DONT LOOK OUT THE WINDOW

“Draw me a lion.”
So I set my pen
to work. Produce a lazy, kindly beast . . .
Colour it yellow.

“Does it bite?”
“Sometimes,
but only when it’s angry
if you pull its tail
or say that it is just another cat . . .”
But for the most part, indolent, biddable,
basking in the sun of ancient pride.

(Outside, the sunlight seems a trifle dulled
and there’s a distant roaring, like a pride
of lions, cross at being awakened
from long, deep sleep).

Then
“Draw me a tiger.”
Vision of a beast
compounded of Jim Corbett yarns
and Blake
stalks through my mind, blazing Nature’s warning,
black bars on gold.

“DRAW!”
You turn and draw the gun
on me, as if to show
that three-years-old understands force majeure
and as you pull the silly plastic trigger
all hell breaks loose; quite suddenly the sky
is full of smoke and orange stripes of flame.

BUT HERE THERE ARE NO TIGERS
HERE THERE ARE ONLY LIONS.

And their jackals
run panting, rabid in the roaring’s wake,
infecting all with madness as they pass
while My Lord
the Elephant sways in his shaded arbour,
wrinkles his ancient brows, and wonders—
if, did he venture out to quell this jungle-tide
of rising flame, he’d burn his tender feet.

“Put down that gun. If you do, and you’re good,
I’ll draw a picture of an elephant.
A curious beast that you must understand . . . .”

DONT LOOK OUT THE WINDOW

Just a party down the lane
a bonfire, and some fireworks, and they’re burning—
No, not a tiger—just some silly cat.”

Richard de soyza
 
Colombo, 25 July, 1983

- For Dimitri, when he is old enough to understand.

ජනේලයෙන් පිටත බලන්න එපා

"මට සිංහයකු අඳින්න."
 ඉතින් මම මගේ පෑන වැඩට දැම්මා. 
කම්මැලි, කරුණාවන්ත මෘගයෙකු බිහි කරන්න . . .
එය කහ පාට කරන්න.

"ඌ හපා කනව ද?"
"සමහර විට,
නමුත් ඌ කෝපයට පත් වූ විට පමණක්
ඔබ එහි වලිගය  අදින්නේ නම්
නැතහොත් එය තවත් බළලෙකු බව පැවසුවහොත් . . ."
නමුත් බොහෝ දුරට, උදාසීන, ඉල්ලුමට සරිලන,
පුරාණ ආඩම්බරයේ හිරු එළියේ ගිලී යයි.

(පිටත, හිරු එළිය අඳුරු වී ඇති බවක් පෙනේ
සහ දිගු, ගැඹුරු නින්දකින් අවදි වූ විට සිංහයන්ගේ ආඩම්බරයක් මෙන්  ගර්ජනාවක් ඇත).

ඉන්පසු

"මට කොටියෙකු අඳින්න."
 ජිම් කෝබට් නූල්වලින් සමන්විත මෘගයෙකුගේ දර්ශනයක් සහ බ්ලේක් මගේ මනස හරහා දිව යයි, සොබාදහමේ අනතුරු ඇඟවීම, රන්වන් මත කළු තීරු.

"අදින්න!"
ඔබ හැරී තුවක්කුව මා දෙසට ඇද දමන්නේ, අවුරුදු තුනක් වයසැති දරුවා බලහත්කාරය තේරුම් ගන්නා බව පෙන්වීමට මෙනි
ඔබ මෝඩ ප්ලාස්ටික් කොකා අදින විට
සියලු නිරය ලිහිල් වේ; හදිසියේම අහස
දුමෙන් සහ තැඹිලි පැහැති ගිනිදැල් ඉරි වලින් පිරී ඇත.

නමුත් මෙහි කොටි නැත
මෙහි ඇත්තේ සිංහයන් පමණි.

ඔවුන්ගේ හිවලුන්
ගොරවන හඬින් කෝපයෙන් හුස්ම හිරකරමින් දුවති,
ඔවුන් පසුකර යන විට සියල්ලන්ටම පිස්සුවෙන් ආසාදනය කරති
මගේ ස්වාමියා
අලියා ඔහුගේ සෙවන සහිත ආබර් එකේ පැද්දෙන අතරතුර
ඔහුගේ පැරණි ඇහි බැම රැලි කර පුදුම වේ

ඔහු මෙම කැලෑ රැල්ල මැඬපැවැත්වීමට ගියහොත්
නැගී එන ගිනිදැල්, ඔහු තම මෘදු පාද පුළුස්සා දමයි.

 “ඔය තුවක්කුව බිම දාන්න. ඔයා එහෙම කළොත්, ඔයා දක්ෂ නම්,
මම අලියෙකුගේ පින්තූරයක් අඳින්නම්.

ඔයා තේරුම් ගත යුතු කුතුහලය දනවන මෘගයෙක් . . . .”

ජනේලයෙන් පිටත බලන්න එපා

මංතීරුවේ සාදයක්
ගිනි මැලයක් සහ ගිනිකෙළි කිහිපයක්, ඒවා දැවෙනවා—
නැහැ, කොටියෙක් නෙවෙයි—නිකන් මෝඩ පූසෙක්.”

රිචඩ් ද සොයිසා 

කොළඹ, 1983 ජූලි 25

- ඩිමිත්‍රිට, 
ඔහුට තේරුම් ගැනීමට තරම් වයස වූ විට.