මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරුන්, පවුල් සෞඛ්‍ය සේවා නිලධාරීන්, රසායනාගාර නිලධාරීන් සහ දන්ත කාර්මිකයන් ඇතුළු සෞඛ්‍ය සේවයට අනුබද්ධ වෘත්තීය සමිති දහයක් එක්ව ආරම්භ කළ වැඩවර්ජනය රෝහල් සහ සායන සේවා කටයුතු දින දෙකක් අකර්මණ්‍ය කර තිබිණි. රෝහල් සෞඛ්‍ය කටයුතුවලට එල්ල වූ බාධා හේතුවෙන් රෝගීහු මහත් අමාරුවකට පත්ව සිටියහ. ඇතැම් රෝහල් කටයුතු සම්පූර්ණයෙන් ම ඇනහිට තිබූ බව ද වාර්තා විය.
රෝහල් සේවා මෙසේ අඩාල වූයේ වෛද්‍යවරුන්ට ලබාදෙන දීමනාවට සාපේක්ෂව තමන්ට ලබාදෙන දීමනා රුපියල් තිස්පන්දාහකින් වැඩි කර දෙන්නැයි ඉල්ලීමක් කරමින් ආරම්භ කළ වැඩවර්ජනය හේතුවෙනි. පැය 48ක කාලයක් ක්‍රියාත්මක වූ වැඩවර්ජනයෙන් අසරණ රෝගීහු තවත් විශාල පිරිසක් අසරණ තත්ත්වයට පත්වූහ. දිවයින පුරා රෝහල් සහ සෞඛ්‍ය වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානවලට ප්‍රතිකාර සහ වෙනත් අවශ්‍යතා සඳහා පැමිණ සිටි රෝගීන් ඇතුළු පිරිස් මුහුණ දී සිටියේ දැඩි දුෂ්කරතා රැසකටය. සමහර රෝගීන් ආපසු නිවෙස් කරා ගොස් තිබුණේ කිසිදු ප්‍රතිකාරයක් හෝ ඖෂධ හෝ නොලබා හිස් අතින්ම බව ද මාධ්‍ය ඔස්සේ වාර්තා විය.
රජයේ රෝහල්වලට ප්‍රතිකාර සඳහා පැමිණෙන ජනතාව මේ රටේ ඉහළ වරප්‍රසාද භුක්ති විඳින සමාජ කුලකයට අයත් වූවෝ නොවෙති. පෞද්ගලික රෝහලකින් ප්‍රතිකාර ගැනීමට කිසියම් හෝ අවස්ථාවක් ඇති කිසිදු පුද්ගලයකු රජයේ රෝහලකට පැමිණෙන්නේ නැත. මේ නිසා සෞඛ්‍ය සේවයේ වැඩවර්ජනවලින් හැමදාම දුක් විඳින්නේ පීඩාවට පත්වෙන්නෝ සාමාන්‍ය දරු පවුල් නියෝජනය කරන්නෝය. පිටතින් ලබාගැනීමට නියම කරන ඖෂධ මිලදී ගැනීමට හැකියාවක් නැති එම පිරිසට රෝහලෙන් ලැබිය යුතු ප්‍රතිකාර හෝ ඖෂධ හෝ අහිමි වනවිට ඇතිවන තත්ත්වය කොතරම් බරපතළද? මේ බව තේරුම් ගැනීමට සෞඛ්‍ය සේවයේ වෘත්තීය සංගම්වලට හැකියාවක් නැතැයි අපි නොසිතමු. රෝගීන් කෙරෙහි සානුකම්පිතව කටයුතු කිරීම රෝහල් සේවකයන්ගේ වගකීමක් බව අමතක නොකළ යුතුය.
සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ වෘත්තීය සමිතිවලට තම ඉල්ලීම් දිනාගැනීමට තිබෙන අයිතියට කිසිවකුත් අභියෝග කරන්නේ නැත. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය ද ඇතැම් අවස්ථාවල දී වැඩවර්ජන මෙහෙයවයි. ඔවුන්ට වැඩවර්ජනය කිරීමට තිබෙන අයිතිය සෞඛ්‍ය සේවයේ සෙසු වෘත්තීය සමිතිවලට ද තිබෙන බව පිළිගත යුතුය. එතෙක් වෛද්‍යවරුන්ට හා සමාන වෘත්තීය සමිති වලටද තිබෙන බව පිළිගත යුතුය. එහෙත් වෛද්‍යරුන්ට හා සමාන වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් සහ දීමනා ඉල්ලා සෙසු සමිති ද රෝගී ජනතාව අමාරුවේ දමන ආකාරයට ක්ෂණිකව වැඩවර්ජන ක්‍රියාත්මක කිරීම සාධාරණ නැත. ඒ ඒ වෘත්තීන්වලට අදාළ සේවා තත්ත්වයන් සහ දීමනා ද වැටුප් ශ්‍රේණි ද තිබෙන බවත් ඊට අදාළ වන පරිදි තමන්ගේ ඉල්ලීම් වඩාත් සාධාරණව ඉදිරිපත් කළ යුතු බවත් මේ වෘත්තීය සමිති දැන සිටිය යුතු ය.
මේ රටේ බරපතළ ආර්ථික අර්බුදයත් උපයන විට බදු අය කිරීමේ ප්‍රතිශතය ඉහළ දැමීමත් නිසා රටේ වෘත්තිකයෝ බරපතළ ගැටලුවලට මුහුණ දී සිටිති. ඒ හේතුවෙන් වෛද්‍යවරුන්ගේ රට හැර යාමද කිහිප ගුණයකින් ඉහළ ගියේය. එය මෙරට සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රය ප්‍රබල කැළඹීමකට ලක්කරනු ලැබීය. රෝහල්වල වෛද්‍යවරුන් හිඟවීම තවදුරටත් උග්‍ර වුවහොත් එය මේ රටේ සෞඛ්‍ය සේවාව දැඩි අර්බුදයකට තල්ලු කිරීමේ අවදානමක්ද තිබිණි. වෛද්‍යවරුන් සඳහා රුපියල් තිස්පන්දාහේ දීමනාව ලබාදීමට රජය පියවර ගත්තේ ඒ හේතුවෙන් බව ද සඳහන් විය. වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය එහිදී ප්‍රකාශ කර තිබුණේ මෙම දීමනාව ප්‍රමාණවත් නොවුණත් අවස්ථාවේ හැටියට එය තාවකාලික පිළියමක් වශයෙන් සලකන බවය. එය රෝගීන්ගේ පැත්තෙන් නම්‍යශීලිවීමකි.
වැඩවර්ජනයේ නිරතව සිටි සෞඛ්‍ය සේවයේ සෙසු වෘත්තීය සමිතිවලින් ද අප ඉල්ලා සිටින්නේ තමන්ගේ ගැටලු විසඳාගැනීමේ දී නම්‍යශීලි ප්‍රතිපත්තියක පිහිටා කටයුතු කරන ලෙස ය. රජය ද ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් කෙරෙහි ප්‍රමාණවත් අවධානයක් යොමුකළ යුතු යැයි අපි සිතමු. එහෙත් මේ ගැටලුවලට පැලැස්තර විසඳුම්වලින් පලක් නොමැති බවත් තිරසර විසඳුම් සෙවීමට සියලු දෙනා උනන්දු විය යුතු බවත් පෙන්වා දෙමු.
(***)
