2025 ජනවාරි මස 31 වන සිකුරාදා
2025 ජනවාරි මස 31 වන සිකුරාදා
ඊයෙ රෑ වැටුණු වැස්සට සේදිලා කඳුළු ඔක්කොම හඬා නිදහස් වුණ අහසක් වගෙයි ඔයා අද උදෑසන
ඉරාගෙන තිමිර පට නැවුම් දවසක් අරන් හිරු ඇවිත් කලියෙන් නිමල පැතුමක් දරන් පිබිදෙන්න නොලසින් මිදී මෝහ නිද
ජාතික පුස්තකාලයේ ප්‍රකාශන ආධාර වැඩසටහන
මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්නගේ ගේයපද සුරචනයෙන් ද නන්දා මාලිනීයන්ගේ කර්ණරසායන ස්වරමාධුර්යයෙන් ද මර්වින් පෙරේරාණන්
කිසියම් නවකතාවක් කියවන කල්හි ඒ නවකතාවේ එන චරිත සමාජයේ විසූ හෝ තවමත් වෙසෙන සත්‍ය පුද්ගලයන් ද යන ප්‍රශ්නය පාඨක සිත
ඔයා තාම එක්ටැම් කල්පනා ලෝකයක ජීවත් වෙන බවයි මට ඔයා ගෙ ලියුමෙන් පෙනෙන්නෙ. නැති වී ගිය පෙම් සබඳකම්. ගත කළ සුන්දර අතීත
ආරම්භක අවධියේ ලංකා ගුවන් විදුලිය ඔස්සේ ගුවන්විදුලි නාට්‍ය ප්‍රචාරය කළ ශිල්පීන් සහ නාට්‍ය සංගම් අතර තැපැල් හා වි
දෙවැනි ලෝක මහා යුද්ධයේ දී නාසි හමුදාවේ කෲර, ම්ලේච්ඡ, නින්දිත ස්වරූපය වටහා ගන්නට ඉවහල් විය හැකි මේ කෘතියෙන් ගත් උධෘ
1964දී කාබුල් නගරයේ ඉපදී ඇති ශකිලා මධ්‍යම පාසල් සමයේ හා විශ්වවිද්‍යාල සමයේ සිට කෙටිකතා, කවි ලිවීම අභ්‍යාස කර ඇත්තීය.
එඩ්වඩ් චන්ද්‍රසිරි නාට්‍ය ලෝකයේ අය පළමුව හඳුනාගන්නේ සාර්ථක නාට්‍ය සංවිධායකවරයකු ලෙසය.ආර්.ආර් සමරකෝන්ගේ ’’ජේලර
අතකින් සම්මාන අතකින් අවමාන උදයෙන් පොළට ආවද ඔබ කවිරත්න?
නිහඬ පොප්ලර් ගස් යට හිම හඬන සීතලේ වෘක බිරුමක් අතර දැනී නොදැනී හීනියට තැවරුණා ආදරේ
ප්‍රියන්ජන් සුරේෂ් ද සිල්වා විසින් රචිත අවසන් විසදුම
කුලියාපිටිය සුරදුත බාලිකා මහා විද්‍යාලයේ 4 ශ්‍රේණියේ ඉගෙනුම ලබන දියානා ලිතුලි රචනා කල ප්‍රථම ළමා නවකතාව
සුගත් ගැන බොහෝ දෙනා බොහෝ දේ ලියා කියා ඇත. එහෙත් මේ සකල කලා වල්ලභයා ගේ කලා නිමැවුම් පිළිබඳ තව ම ප්‍රාමාණික ශාස්ත්‍ර
අප්‍රකට ගේයපද රචක සිරිසේන මුදියන්නේගම විසින් විරචිත සුප්‍රකට ජනකාන්ත ගායක රූකාන්ත ගුණතිලකයන්ගේ සුගායනයෙන් ද ස
මෙය සරත් සමයේ එක් රාත්‍රියක් විය. විශ්‍රාමික බැංකුකරුවකු තම මතකයන් අතරින්, වසර පහළොවකට පෙර, ඔහු තවත් එක් සරත් සමයේ
කලක පටන් දැන හැඳින සමීපව ඇසුරු කළ ගුණසේන විතානයන් සමග එකට වැඩ කිරීමේ අවස්ථාව පළමුවෙන්ම මට උදාවූයේ ඔහු ’ජනතා ලේඛක
දවසක් මම ගෙයක් දුටිමි එය ගින්නට හසුව තිබිණි රත්පැහැගත් ගිනි ජාලා එහි පියසින් උසට නැගුණි
නූතන කවියේ අර්බුදය නම් කවිය අලංකාරවත් නොවීම යයි මම කල්පනා කරමි. මින් අදහස් වන්නේ කාව්‍යාලංකාර පිළිබඳ හසරක් කවීන්
‘මා හොඳින් දන්නා හඳුනන සදාචාරයක් ගැන කියැවෙන මගේ එකම කතාන්තරය මෙයයි. එය ආශ්චර්යවත් සදාචාරයකියි මම නොසිතමි.
