ඉන්දියාව අපට මේ දිනවල ඩොලර්, තෙල්, ණය වැනි ආධාර ලබාදීමට ඉදිරිපත්ව සිටී. ඒ සමඟ අපේ රටේ දේශපාලනඥයන්ටත් රට කරවන නායකයන්ටත් අපූරු ආදර්ශයක්ද ලබා දී තිබේ. එහෙත් අවාසනාවකට ණය ආධාර පැනලා ලබාගන්නා අපේ නායකයෝ යහපත් ආදර්ශ දකිද්දී ඒවා නොදැක්කා සේ ඉවත බලා ගනිති. අපේ රටට හෙට දවසේ විදුලිය තිබේදැයි අද ආණ්ඩුවේ බලධාරීන් පවා නොදන්නා තත්ත්වයකට රට ඇදවැටීමට එයද එක් ප්‍රබල හේතුවකි.

ඉන්දීය විශේෂ අධිකරණයක් මගින් පසුගියදා බිහාරයේ හිටපු ප්‍රධාන ඇමැතිවරයකු සහ දුම්රිය සේවා උපඇමැතිවරයකු වූ ලාලු‍ ප්‍රසාද් ඉන්දීය රුපියල් බිලියන 1.39ක මුදල් වංචාවක් සම්බන්ධයෙන් වරදකරු කරනු ලැබීය. රාශ්ත්‍රිය ජනතා පක්ෂයේ සුපිරි නායකයා වන ලාලු‍ ප්‍රසාද් තවත් චෝදනා 04කටද වැරදිකරු කරනු ලැබූ අතර එම චෝදනා සත්ව ආහාර වංචා කිරීම් සම්බන්ධයෙන් වූ බවද ප්‍රකාශ විය. මෙවැනි බලවත් ඇමැතිවරුන්ට එරෙහිව චෝදනා එල්ල වී ඔවුන් වරදකරුවන් බවට පත්කොට සිර දඬුවම් ලබාදුන් අවස්ථා අපේ රටේ දේශපාලන ඉතිහාසයේ නම් නැති තරම්ය.

ඉන්දියාවේ දේශපාලනය තුළද ශ්‍රී ලංකාවේ මෙන්ම අතිශය දූෂණ ක්‍රියා සිදුවීම් බහුලය. එහෙත් දෙරට අතර මේ සිදුවීම් පැහැදිලි රේඛාවකින් වෙනස් වෙයි. ඉන්දියාවේ බරපතළ චෝදනාවලට වරදකරුවන් වූ ඇතැම් බලවත් දේශපාලනඥයන් සිරගත වීමත් ශ්‍රී ලංකාවේ එසේ නොවීමත්ය. ශ්‍රී ලංකාවේ නම් බොහෝවිට සිදුවන්නේ බරපතළ වැරදි සිදුකළ බවට චෝදනා එල්ල වන පුද්ගලයන් යළි යළිත් මේ රටේ පාලනයට හවුල් වීමය. මේ ඇතැම් හොර තක්කඩි දූෂිතයන් යහමින් මුදල් වියදම් කොට ඊළඟ ඡන්දයේදී ඉහළ මනාප ඡන්ද සංඛ්‍යාවකින් බලයට පත්වන අවස්ථාද හිඟ නැත. අපේ රට මේ තරම් හිඟමනට වැටෙද්දී සමහර දේශපාලනඥයන් දිව්‍ය ලෝක සැප සම්පත් විඳීමේ රහස වටහා ගැනීම ප්‍රමාද වනතෙක් මේ විෂම චක්‍රය මේ ආකාරයටම කැරකෙනු ඇත.

අපේ රටේ මහ දවල් (නීත්‍යනුකූලව) සිදුවූ මහා වංචාවක් වශයෙන් සැලකෙන මහ බැංකු බැඳුම්කර මගඩිය හේතුවෙන් කිසිදු දේශපාලනඥයකුට නඩු වැටුණේ නැත. මේ සිද්ධියේදී තදින්ම බෙල්ල හිරවූ එවකට හිටපු මහ බැංකු අධිපතිවරයා අද ඉසුරුමත් රටක නිරුපද්‍රිතව වෙසෙයි. ඔහුට රටින් පිටව යාමට පවා කිසිදු අවහිරයක් නොතිබිණි.

