ප්‍රවීණ කලාකරුවකු වූ අභාවප්‍රාප්ත ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් මහතාගේ 28 වැනි ගුණ සමරුව අදට (31) යෙදේ. මේ ලිපිය ඒ නිමිත්තෙනි.

ගතානුගතිකත්වයෙන් මිදී තමාට ම ආවේණික ස්වාධීන මං පෙතක සැරිසරමින් නව අත්හදා බැලීම් උදෙසා ඇප කැප වී සිටි සමරවීර මුදලිගේ දොන් ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් මෙරට සම්මත විද්‍යුත් මාධ්‍ය සම්ප්‍රදාය උඩුයටිකුරු කළ අසහාය මාධ්‍යවේදියෙකි.

රූපකාය අතින් කුඩා මිනිසකු වූ හෙතෙම නිසර්ග සිද්ධ ප්‍රතිභා ශක්තියෙන් යෝධ ප්‍රතිරූපයක් මවාලීය. මාධ්‍යය ජනතාවට සමීප කිරීමෙහිලා යුග කාරක කාර්යභාරයක් ඉටු කළේය.

එකල කොළඹ ආනන්දයේ ගුවන් විදුලි සමාජය, පුවත්පත් කලා සමාජය, ජ්‍යෙෂ්ඨ සිංහල සාහිත්‍ය සංගමය, නිර්මාණ සභාව, ආධුනික නිර්මාණශිල්පීන්ගේ දක්‍ෂතා ඔප් නංවා ගැනීමේ තෝතැන්නක් වූයේ
නිරායාසයෙනි.

‘විසිතුර’ පුවත්පතේ ස්වාධීන ලේඛකයකු ලෙස කලා ලොවට පිවිසි ප්‍රේමකීර්ති 1967 දී ගුවන් විදුලියේ සහන නිවේදකයකු ලෙස තේරුණු අතර 1971 දී එම තනතුරේ ස්ථිර වූයේය.

ශ්‍රාවක - ප්‍රේක්‍ෂක සමූහයා ඇද බැඳ ගත හැකි මියුරු භාව පූර්ණ කටහඬක් මෙන්ම දිය වැලක් සේ ඇදී එන අරුත් බර වදන් මාලාවක්ද ඊට ම අනුගත මනා බහුශ්‍රැතභාවයක් ද ඔහු සතු විය. ‘ශනිදා සාදය’ සහ ‘සැරිසර’ බහුතර
ශ්‍රාවක පිරිසක් සවන් දෙන වැඩ සටහන් ලෙස වාර්තාගත වූයේ එහි අතුරු ඵලයක් ලෙසය. විස්තර
විචාරකයකු, වැඩසටහන් සම්පාදකවරයකු, ප්‍රවෘත්ති ප්‍රකාශකයකු හා වැඩ සටහන් පර්යේෂකයකු පරිද්දෙන් විවිධ අංශ තුළ නිපුණත්වයක් ලැබූ හෙතෙම අත ගැසූ සෑම වැඩකටම අපූර්වත්වයක් එක් කළේය.

ප්‍රේම් ගේ සහජ දක්‍ෂතා මනාව වටහා ගත් බලධාරීහු 1975 දී වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයකු ලෙස පත් කළහ. 1983 දී මහනුවර සේවයේ සංවිධායක වශයෙන් තේරී පත්වූ ඔහු රජරට, රුහුණු, මහනුවර යන ත්‍රිවිධ සේවාවන්හිදීම තම කෞශල්‍යය පෙන්නුවේය.

ගුවන් විදුලිය වෙනුවෙන් ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් කළ සේවාව උදෙසා පෙරළා ඔහුට ලැබුණේ බ්ලේඞ්තල, කෙනෙහිලිකම්, අවලාද, සේවා මාරුවීම් සහ වැඩ තහනම් කිරීම් පමණි. වෙසෙසින්ම ඔහු තරම් දේශපාලන පළිගැනීම්වලට ලක් වූ වෙනත් සන්නිවේදකයකු නැති තරම්ය. ප්‍රාදේශීය සේවාවන්ට මාරුවීම් ලද මේ මානව හිතවාදී කලාකරුවා ජීවිතයේ අනේකවිධ දුක්ඛ දෝමනස්සයන් කෙරෙන් ම පන්නරය ලැබුවේය.

