘.නිහාල් කීය.

අවසන නිහාල්ව භාරගැනීමට වෛද්‍යවරයෙක් ඉදිරිපත් විය.නමින් ඔටෝ ටකහිරෝ වූ ඔහු සේවය කළේ් ජපානයේ යොකෝහාමා විශ්වවිද්‍යාල රෝහලේය.ලොව ප‍්‍රථම වතාවට එක් පුද්ගලයෙක්ගෙන් ලබාගත් පෙනහැල්ලක මැද කොටසක් තවත් පුද්ගලයෙකුගේ පෙනහැල්ලට සාර්ථකව බද්ධ කිරීමේ සැත්කමේ ගෞරවය හිමි ඔහුටය.

‘එයා මගේ පුතාට සවන්දුන්නා.ඔහුව හමුවෙන්න එන්න කියාත් කීවා‘.රෝහිනී පැවසුවාය.

නමුත් අවයව බද්ධයන් සම්බන්ධයෙන් ජපානය අනුගමනය කරන දැඩි නීති නිසා නිහාල්ට එරටට ගෙනගොස් සැත්කම සිදුකිරීමේ හැකියාවක් නොතිබුණි.ඒ අනුව වෛද්‍ය ඔටෝ යෝජනා කළේ ශී‍්‍ර ලංකාවේදීම සැත්කම සිදුකිරීමටය.

‘අපි හිටියේ තැතිගැන්මෙන්.මේ වගේ සැත්කමක් කරන්න වුවමනා වෙන කිසිම දෙයක් අපේ රටේ තිබුණේ නැහැ.වෛද්‍යවරුන් හිටියෙත් නැහැ‘. රොහිනී කීවාය.

ක‍්‍රමයෙන් සැත්කම ශී‍්‍ර ලංකාවේම සිදුකිරීමට අවශ්‍ය පියවර එකින් එක ගැනින.අවශ්‍ය විශේෂ සැත්කම් මේසයක්ද විදේශයකින් ආනයනය කෙරිණ.ජයමාන්න පවුල හමුවේ තිබූ ඊළග විශාල අභියෝගය වූයේ පෙනහලූ බද්ධය සදහා අවශ්‍ය කොටස් ලබාගැනීමට දායකයින් දෙදෙනෙක් හා  හදිසි අවස්ථාවක් ඇතිවුවහොත් ඒ වෙනුවෙන් තවත් අයෙකු සොයාගැනීමය.නිමක් නොමැති පුවත්පත් දැන්වීම්,රූපවාහිනී වෙළද ප‍්‍රචාරණයන්, ස්වේච්ඡා සේවයන් අවසානයේ විවිධ රැකියා වල නිතරව සිටි පුද්ගලයෝ 50 දෙනෙක් පමණ නිහාල් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වූහ.අනතුරුව ගෙවුනු දින කිහිපයේදී වෛද්‍යවරු වෙහෙස නොබලා සිදුකළ රුධිර පරීක්ෂාවන් හා පටක පරීක්ෂාවන් සියගණනක් අවසානයේ නිහාල්ගේ සැත්කමට වඩාත්ම සුදුසුයැයි පුද්ගලයින් තිදෙනෙක් තෝරාගැනීමට හැකිවිය.නමුත් මේ වන විට පෙනහලූ බද්ධ කිරීම සම්බන්ධයෙන් නොයෙකුත් සැකසංකා මතුව තිබිණ.මේ නිසාම එම තෝරාගත් එක් අයෙකු වහාම ඉවත්ව ගියේය.එම තැනැත්තාගේ අඩුව පිරවීමට ඉදිරිපත්වූයේ ජයමාන්න යුවළගේ පුතු තිලංකය.

මම පුතා ඉදිරිපත්වෙන බව අහලා ඇඩුවා.නිහාල් හැගුම්බරව පැවසුවේය.

නමුත් නිහාල්ගේ වාසනාවට මෙන් සැත්කමට පැය කිහිපයකට පෙර පවුලේ වෛද්‍ය මිතුරියක් කොළඹ ජාතික රෝහලේ හුස්මගැනීමේ යන්ත‍්‍රයකින් පමණක් ජීවය ලබමින් සිටින මළසිරුරක් ගැන තොරතුරු ලබාදුන්නාය.මූලික පරීක්ෂණ වලින් එම මළසිරුරේ පෙනහලූ කොටස් නිහාල්ගේ සිරුර හා ගැලපෙන බව වෛද්‍ය ඔටෝ තහවුරු කළේය.ඒ අනුව තිලංකට පියා වෙනුවෙන් සැත්කමට ඉදිරිපත්වීමට අවශ්‍යවූයේ නැත.දිනය 2011 නොවැම්බර් මස 30 වැනිදා විය.වෛද්‍ය ඔටෝ ඇතුලූ වෛද්‍යවරු 18 දෙනෙක්ගේ කණ්ඩායමක් අනතුරුව ගෙවුනු පැය 14 දී ශී‍්‍ර ලංකාවේ පළමු පෙනහලූ කොටස් බද්ධ කිරිමේ සැත්කම සිදුකළහ.

වසර කිහිපයක් ගතව ඇතත් තමන් ගත කළ ඒ අදුරු සමයේ මතකයන් ජයමාන්න පවුලේ සාමාජිකින්ගේ හෝ ඔවුන්ගේ හිතවතුන්ගේ සිත් වලින් මැකී ගොස් නැත.

‘ඒ වගේ අත්දැකීමක් ලැබුවහම ඔක්කොමලා එක්ක ඒ ගැන තොරතුරු බෙදාගන්න කෙනෙක් නිකන්ම පෙළඹෙනවා.මම හිතනවා මා මේ පොතේ සදහන් කරලා තියෙන දේවල් වලින් අපි හිටියා වගේ බලාපොරොත්තු අත්හැරගෙන ඉන්න තත්ත්වයක ඉන්න අයට කොහොම හරි ඉස්සරහට යන්න ශක්තියක් ලැබේවි කියලා‘ රොහිනී පැවසුවාය.

නිහාල්ගේ නම් එදා සහ අද වැඩි වෙනසක් නොමැත.ඔහු අදටත් ජීවිතය දෙස බලන්නේ සරලව සුභවාදීවය.

‘මම ගෙදර ආවහම කිණිහිරියා ගහේ මලූත් පිපිලා. ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.ඒ එක්කම මගේ පුතයි,නෝනයි දෙන්නා එක සැරේට පෙනහලූ සම්බන්ධ විශේෂඥයින් දෙන්නෙක් බවටත් පත්වෙලා‘.ඔහු ඒ අතරින්ම පැවසුවේය.

‘හී බී‍්‍රතස් එගේන්‘(ඔහු ආයෙත් හුස්ම ගනී) සැප්තැම්බර් පළමුවැනිදා සවස 7.00 ට ශී‍්‍රලංකා පදනම් ආයතනයේදී දොරට වැඞීමට නියමිතය.