අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් ගැන අදහස යළිත් පැන නැගී ඇත. දශක ගණනක් එකම මාතෘකාව වරින්වර මතුවෙමින් තිබේ. ව්‍යවස්ථාව අවශ්‍ය දේශපාලනඥයන්ටය. එකිනෙකට වෙනස් මතවල සිටින දේශපාලන පක්ෂ, තමන්ට පමණක් ගැළපෙන ව්‍යවස්ථා ගැන සිහින දකිමින් සිටී.
අදහස් එකතු කර එකඟතාවකට එන්නට සූදානම් නැත. සාකච්ඡා කර නිගමනයකට එළැඹිය හැක. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරු කරන අප සියලු දෙනා තුළ තිබිය යුතු උසස් ගුණාංගයකි. සංස්කෘතිය, ආගම, විනය ගැන ඉහළින් සිතන අප අතර සම්මුතිය නැත. මෑත ඉතිහාසය තුළ ව්‍යවස්ථා සාකච්ඡා කාලය සහ වචන නාස්ති කළ ව්‍යායාම ලෙස අවසන්ව තිබේ.
ජනතාවට ද ප්‍රශ්න තිබේ. ඒවා ව්‍යවස්ථාව ගැන නොවේ. පවතින ආර්ථික දුෂ්කරතා පිළිබඳවය. ව්‍යවස්ථාවලින් ප්‍රශ්න විසඳිය හැකිනම් 1994 සිට අද දක්වා ව්‍යවස්ථා හා ඒවායේ සංශෝධනවල ප්‍රතිඵල අනුව රට පාරාදීසයකි. එදිනෙදා ජීවිතය ගැටගසා ගැනීම ජනතාවට දැනෙන ප්‍රශ්නයකි. ජීවන වියදම ඉහළය. අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ හා සේවා හිඟය. කොවිඩ් වසංගතය ඇති කරන ලද ගැටලු බව රහසක් නොවේ. පවතින තත්ත්වය තුළ දරුවන්ගේ අනාගතය පවා අවිනිශ්චිතය. වර්තමානය පමණක් නොව අනාගත පරපුරට ද විසඳුමක් අවශ්‍යය. පීඩාවට පත්ව ඇති තැන් නිවැරදිව හඳුනාගෙන තීරණ ගැනීම මෙරට මහජන නියෝජිතයන් සතු වගකීමකි.
පාර්ලිමේන්තු සැසිවාරය විවෘත කරන ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා විද්වත් කමිටුවක් ව්‍යවස්ථා රාමුව සකස් කිරීමට කටයුතු කරන අතර එය කැබිනට් මණ්ඩලයට හා පාර්ලිමේන්තුව හමුවේ තබන බව කියා සිටියේය. ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය හා ඔහුගේ සැලැස්ම තුළ ඇති ඉදිරි පියවර අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් ගැන අදහසක් ප්‍රකාශ කරන්නට බල කරන ලද බව වටහාගත හැක. ඇත්ත තත්ත්වය එය නොවේ. ජනතාවට පැවැත්ම වෙනස් කරගන්නට වුවමනා වී තිබේ. ව්‍යවස්ථාව වෙනුවට ඉතාම දක්ෂ පිරිසක් මෙහෙයවා නිසි ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති හදාගැනීම වැදගත්ය. තද තීරණ ගෙන සංවර්ධන ක්‍රියාවලිය වේගවත් කළ යුතුය.
රැකී රක්ෂා උත්පාදනය හා අතට ආදායමක් ලැබෙන මාර්ග ඇති කිරීම අවශ්‍යය. කොළඹ වරාය නගරය මංතීරු ගැන සාමාන්‍ය ජනතාව දක්වන උනන්දුව මෙයට එක උදාහරණයකි. දස දහස් ගණනින් ජනතාව එහි පැමිණ ඇත. නුවර අධිවේගී මාර්ගයේ කොටසක් විවෘත කිරීමෙන් පසු එම කොටස පරිහරණයට ඉදිරිපත්ව සිටින පිරිස තවත් පැත්තකි. දුම්රිය වැඩවර්ජනය සමග අදහස් දක්වන ලද මගී ජනතාව දෙපාර්තමේන්තුව පෞද්ගලීකරණය කර හොඳ සේවාවක් ලබාදෙන ලෙස බලකර සිටියේය.
උතුර නැගෙනහිර ජීවත්වන ජනතාවගේ හඬ අපට වැදගත්ය. දශක ගණනක් ත්‍රස්තවාදයෙන් බැට කෑ ඔවුහු අලුත් ජීවිතයක් අපේක්ෂා කරති. මාර්ග සංවර්ධනය, අලුත් කර්මාන්ත හා ව්‍යාපාර ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම වී තිබේ. පැවැත්ම සහ සංවර්ධනය ගැන වෙනම කොරෝනා උතුරු නැගෙනහිර ජන කොටස්වලට ඇත. ජනතා මතය වෙනුවට අපට දැනෙන්නේ අතරමැදි දේශපාලනඥයන්ගේ හඬයි. දේශපාලනඥයන් ඉල්ලන්නේ බලය හා බලතල බව පෙනේ. රට තුළ කරන යෝජනාවලින් පැවැත්ම සාක්ෂාත් කරගැනීම වෙනුවට ජාත්‍යන්තරය තුළ මතයක් ඇති කර ස්වභාවය සංකීර්ණ කරන්නට ඇතැම් දේශපාලන නායකයෝ සූදානම්ය. ලෝකයේ වෙනත් රටකින් අපට විසඳුමක් ලැබෙන්නේ නැත. සෑම රටක්ම එක හා සමාන අලුත් සමාජ භාවයන්ට ගොදුරු වී සිටී. පවතින ව්‍යුහය අධ්‍යයනය කළහොත් පෙනෙන ප්‍රධාන කාරණයක් තිබේ. ජනතාව ඉල්ලන දෙයක් ඇත.
දේශපාලනඥයන්ගේ අරමුණ අනෙක් එකකි. ජනමාධ්‍යවලින් ද මෙම පැති දෙක අතර සංවාදයක්, සබඳතාවක් ඇති කරන්නේ නැත. අප ගමන් කරමින් සිටින්නේ අවුල් ජාලයකින් තවත් අවුල් සහගත තැනකටය. මෙහි ප්‍රතිඵල අපට දැනෙන්නට තිබේ. ජනතාවට දේශපාලනය එපා වී ඇත. දේශපාලනඥයන් කෙරෙහි තිබුණ විශ්වාසය පිරිහී ඇති බව පෙනේ. දේශපාලනඥයන්ට සමීප සමාජ නායකයන් හා ආගමික නායකයන්ට ද එම ඉරණම අත්ව ඇති බව ඉතාමත් පැහැදිලිය.
සියලු දෙනාටම එකඟ විය හැකි ව්‍යවස්ථාවක් පමණක් නොව පවතින සංවර්ධන සැලසුම් සම්බන්ධයෙන් පොදු එකඟතාව ඇති කරගැනීම අවශ්‍ය වී තිබේ. එය තුළ සාධාරණත්වය හා යුක්ති සහගත බව ප්‍රශ්න කළ හැක. පවතින ආර්ථික හා සමාජ ගැටලුවලට වර්ණවත් උත්තර නැත. නිල්, කොළ, රතු හෝ වෙනත් වර්ණයකට දැනට ලෝකයේ පවතින ආර්ථික මූලධර්මවලට එපිටින් යා නොහැක.
මෙම ලිපිය ගැන ඔබගේ අදහස [email protected] ලිපිනයට යොමු කළ හැකිය.
- මිලින්ද මොරගොඩ
