වර්තමාන කලා ක්ෂේත‍්‍රයේ තරුණ රංගන ශිල්පීන් අතරින් අද වන විට ඉදිරියෙන්ම සිටින රංගන ශිල්පියෙක් තමයි ගිවන්ත අර්ථසාද්. පේ‍්‍රක්ෂක අවධානයට සහ ආකර්ශනයට ලක් වූ ටෙලි නාට්‍ය රැුසකට දායකත්වය සැපයූ ගිවන්ත මුලින්ම කලා ක්ෂේත‍්‍රයට පිවිසෙන්නෙ ”ජීවිතය ලස්සනයි” ටෙලි නාට්‍යය ඔස්සේ. එයින්ම විශාල ජනප‍්‍රියත්වයක් ලබාගන්නට ඔහුට හැකි වෙන්නෙ ඔහු සතුව තිබූ සහජ කුසලතාවන් නිසාවෙන්මයි. චරිතාංග නළුවෙක් ලෙස ක්ෂේත‍්‍රයේ නවමු ඉසව් සොයා යන මේ හැඩකාර තරුණ රංගන ශිල්පියා වෙනුවෙනුයි මෙවර ”ජීවිතේ මල්” වෙන්වන්නේ.

මගේ ජීවිතේ සොඳුරුතම දවසක් තමයි මම විවාහ වුණු දවස. අපි අවුරුදු ගණනාවක් ආදරය කරලා තමයි විවාහ වුණේ. එයාව මට මුණගැහෙන්නෙ එයාලගෙ ෂොප් එකක් තිබුණා අපේ ගෙවල් ළඟ. මම එතනින් යන එන ගමන් තමයි ඇයව දැකලා කතා කරන්න පටන් ගත්තේ. ඒ පටන් ගත්තු කතා බහ අවසාන වුණේ ආදරයකින්. ඒ දවසෙ මම ගොඩක්ම සතුටු වුණා. ඉතින් ඒ ආදරයත් ජය ගෙන විවාහයෙන්ම කෙළවර කරගන්න අපට හැකි වුණා. ඇත්තටම එය ලොකු සතුටක් වගේම ලොකු ජයග‍්‍රහණයක්.

මාව පළමුවෙන්ම ටෙලිනාට්‍යයකට සම්බන්ධ කරගත්තු දවසත් මම ජීවිතේ ලබපු ඉහළම සතුටක්. රවීන්ද්‍ර විජේරත්න මහත්මයාගේ ”ජීවිතේ ලස්සනයි” ටෙලි නාට්‍යයට අලූත් මුහුණක් හොයනවා කියලා දැන්වීම් ඵල වුණා ඒ දවස්වල ස්වර්ණවාහිනියෙ. ඒවා දැකලා තමයි මමත් ඒ සඳහා අයදුම්පතක් යොමු කළේ. ඉතින් මාව සම්මුඛ පරීක්ෂණයට කැඳවලා තිබුණා. පසුව මම ඒ සඳහා සහභාගි වුණා. වාසනාවකට වගේ මාව ඒ සඳහා තේරීපත්වෙලා තිබුණා. ස්වර්ණවාහිනි නාලිකාවෙ තමයි ඒ නාට්‍යය විකාශය වුණේ. ඉතින් ඒ නාට්‍යය වෙනුවෙන් මටත් සම්බන්ධ වෙන්න ලැබීම පිළිබඳ ගොඩක් සතුටුයි. මගේ ජීවිතේ කියන්න බැරි තරමේ සතුටක් ගෙනදුන්නු දවසක් තමයි ඒ.

මගේ පළවෙනිම වේදිකා නාට්‍යය සඳහා සම්බන්ධ වුණු දවසත් මට සුවිශේෂම දවසක්. මගෙ පළමු නාට්‍ය තමයි ”හෙලෝ” එය කෙටි වේදිකා නාට්‍යයක්. චාලක රත්නසූරිය තමයි එහි රචනය සහ අධ්‍යක්ෂණය කළේ. මම කවදාවත්ම වේදිකා නාට්‍යය කරලා තිබුණෙත් නෑ. නමුත් මෙහි අධ්‍යක්ෂක මට කතා කළාම ගොඩක් ආසාවෙන් ඒ සඳහා දායක වුණේ. ඉතින් ඒ නාට්‍යය රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙලෙත් අවසානය දක්වා තේරී පත් වුණා. එය මගේ ජීවිතේ මම ලබපු තවත් ජයග‍්‍රහණයක්. ඉතින් ඒ පිළිබඳවත් ගොඩක් සතුටුයි.

