කොළඹ නාරද බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානවාසී තලල්ලේ චන්දකිත්ති හිමියන්ගේ 34 වැනි පැවිදි සමරුව මෙම 25 වැනි දාට යෙදී තිබේ
මේ ලිපිය ඒ නිමිත්තෙනි.
ගෙවීගිය ශුභ මුහුර්තයක් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් යථාර්ථයෙන් ම සුබ මොහොතක් බවට පත් කරනුයේ සත්පුරුෂ භූමියට පැමිණ උදාරතර මිනිසෙකි. ඉහත කියමන සැබෑවක් කරමින් සිවුතිස් වසරකට පෙර එනම් සිට බුදු වසින් 2532 (1988) වැන්නෙහි බිනර මස 25 දින උදෑසන 9.45ට මාතර මැද්දවත්ත සිරි වජිරඤාණ ධර්මායතනයේදී බෝධිසත්වගුණෝපේත අති පූජනීය මඩිහේ සිරි පඤ්ඤාසීහ මහානායක මහා ස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේ උපාධ්‍යාය වෑ පූජනීය අම්පිටියේ ශ්‍රී රාහුල නායක මහාස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේ ආචාර්යත්වයෙන් පැවැදිව සිරිලක බුදු සසුන එකලු කළ වජිරාරාම නම් මහා යතිපරපුරට දායාද වූ පුර පස සඳ සේ කීර්තිධර වූ යතීන්ද්‍රයාණ කෙනෙකි. ගෞරවාචාර්හ තලල්ලේ චන්දකිත්ති හිමිපාණන්. ස්වකීය පුරාකෘත පුණ්‍ය මහිමය මතු කර ගැන්මෙහි ලා තලල්ලේ සීලරතන ලෙකු හාමුදුරුවන්ගේ කරුණාබර ඥාත්‍යර්ථ චර්යාව බෙහෙවින් උපස්තම්භක වූ බව උන්වහන්සේ ම සිහිපත් කරනුයේ මහත් වූ ගුරු බැතියෙනි.
දැරිය යුතු විනය සුතබිඳම් තෙවළාව සහ උගත මනා ප්‍රාචීන, ප්‍රතිචීන භාෂා පිළිබඳව හිමිපාණන් සතුව පවත්නා අනලස් වූ පාණ්ඩිත්‍යයට මහත්ම පිටුබලයක් වුයේ උන්වහන්සේගේම පූජනීය ගුරු තුමියයි. ව්‍යක්ත විනීත විශාරද බහුශුෑත ධර්මධර ධර්මානුධර්ම ප්‍රතිපත්තියෙන් සරු භික්ෂු පිරිසක් තනනු රිසියෙන් ඇරඹි මහරගම සිරි වජිරඤාණ ධර්මායතනය නම් වූ ඒ ගුරු බිමෙහි දී සිය ගුරුදේවයන් වහන්සේලාගේ ද චිත්තාරාධනය කෙරෙමින් අප කතානායකයාණෝ ධර්ම ශාස්ත්‍ර ප්‍රාගුණයෙහිත්, ශාසනානුලෝමී වූ - භික්ෂු ආකල්පයෙහිත් මානව පිහිටා ‘‘තරුණ සීල සමාදානය“ නම් සාධු වායාමයෙහි නියාමකයාණ කෙනකු ලෙස ලෝ සසුන් වැඩ වසනු පිණිස මූලික අඩිතාලම සකස් කැර ගත්හ. ‘මහණකම හොඳින් කළොත් නිවන, මහණකම වරදවා කළොත් නිරය, යන මහ ගුරු ඔවදන තරයේම සිතින් ගත් මෙතුමාණෝ අනතිමානීව ස්වකීය නාමයටම ඔබින පුරපස වැඩෙන සඳක්ම වූහ.
තුන් කල් දක්නා නුවණින් පිරපුන්ව සිරිලක නිල නොලත් සඟ රජුසිරින් වැඩ සිටි ගුරු දෙවි මඩිහේ මහානායක මා හිමිපාණන් වහන්සෙගේත් සිය දෙටු සොයුරු ගංගොඩවිල සෝම ස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේගේත් අපවත්වීමෙන් ලක්දිවටත් ලක් බුදු සසුනටත් සිද වූ පාඩුව මෙතකැයි කියා ගිණිය නොහැකි වූ කාලයක ශක්ති පමණින් හෝ ඒ අඩුව පුරවාලමියි අදිටන් කොටගත් අප තරුණ යතිවරයාණෝ අම්පියේ ගුරු දේවයන් වහන්සේ යුහුඹුල් සිරිතින් උගත් අවවාදයට වඩා ආදර්ශය ම උතුම් යැ‘ යන බුදු වදනට ම අනලස් ව අවනත වූහ.
