‘‘ලොව නිර්මාණය වී තිබෙන්නේ හිරුගේ රැස්වලින් හා මවුගේ කිරිවලින්’’ යැයි මැක්සිම් ගෝර්කි ලියා තිබේ. ඒ ලොව නිමැවන මවක් වීමේ අසම සම භාග්‍ය උරුම කරගත් කාන්තාව වෙනුවෙන් වෙන්වූ දිනය අදය. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනයේදී කාන්තාවන්ගේ අයිතිවාසිකම නිදහස හා ආරක්‍ෂාව සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානය යොමු කරනු ලැබේ. එහෙත් එය අද දිනයට පමණක් සීමා නොවිය යුතුය යන්න පළමුව අවධාරණය විය යුතුය. 

සාහිත්‍යයේදී ‘‘කාන්තාව’’ යන වචනයට ලබාදී ඇති එක් තේරුමක් වනුයේ ‘‘කාන්දම’ යන්නය. එයින් කියැවෙන්නේ කාන්තාව කාන්දමක් මෙන් ඇදෙන බවය. එනම් ආකර්ශනයකින් යුතු බවය. එබඳු ආකර්ශනයක් සහිත වන්නේ ඇය ස්වභාවයෙන්ම පැහැපත් හා සුන්දරවන හෙයිනි. එහෙත් ඇයට ජීවත්වීමට සිදුවී තිබෙන්නේ එම පැහැපත් හා සුන්දර තත්ත්වයට ගැළපෙන පරිසරයක නොවේ. 

කොවිඩ් මාරාන්තික වයිරසය සමස්ත මානව සමාජයටම බරපතළ ලෙස අභියෝගයකි. එම බරපතළ අභියෝගයෙන් දැඩිව පීඩාවට පත්ව සිටින්නේ කාන්තාවය. ‘‘පවුලේ බර උසුලන්නිය’’ ලෙස ඇයට එම වගකීමෙන් බැහැර වූ ජීවිතයක් නැත. තම පෞද්ගලික ජීවිතයේ සියලු අපේක්‍ෂාවන් යටපත් කර ගනිමින් ජීවන අරගලයට මැදිහත්වීමට ඇයට සිදුවී තිබේ. ඒ අනුව කාන්තාව යනු තවදුරටත් දෙවැනි පන්තියේ පුරවැසියෝ නොවෙති. සමාන අයිතිවාසිකම් ඇත්තෝ වෙති. ඇතැමෙක් එය අමතක කර කටයුතු කරති. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනය වැදගත් වන්නේ එසේ අමතක පිරිස්වලට ඒවා අලුත් වටයකින් මතක්කර දීමට හැකියාවක් ලැබෙන හෙයිනි. 

මෙරටට විදේශ විනිමය ලැබෙන ප්‍රධානතම මාර්ගයක් වනුයේ විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයන්ගෙන් ලැබෙන ප්‍රේෂණ වේ. විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයන්ගෙන් සාතිශය බහුතරය කාන්තාවෝ වෙති. ඔවුන්ට නියැළීමට සිදුවී තිබෙන්නේද සෑම අතින්ම ආරක්‍ෂිත හා ඉහළ ප්‍රමිතියකින් යුත් රැකියාවලද නොවේ. වහල් සේවයෙන් බිඳකුදු වෙනස් නොවන බැල මෙහෙවරකමක් ලෙස පහසුවෙන් අර්ථ දැක්විය හැකි ගෘහසේවය වේ. ශ්‍රමයේ සිට ලිංගිකත්වය දක්වා සෑම ආකාරයටම සූරාකෑමට ඇය ලක්වන්නීය.

ඇතැම් විට ඇයට යළි මවු රටට ඒමට සිදුවන්නේ මිනී පෙට්ටියක උඩුකුරුව සයනය කරමින්ය. නිසැක ලෙසම වෙනස් කළ යුතු වුවද වෙනස් නොවන සරදම්කාරී ඉරණම තම රටට විදෙස් විනිමය එවන මෙම ශ්‍රම බළකාය සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානය යොමු විය යුතුය. ඔවුන්ගේ ආරක්‍ෂාව සම්බන්ධයෙන් මෙන්ම අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන්ද පරීක්‍ෂාවෙන් සිටිය යුතුය. එහෙත් බොහෝවිට සිදුවන්නේ කිසියම් සිදුවීමක් වාර්තාවූ විට නින්දෙන් පිබිදුණාක් මෙන් සිදුකරන කටමැත දෙඩවීමය. ඉන් එහා ගිය ක්‍රියාන්විතයක් දක්නට නැත. 