ඊට පෙරදී පවා සිදුවූ දූෂිත බැංකු ගනුදෙනුවලට වගකිවයුතු ඇතැම් පුද්ගලයන් අද විවිධ තනතුරු දරමින් ජනතාවට කොකා පෙන්වමින් සිටිති. එහෙත් මීට කලකට ඉහතදී ඉන්දියාවේ ජනසන්නිවේදනයට සම්බන්ධ අමාත්‍යවරයකු වශයෙන් කටයුතු කළ බලවත් ඥාති සබඳතා පවා තිබූ දේශපාලනඥයාට එරෙහිව ප්‍රබල දූෂණ චෝදනාවක් එල්ල වූ අතර එය උසාවිය දක්වාම ඇදී ගියේය. එම ආණ්ඩුව බලයේ සිටියදීම නඩුව විභාගයට ගනු ලැබූ අතර එකී අමාත්‍යවරයාට සිර දඬුවම් නියම විය. අපේ රටේ නම් මෙවැන්නක් කිසි කලෙකත් විය හැකිද? අපේ රට හිඟමනට පත්වීම ගැන පුදුම විය යුතුද?

මේ රටේ දේශපාලනය තුළ බූවල්ලකු මෙන් අඬු විදහා ගෙන ඇති දූෂණය සහ වංචාව රට මහත් අභාග්‍යසම්පන්න තත්ත්වයකට ඇද දමා තිබෙන බව යථාර්ථයයි. වරක් මේ රටේ කිරි එළදෙනුන් ගෙන්වීමේදී මහා පරිමාණ වංචාවක් සිදුවූ බවට බරපතළ චෝදනා එල්ල විය. කිසිදු අමාත්‍යවරයකුට හෝ අඩුම තරමින් ඇමැති හෙංචයියකුට හෝ උසාවි යාමට සිදුවූයේ නැත. සිදුවූයේ ඊළඟ ආණ්ඩුව යටතේත් මේ ආකාරයටම කිරි එළදෙනුන් ගෙන්වා රටේම ජනතාව ගොනාට අන්දවා මහා පරිමාණයෙන් ජනතා මුදල් ගසා කෑමය. මේ අපරාධයට වගකිවයුතු ඇතැම් දේශපාලනඥයෝ අද රටේ දේශපාලනයේ විවිධ තනතුරු උසුලමින් සිටිති. සමහරු මේ වනවිට බලය නැතිව සිටියත් ඔවුන්ට එරෙහිවද චෝදනා නැගීමට කිසිවකුත් නැත.

මෙවැනි උදාහරණ තවත් ඕනෑතරම් පෙන්වාදිය හැක. එහෙත් රටේ නීතිය ආණ්ඩුවේ දේශපාලනඥයන්ට එරෙහිව එක ආකාරයටත් ජනතාවට එරෙහිව තව ආකාරයකටත් ක්‍රියාත්මක වනතුරු මේ වංචා සහ දූෂණ නැතිකර දැමිය නොහැක. ඉන්දියාවේද හොරුන් වංචනිකයන් දේශපාලනය තුළ හිඟ නැති වුවද ඔවුන්ට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක වීමේදී එරට අධිකරණය සියලු‍ අපරාධකරුවන් සම තත්ත්වයේ ලා සලකන බව ලාලු‍ ප්‍රසාද්ගේ නඩු තීන්දුවෙන් යළි තහවුරු කර තිබේ.