යමෙක් ධර්මානුශාසනය කෙරේද හෙතෙම අමෘතය දෙන්නේ යැ‘ යන සුගත බුදු වදනින් ආසිරි ලැබ දහම් පවසින් පෙළෙන දෙස් විදෙස් සුදනන්ට උන්වහන්සේ තුන් යම ඇසෙන පිරිත් ස්වරයක්ම වූහ. සුපූජනීය පැළෑණේ ෂිරි වජිරඤාණ මාහිමියන්ගෙන් ඇරඹි පැයේ ගුවන් විදුලි ධර්ම දේශනා සම්පදායෙහිත්, අති පූජ්‍ය පියදස්සී මාහිමියන්ගෙන් ඇරඹි රූපවාහිනි ධර්ම දේශනා සම්ප්‍රදායෙහිත් වර්තමාන වජිරාරාම සලකුණක් සේ කිතුමත් වෙමින් අර්ථ රසයෙහිත් ශබ්ද රසයෙහිත් මෙතුමාණෝ සාදු රසායනයම වන්නාහ. බහුජනප්‍රදාදාවන ගුණයෙන් පිරිපුන් උන් වහන්සේ දහම් දෙසුමට පමණක් නොව, දහම් ලිවීමට ද එකසේ සමත්ය. පින වචනය සුලලිත බස් වහරකට නඟා බොහෝ උවසුවන්ගේ සැදැහැ සිත හා පැණැස වඩවාලන්නෝය.එමතු නෙව සිය පන්හිදෙන් සප්ත ස්වරයට නිසි වූ හිමිර රැසැයුම් ද රසයමින් ප්‍රසංසිත වූවෝය.
සුශික්ෂිත සිය සාධු චරිතය ලෝකෝපකාරය පිණිසම කැප කරමින් ධර්ම ද්වීපයක් සඳහා වූ සම්මා වායාමය කුළු ගන්වනු පිණිස ‘ධම්මදීප‘ නම් සංවිධානයක් පරෝපකාරි සජ්ජනයාටද පුණ්‍ය තීරථයක් ලෙස විවර කළහ. එහිලා ඔවුනට රැයද දහවලකි. ඔවුහු කුහුඹුවන් සේ කඩිසරය. ඒ රැස් කිරිමට නොව හිස් කිරීමට ය. පාරමිතා පුරණයෙහිලා පමණක් නොව බෝපැකි දහ් වඩවනු පිණිස එම පිරිසගේ මාර්ගදේශකයාණෝ ද මෙහිමයෝය. සිය දෙටු පැවිදි සොයුරු මහරගම ධම්මසිරි නාහියන්ගේත්, විදුරුඅරම්පති තිරිකුණාමලේ ආනන්ද මහානාහිමියනගේත් නිති පිළිසඳරින් මෙකී සැම සත් පිළිවෙතකටම නොමද දිරිය ද සවිය ද ආශිර්වාදය බල ගැන්වෙන්නේය.
අමරපුර ධර්මරක්ෂිත මහා නිකායේ උත්ම් මහානායක මාහිමියන් ප්‍රමුඛ සංඝ සභාව විසින් ශ්‍රී ධර්මරක්ෂිත වංශාලංකාර‘ ගුරු නාමය සහිත කාරක සංඝ සභික ධූරයකින් මුන්වහන්සේ අභිධානිත වූයේ මෙම සාධු චර්තයෙන් සිදුවන ඉමහත් වූ ශාසනික හා සාමාජීය මෙහෙවර සම්මානිත කරනු පිණිස ය. ස්වකීය අකලංක චරිතයෙන් තනතුර බබළවන මේ පැවිදි හද සැමවිටම හෘදයංගමය, අව්‍යාජය, ප්‍රියශීලිය.
මේ හා සුසාල ශාසනානුලෝමි මෙහෙවරක යෙදෙුණ ද උන් වහන්සේ කිසි විටෙකත් බාහුලික නොවූහ. සාථලික නොවූහ. ප්‍රකර්ෂ වීර්යය අත්නොහළහ. පශ්චිම ජනතාව කෙරෙහි අනුකම්පා සිත් ඇත්තෝ. බුදුරජාණන් වහන්සේ පනවා වදාල කල්‍යාණ වැටෙහි කල්‍යාණකාරීම වූහ. තමන් වහන්සේ2ගේ ශ්‍රේෂ්ඨ සහ පරපුරේ උත්කෘෂ්ට සසුන් පිළවෙතම අප මාහිමියන් වහන්සේ අභිරමණය කරමින් නිදුක්ව නිරෝගී ව දිගාසී ලැබ එකි කලණ දහම් වැටම තව තව ද තිර කොට සසුනම ඔසොවත්වායි පතමින් පැවිදි දිවියෙහි සදානුස්වරණය මේ මොහොතහි බැති සිත් පෙරටුවම ඔබ වහන්සේ පිණිපා කරන්නට අපට අවසර
සිරි වජිරාරාමවාසී,
පිටිපන සාසනරතන හිමි