සමාජයෙන් පළි ගැනීමට තැත් නොකළේය. සීතල කාමරවලට වී වන්ති හත් පත්තුවේ ජන දුක පටිගත කිරීමේ ව්‍යාජත්වය පිළිකෙව් කළ ඔහු කමිසයකින් සරමකින් සැරැසී ගිරි දුර්ග වන දුර්ග පසු කරමින්
ජනතා හදවත් තුළ නිදන්ගත විය. රුහුණු, රජරට, මහනුවර පළාත්වල සම්පත් උපයෝගී කරගෙන එම ප්‍රදේශයේ අසන්නන්ට නව රසාස්වාදයක් ලබා දුන්නේය.

සැරිසර පුවත් සඟරාව, ශනිදා සාදය, දවසේ පුවත, සම්පත් සාදය, රත්න සභා මණ්ඩපය, සොඳුරු සෙවණ වැනි වැඩසටහන් වලින් නව මුහුණුවරක් මෙන්ම නවමු දෘෂ්ටියක් එක් කරදීමට ප්‍රේමකීර්ති සමත් විය. විද්‍යුත් මාධ්‍ය ක්‍ෂේත්‍රයේ බොහෝවිට දක්නට ලැබෙන එක තැන පල්වීමේ ස්වභාවය දුරු කළ මාධ්‍යවේදීන්
කිහිප දෙනාගෙන් ඉහළම තලයට අයත් වන්නෙකි ප්‍රේමකීර්ති. ඔහු කොට්ට උරයක් කන පිට හරවන්නා සේ සම්මත ආකෘතිය පුපුරුවා හැරියේය.

ගතානුගතිකත්වයට අනුකරණයට එරෙහිව නැගී සිටියේය. සම්ප්‍රදායේ වහලකු නොවී ඊටම අභියෝගයක් විය. මාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ යම් ස්ථාවරත්වයක් ගොඩ නැංවී ඇති නම් ඒ සම්මතයට එරෙහිව නැගී සිටි මෙවන් අතළොස්සක් නිසාවෙනි.

ජනතාව සහ මාධ්‍ය අතර පුදුමාකාර සහ සම්බන්ධතාවක් ගොඩ නංවා ගත හැකි කථන කලාවක් හඳුන්වා දීමට පුරෝගාමි වූයේ ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් ය. අපේ රටේ එෆ්.එම්. ගුවන් විදුලි සේවාවල නිර්මාතෘ ලෙස ඔහු හඳුන්වාදීම යුක්ති යුක්තය. බටහිර රටවල බොහෝ අත්හදා බැලීම් වලට ලක්වූ මේ නව මාධ්‍ය භාවිතය ප්‍රේමකීර්ති සිය ගුවන් විදුලි වැඩසටහන් මගින් පරිපාකයට ගෙන ආවේය. ප්‍රබල අන්තර් සබඳතා ගොඩ නංවන
‘දුරකථනය’ මන බඳන අර්ථවත් මෙහෙවරක් උදෙසා ඉවහල් කර ගන්නා අයුරු නවතාවකින් රටට පෙන්වීය.

ප්‍රේමකීර්ති ගත් මගෙහි ඉදිරියට ගිය සුළුතරයක් ලෙසම ඔහුගේ මග වැරදි ලෙස වටහා ගෙන මාධ්‍ය කලාව කිසිදු නොදුටු අගාධයකට ඇද දැමූ බහුතරයක් ද අප අතර වෙති. ප්‍රේමකීර්ති ජීවිතයේ විඳි සියලු දුක් පීඩා මිහිරි සිහිනයක් සේ යළි යළිත් මෙනෙහි කරන හදක් ඇත්තෙකි. මිනිසකුගේ බාහිරත්වයට නොව ඇතුළාන්තයටම කිඳා බැස සැබෑ යථාර්ථය කුමක්ද යන්න හෙතෙම ග්‍රහණය කර ගත්තේ එබැවිනි.

