දැඩි ශ්‍රමයක් දරා සැකසූ ඉතා සරළ පෙනුමැති කෙටි චිත්‍රපටයක්. චරිත දෙකකින් දිවෙන චිත්‍රපටයේ සිටින්නේ මාතාවකුත්, කුඩා හාමුදුරු නමකුත් පමණයි. චිත්‍රපටයේ දවුල් හඬින්, එසවූ ගුරු පැහැ කොඩියෙන් කියන්නේ ඊට මොහොතකට පෙර ගිලන් හඬින් පොඩි නම යැයි කී ලොකු හාමුදුරුවන් මෙලොව හැරගිය බවයි. එයින් දුක් වන කුඩා හිමි නමට මෙහි අත්තම්මා විසින් බුදුන් වදාල ධර්මය ඇසුරින්ම යමක් පහදනවා. එය සත්‍යයි. යමකට ගැලීම දුකක් බව අවබෝධ කරවන දේ මෙම කෙටි චිත්‍රපටයෙන් ඔබට පවසනවා. මෙම ආරාධනය එය නරඹන්නටයි. එය කෙටි චිත්‍රපටයක් ලෙස රසවිඳින අතරම ජීවිතයටද යමක් එක් කරගත හැකියි. සම්මාන කිහිපයක්ම දිනා ඇති මෙම චිත්‍රපටයේ අධ්‍යක්ෂිකා රන්දි පවිත්‍රා කළුආරච්චි මේ පිළිබඳ ඇයගේ අදහස් මෙලෙසෙ එක් කළා.
“ඕක හැදුවෙ 2010දියි. ඕක හැදුවෙ රූපවාහිනී අභ්‍යාස ආයතනයේ පාඨමාලාවකට ඇතුළු වන්නට මට කෙටි චිත්‍රපටයක් නිර්මාණය කරන්නට සිදුකළේ. මේක බෞද්ධ කතාවක් වෙන්නෙ මේ චරිත නිසායි. නමුත් මට ඒක ආදර කතාවක්. වඩා පරිණත මනුස්සයෙකු හැරයාමේ දුකින් තමයි මේ සාමනේර වහන්සේ ඉන්නේ. අපි එකක් යනකොට එකක් අල්ලගන්න තැනක ඉන්නවා කියන දේ තමයි මම පෙන්නන්න හදන්නේ. මොකද ලොකු හාමුදුරුවො නැති වෙච්ච දුකින් ඉන්න පොඩි හාමුදුරුවො ඊලඟට උත්සාහ කරන්නෙ අත්තම්මා එක්ක යාළු වෙන්නයි. මේක බෞද්ධාගමේ කතාවක් නෙමෙයි. ආදර කතාවක්.”
කතාව, තිර රචනය, අධ්‍යක්ෂණය
- රන්දි පවිත්‍රා කළුආරච්චි
රංගනය
- රනිසිසු දෝමික කෝන්ගලගේ
- එම්. මේරි නෝනා
කැමරා අධ්‍යක්ෂණය
- විශ්ව බාලසූරිය
සංස්කරණය
- මලින්ද හිදැල්ලආරච්චි
සහය අධ්‍යක්ෂණය
- පූර්ණ ප්‍රේමතිලක
රචින්ත ජයවර්ධන