මගේ පුතා ලැබෙන්න ඉන්නවා කියලා දැනගත්ත දවසෙත් මම ගොඩක්ම සතුටු වුණා. විවාහයෙන් පසුව ඕනම කෙනෙක්ගෙ බලාපොරොත්තුව වෙන්නේ දරුවෙක්නේ. ඇත්තටම බිරිඳ දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්නවා කියලා මට කිව්වම මට කතා කරන්න බැරි තරමේ සතුටක් හිතට දැනුණේ. ඒ මොහොතෙ මම ගෙදරින් එළියෙ හිටියෙත්. ඉතින් ගෙදර යනකම්ම ඉවසිල්ලක් නැතිව තමයි හිටියේ. ඇත්තටම මට ඒ වෙද්දි එච්චර වයසකුත් නෑ. ඒ නිසා එතරම් තේරුමක් තිබුණෙත් නෑ. නමුත් ලොකු වගකීමක් තියෙනවා කියලා හිතුණා පුතා ලැබෙනකම්.

බිරිඳට දරුවා ලැබුණු දවසත් මගේ ජීවිතේ ලබපු ඉහලම සතුටක්. මාස 10ක් කුසේ දරාගෙන ඉඳලා දරුවා මෙලොවට බිහිවුණාම කොයි අම්මට තාත්තටද සතුටක් නැත්තේ. ඉතින් මම හොස්පිට්ල් එකට යන්නත් කලින්ම දරුවා ලැබුණා කියලා මම දැනගත්තා. අපිට ලැබුණෙත් පුතෙක්ව. මම ගොඩක්ම ආසාවෙන් හිටියේ පිරිමි ළමයෙකුට. ඒ හිතුවා වගේම ලැබුණෙත් පුතෙක්. ඉතින් ඒ දවසෙ මගේ ජීවිතේම සම්පූර්ණ වුණා වගේ හැඟීමක් හිතට දැනුණා. පිය පදවිය කියන්නේ මොකක්ද කියන එක හදවතටම දැනුණෙ ඒ දවසෙදි තමයි.

මගේ පුතා ටික ටික ලොකුවෙලා පළමුවෙන්ම පෙර පාසල් ගිය දවසෙත් මට ලොකු සතුටක් දැනුණා. ඒ සඳහා මම එයාව ඇතුළත් කරලා ආපහු එද්දි හරි සතුටුයි. පුතා පෙර පාසල් ගියේ අවුරුදු 3දි. ඒ තරම් පොඩි වයසක හිටියත් හරි ආසාවෙන් තමයි පුතා පෙර පාසල් ගියෙ. වෙන ළමයි අම්මා තාත්තා ළඟ නැති වුණාම අඬනවනේ. ඒත් අපේ පුතා එහෙම නෑ. හරි ආසාවෙන් ළමයි එක්ක විනෝදෙන් සතුටින් හිටියා. ඒ සතුට දැක්කම මටත් ලොකු සතුටක් ඇති වුණා.

ඒ දවස වගේම තමයි පුතා පළමුවම පාසල් ගිය දවසත්. එයාට හොඳම පාසලකුත් ලැබුණා. ඒ තර්ස්ටන් විද්‍යාලය. මගේ පදිංචි ස්ථානයෙ සිට තිබුණු දුර ප‍්‍රමාණය අනුව පොඩි ප‍්‍රශ්නයකුත් තිබුණා. පුතාව ඒ සඳහා ඇතුළත් කරන්න. නමුත් පුතාගෙ වාසනාවට ඒ පාසලට ඇතුළත් වෙන්න හැකි වුණා. ඒකත් ලොකු සතුටක්. මොකද ඕනෑම දෙමව්පියෙක්ගෙ එකම බලාපොරොත්තුව වෙන්නෙ දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය සහ හොඳ මානසිකත්වයක් ලබාදීමනේ. ඉතින් අපි ඒ වෙනුවෙන් තමයි දිවා රෑ දැන් කැපවෙන්නේ.

මගේ එක හීනයක් තියෙනවා අධ්‍යක්ෂවරයෙක් වෙන්න. ඒ සඳහා මුල් අඩිතාලම දාගන්නට මෑතකදී මට පුළුවන් වුණා. නමුත් එය ටික කාලයකට කල් ගියා. ඒ එම කර්තව්‍යයට සම්බන්ධ වීමට සිටි නිෂ්පාදකයා ටිකක් පිට ඉන්න නිසා. ඒත් දැන් එය සාර්ථක වෙන ලකුණු තියෙන්නේ. ඒ පිළිබඳ මට ලොකු සතුටක් තියෙනවා. ඒ සියල්ලම නිශ්චිත වශයෙන් සාර්ථක වනතුරු තමයි බලාගෙන ඉන්නේ. ඒ බලාපොරොත්තුව ඉෂ්ට වුණාම ජීවිතේ ඉතිරි මල් පිපෙයි. ඒ පිපෙන දවසට ගොඩක්ම සතුටු වෙයි.

ධනූ විජේරත්න