එහෙත් ශ්‍රී ලංකාවේ බලයේ සිටින දේශපාලනඥයෝ තමන් සිටින්නේ නීතියට ඉහළින් බව සැමවිටම සිතති. එපමණක් නොව කුමන උප්පරවැට්ටියක් හෝ දමාගෙන තමන්ට එරෙහිව උසාවිවල විභාග වන නඩුවලදී නිදොස්කොට නිදහස් වීමේ වරමද හිමිකර ගනිති.  නීතියෙන් ගැලවීමට තිබෙන හැකියාව නිසා තමන්ට බලය ඇතිවිට ඕනෑම වංචාවක් හෝ හොරකමක් හෝ සිදුකර තම සාක්කු පුරවා ගැනීමට දූෂිත දේශපාලනඥයෝ නොබියව කටයුතු කරති. මේ විෂම චක්‍රය තුළ රටට කිසි කලෙකත් ආර්ථික නිදහසක් නම් හිමිවනු  ඇතැයි බලාපොරොත්තු වීම සිහිනයක් පමණි.

අප රටේ බොහොමයක් දේශපාලන නායකයන් බොහෝවිට ආදර්ශයට ගන්නා රටක් වන්නේ සිංගප්පූරුවය. සිංගප්පූරුවේ වත්මන් දියුණුව, ඒක පුද්ගල ආදායමේ විශිෂ්ටත්වය, විනය මේ සියල්ල අපේ රටට පමණක් නොව ඕනෑම රටකට ඉහළම ආදර්ශයකි. අපි මේ ගැන කොතරම් කතා කළත් ඔවුන් රට ඒ තත්ත්වයට ගෙන ඒමට මූලිකම වූ සාධකය අමතක කරමු. දූෂණය මුළුමනින්ම පිටුදැකීම එම මහ සාධකය විය. දූෂණය මුලිනුපුටා දැමීමෙන් පසුව රටක් ඉබේම විනය අතින් ඉහළම මට්ටමට පැමිණෙයි.

සිංගප්පූරුව දූෂණය නැති කිරීමේදී කොතරම් දුරකට ගියාදැයි කිවහොත් වරක් බරපතළ වංචා චෝදනාවකට වැරැදිකරු වූ අමාත්‍යවරයකුට තම හිසට වෙඩි තබාගෙන මිය යනවා හැර වෙනත් විකල්පයක් ඉතිරිව නොතිබිණි. වංචාව සහ දූෂණය නැති කිරීමට එරට නායකයා ක්‍රියාකළ ආකාරය පිළිබඳ කිසිදු විමසීමකින් තොරව ඒ රට ළඟාකරගෙන ඇති අති විශාල දියුණුව ගැන කතා කිරීමෙන් පලක් නැත. අපේ රට එවැනි සොරකමින් තොර රටක් වීම කෙසේ වෙතත් වංචනිකයන්ට දූෂිතයන්ට දඬුවම් ලැබීම පවා සිදු නොවන රටකි. සිංගප්පූරුව දියුණු වීමත් අපේ රට පරිහානියට යාමත් පිළිබඳව පුදුම විය යුතුද?

අප කලින් සඳහන් කළාක් මෙන් මහ බැංකු වංචනිකයන්ට දඬුවම් නැත. කිරිහරක් හොරුන් තවම නිදැල්ලේය. මෑතකදී සිදුවූ පොල්තෙල්, සීනි, සුදු ලූනු වංචා සියල්ල අද ඇත්තේ කාපට් එක යටය. වැරැදිකරුවන් නිදැල්ලේ සිටියදී පැමිණිලිකරුගෙන් ප්‍රශ්න කරන ඔවුන් සී.අයි.ඩී.යට කැඳවන තැනට රට වැටී තිබේ. හෙට දවසේ වාහනයට තෙල් ලබාගත හැකිද යන්නටත් විශ්වාසයක් නැති තැනට රටේ ආර්ථිකය ඇද වැටීමට දූෂණ සහ වංචාවලින් හරිහම්බ කර ගැනීමට දේශපාලනඥයන්ට ඉඩදීමද මහා පරිමාණ හොරුන්ට රැකවරණය ලැබීමද ප්‍රබල ලෙස බලපා තිබෙන සාධකයක් බවද පෙන්වා දිය යුතුය.