මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත්හු ලාංකේය බුද්ධමය සංස්කෘතිය තුළ ප්රබල භූමිකාවක් නිරූපණය කළ අද්විතීය ප්රාඥායෙක් වෙති.
මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්නගේ ධ්වනිතාර්ථපූර්ණ ගේයපද රචනයෙන් ද නන්දා මාලිනීයන්ගේ සුගායනීය ස්වරමාධුර්යයෙන් ද සරත්
සංස්කෘත භාෂාවේ එන ’මන්’ ධාතුව හෙවත් ක්රියා මූලය කෙරෙන්, ’දැනගැනීම’, ’සිතීම’, ’මැනීම’, ’සලකා බැලීම’, ’ගරු කිරීම’,
දසක තුනක් තරම් වූ කාලයකට පෙර මම ඉරිදා ලක්බිමට, අවුරුදු හතරක් තිස්සේ, ග්රන්ථ විචාරයක් ලිව්වෙමි.එම ලිවීම “දෙඤ්ඤම්
මා අතැර මාගේ ආත්මය වණ වදුළු තුල ළපලු තුරු පත් අතුල සුදු වැලි තලා මත සැරිසරයි.........
වී ගබඩාව පාමුලට වහල තියෙනව අපේ අම්මගෙ මළකඳ.......... මාල ගිරවියො රන්මාල බැන්ඳාට අනේ අම්මේ උඹට මං කොච්චරක්නම් කිව්වාද..
ප්රේමකුමාර ජයවර්ධනයන්ගේ ධ්වනිතාර්ථපූර්ණ ගේයපද සුරචනයෙන් ද එඩ්වඩ් ජයකොඩියන්ගේ භාවානුරාගී සුගායනයෙන් ද රෝහණ ව
Acoustic image නැමැති සංකල්පය ධරණීය සංකල්පයක්. 19 වැනි ශතවර්ෂයේදි බටහිර යුරෝපිය රටවල් තුළ වු සහ වෙනම තනිවම ඇමෙරිකාව තුළ ව
අනාදිමත් කාලයක පටන් අද්භූත චරිතයක් ලෙස නිරූපිත බුද්ධ චරිතය යථාර්ථවාදී උත්තම මානව චරිතයක් ලෙස නිරූපණය කරමින් මා
මීට දශක දෙකකට පමණ පෙර මම දිනමිණ පුවත්පතේ ’’මංසල’’ සාහිත්ය අතිරේකයට ජාතක කතා කීපයක් පිළිබඳ විචාරයක් ලිව්වෙමි.
fun යන ඉංගිරිසි වචනයට සිංහලෙන් අරුත් කිහිපයක් ම තිබේ. ඒ අතුරින් වඩා ප්රකට විනෝදමත් යන්න විය යුතු යයි හඟිමි.
පුවත්පත් කලාවේදියකු සේම ලේඛකයකු වන කුසුම්සිරි විජයවර්ධන පොඩි කාලේ සිටම ඔහුගේ ලෝකයේ වීරයන් ලෙස සැලකුවේ ලේඛකය
යමන් කළුවෙ ගෙදර යන්න, කන්ද උඩින් අඳුර එනව උඹට වගේ මගෙ ඇඟටත් හරිම මහන්සිය දැනෙනව අඳුර තමයි අපෙ ඇඟපත නිවන්ට දෙවිය
ද්වී භාෂික ශ්රී ලංකා හයිකු කාව්ය සංග්රහය නිහඬ නින්නාද
සංජිව තෙන්නකෝන් ගේ මේ ජීවිතයේදීම කළ කම් පල දෙන හැටි
හෙල්මැලි පතින් පත කියවන බසට රිසී පවනැලි ඇවිත් සියොළඟ දිය බිඳිති ඉසී
පෙර වදන...... කඩා බිඳගෙන වැක්කෙරෙද්දී අපහාස සොරොව්ව නුඹ නමින් වෑ වුනා කරවටක්....දුක් කඳ වට පිටින් රසකර වැටුනත් ලුනු ඇඹ
සම්මත අසම්මත අතරින් පෙරිලා ගින්දර පවන් සලමින් අතවනලා කොච්චර ලියා තැබුවත් සිත රිදිලා තෙරපෙන ආදරේ ලියැවෙය
සාහිත්ය මාසයත් රඹුටන් සහ අන්නාසි වාරය මෙනි. අවුරුද්දේ අනෙක් කාලවල ඒවා දුර්ලභ ය. එහෙත් වාරයේ දී ඒවා සුලබ ය. ලාබ ය. අ