ජීවිතය තමාට කොක් හඬලා සිනාසෙන වරක් වරක් පාසා ඔහු ජීවිතයට සිනාසුණේය. “ජීවිතය මම
නුඹට සිනාසෙමි.” යි හේ තිරව කීය. ඒ සිනහව උපදවාගත හැකි ශෝකයත් ශක්තියත් ඔහු හද පුරා නිබඳව ගැබ්ව තිබිණි. හද තුළ නලියන අපරිමිත වේදනාව සෑමවිට ම තමා ඉදිරියට යවන ශක්තියක්වේ යැයි හේ විශ්වාස කළේය. ඔහු ලත් සෑම ජයග්‍රහණයක් පසුපසම දහදිය ලේ කඳුළු ගැබ්ව ඇත.

ගුවන් විදුලි මාධ්‍යය මනාව ග්‍රහණය කර ගත් ප්‍රේම්ට රූපවාහිනී මාධ්‍යය පිළිබඳ අමුතුවෙන් ගුරුහරුකම් දීමට අවශ්‍ය නොවීය. ඒ විශිෂ්ට පරිකල්පන ශක්තිය සහ ජීවිත තක්සලාවෙන් ලත් පරිචය හේතුවෙනි.

මඩිත මඩිත සුවඳ දෙන සඳුන් කඳක් පරිද්දෙන් රූපවාහිනී වැඩසටහන් ඔස්සේ ඔහුගේ ප්‍රතිභාව දසත විහිද පැතිර ගියේය. අඳුන, සම්පත් රේඛා, ආයුබෝවන් වැඩසටහන් මතින් ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත ප්‍රේක්‍ෂක හදවත් දිනා ගැනීමට සමත් විය.

එකකු පරයා තවෙකකු නැගී සිටීමේ “මී පොරයට’ ප්‍රේමකීර්ති කිසි විටකත් එළඹුණේ නැත. නව පරපුරේ දක්‍ෂයකු රටේ එහා කොනේ සිටියද සොයා ගෙන ගොස් මඟ හෙළි කළේය. අප වැනි ආධුනිකයන්ට යා යුතු මඟ නොමග පෙන්වා දීමට ඔහු ගත් තැත කෘතගුණවේදීව සිහිපත් කළ යුතුය.

ගුවන් විදුලියේ රූපවාහිනියේ ඔහු දැක්වූ ශිල්ප බොහෝ දෙනකුට සිතා ගැනීමට පවා නොහැකිය.
1989 ජුලි 31 වන දා රාත්‍රී හෝමාගම කටුවාන පාරේ ප්‍රේම්ගේ නිවෙසට පැමිණි දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරයේ කුරිරු සහාසිකයෝ මීනිමරු ආණ්ඩුවේ බොරු ප්‍රචාරය කිරීමේ වරදට දඬුවමක් ලෙස ඔහු නිවෙසින් පිටතට රැගෙන ගියහ. රබර්වත්ත අසල වැටේ ප්‍රේම්ගේ දෑත දෙපා බැඳ ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාව පින වූ කටහඬ ගොළු කළහ. පපුවට වෙඩි තබා නතර නොවූ අධමයන් මුව පෙදෙසට ද වෙඩි
උණ්ඩ නිකුත් කළේ කෝපාග්නිය පිට දමමිනි.

ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස් ඝාතනයට ලක්වන විට බැංකු පොතේ තිබුණේ රුපියල් 1717යි සත 4ක මුදලකි. ප්‍රේමකීර්ති අපෙන් ඈත් වී ගත වූ වසර 28 තුළ ඔහුගෙන් අපට අහිමි වූ දේ සුළු පටු නොවේ. ප්‍රේම්
මිය ගියේ රටට අවශ්‍යම යුගයකය. ඔහු වැනි කලාකරුවෝ දෙවරක් නූපදිති.

ප්‍රවීණ ගුවන් විදුලි - රූපවාහිනී නිවේදක,

කටහඬ නිර්මාතෘ
ශ්‍රීමත් ඉන්ද්‍රජිත් ලියනගේ.