ශ්‍රී ලංකාව යනු වසර දෙදහස් පන්සියයකට එපිට ඈත අතීතයක් සහිත සදාචාරවත් රටකි. උත්තම සංස්කෘතියක් සහිත මෙන්ම සදාචාර බලයක් සහිත රටකි. එම රට තුළ කාන්තාවට හිමිවිය යුතු තැන නොපැකිලව හිමිවී තිබේ. ලොව උසස්ම පදවිය ලෙස ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ පිළිගැනීම මවු පදවිය වේ. අම්මා හැඳින්වෙන්නේ ‘‘දෙවැනි බුදුන්’’ ලෙසය. එබඳු ගරු ගාම්භීර අභිමානවත් පිළිගැනීමක් කාන්තාවට හිමිය. මෙම තත්ත්වය නොතකා කටයුතු කරන පිරිස් ද සිටිති. එබන්දන් මිනිස් කසළ මෙන් පිටුදැකිය යුතුය.

ගුණවත් මිනිසකු බිහිවන්නේ අගුණට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක කෙරෙන ක්‍රියාන්විත ශක්තිමත්වන තරමටය. ගුණවත් දෙයෙහි අගය වැඩි වැඩියෙන් අවධාරණය වනවිට අගුණට නැඹුරුවීම අවම වේ. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනයේදී සිදුවිය යුත්තේ එයය. කාන්තාවට හිමි ගෞරවය, පිළිගැනුම මෙන්ම ඇයගේ අයිතිවාසිකම් හා නිදහස මේ ආදී කාරණා සම්බන්ධයෙන් ගැඹුරු කතිකාවතක් නිර්මාණය විය යුත්තේ එය එක් දිනකට පමණක් සීමා නොකරමිනි. 

අපගේ සමාජයේ දක්නට ලැබෙන සුලභ දුර්ගුණයක් වන්නේ බොහෝ ජාත්‍යන්තර දින එම දිනයට පමණක් සීමා කිරීමය. අද කාන්තාව සම්බන්ධයෙන් සමුළු පවත්වා, විවිධ හරසර දක්වා ගරු ගාම්භීර දේශන පවත්වා හෙට දිනයේ සිට ඒ සියල්ල අමතක කර පරණ පුරුදු පරිදි කටයුතු කරන්නේ නම් එයින් ඇති ප්‍රයෝජනයක් නැත. එබඳු වාර්ෂික ලිත් සැමරුමකින් ලැබෙන ජයග්‍රහණයක්ද නැත.

සූසැට බරණින් සැරසුණ කාන්තාවකට දෙවුන්දරතුඩුවේ සිට පේදුරුතුඩුව දක්වා තනිපංගලමේ නිරුපද්‍රිතව යා හැකි පරිසරයක් මෙරට තිබූ බව පැවසේ. එම නිරුපද්‍රිත පරිසරය දැන් තිබේද යන්න විමසා බැලිය යුතුය. කාන්තාව යනු ඇතැමකුට තම සිරුර සනහා ගන්නා සිරුරක් පමණි.

කාන්තාව ‘‘කෙළි බඩුවක්’’ ලෙස සිතන්නෝ සිටිති. එහෙයින් අවධාරණය විය යුතු වැදගත් කාරණයක් වන්නේ මෙබඳු සමාජයක කාන්තාවන්ට පමණක් වෙන්වූ විමුක්තියක් නොමැති බවය. මුළු සමාජයම සභ්‍යත්ව බලයට යටත් කළ යුතුය. එබඳු පරිසරයක සියල්ලන්ට තමන්ගේ ගරුත්වය රැකගෙන ජීවත්විය හැකිය.

(***)