නිරන්ජන් Wednesday, 09 July 2014 02:52 PM

අනේ පව් පිටිගලට වෙලා තියන අලකලංචිය අහද්දී තනි ඇහැට ඇඩෙනවා. දැන් ඔය කරන ජොබ් එක මාරු කලා නම් වැඩේ ටිකක් ගොඩ දා ගන්න පුළුවන් වෙයි. (අ)

මිලානො ජයන්ත Wednesday, 09 July 2014 03:07 PM

පිටිගල කතා කලෙ අද පවතින සත්‍ය එයයි යථාර්තය. (අ)

පිටබැද්දර ජයා Thursday, 10 July 2014 08:18 AM

බුද්ධිමත් දරුවෙක්. කොහොම වුණත් දරුවන් සමඟ කතාබහ කරද්දී වැඩිහිටියන් මීට වඩා කල්පනාවෙන් වැඩ කළොත් හොඳයි නේද? මොකද සමහර වෙලාවට අපිට නොතේරෙන නොපෙනෙන තැන් දරුවන් බොහොම ඉකමනට ග්‍රහණය කර ගන්නවා (නි)

අජිත් Thursday, 10 July 2014 08:23 AM

හරිම හුරතල් කෙලි පොඩ්ඩ. මටත් මගේ දුවගේ පුංචි කාලේ මතක් වුණා. (නි)

සමන් Thursday, 10 July 2014 05:51 PM

නුවණක්කාර දරුවෙක් (නි)

මනෝජ් Thursday, 10 July 2014 08:39 AM

පිටිගල මහතාගේ කථාව සියයට සියයක් හරි. දෙමවුපිටන්ට හැමදාමත් තමන්ගේ දරුවො පොඩියි. මට නො‍තේරෙන්නේ දරුවො ලොකු මහත්වෙද්දි දරුවන්ට ඇයි එහෙම හිතෙන්නේ නැත්තෙ කියලා. "මම තාමත් අම්මගේ පුංචි දුව, පුංචි පුතා. මම තාත්තගේ පුංචි පුතා. පුංචි දුව" පිටිගල මහතාගේ කථාවට මට හිතුනා මගේ අම්මාගේ උකුලේ ඔලුව තියාගෙන හඩන්න. ඒත් දැන් මම පරක්කු වැඩියි.(නි)

ගාමිණී -සිරි Wednesday, 09 July 2014 05:30 PM

පැණි රස ශරීර සෞඛ්‍යයට අහිතකර බව කුඩා දරුවෙකුට උනත් තේරෙනවා (නදී)

ඉසුරන්දි Thursday, 10 July 2014 08:57 AM

ටිකිරි මොලේ. (ස)

නෙළුම් Thursday, 10 July 2014 09:03 AM

පිටිගල මහතාගේ කතාව ඇසුවාම , මට ලංකාවේ මගේ ගෙදර මතක් වුනා. සමහර වෙලාවට අපිට දුවරුන් හැටියට දෙමව්පියන්ගෙන් දුරස් වෙන්න සිද්ධ වෙන්නේ නොසිතු විලසින්. විවාහ වුනාට පසුව සැමියාගේ වාසේ අපේ වාසෙනේ . කොහොම වුනත් මම නම් ගෙදරට සතියකට වරක් ස්කයිප් මගින් කතා කරනවා. ඒ වුනත් හිතේ කොනක පුංචි දුකක් හැමදාම මව්පියන් මතක් වෙලා එලියට එනවා. (ස)

තිලක් Wednesday, 09 July 2014 07:55 AM

අනේ මම මේ යාලුවා නම්, "අනේ දුවේ, මේක ඔයාලට ගෙනාපු එකක් නෙමෙයි.ගෙදර ගෙනියන්න ගත්ත එකක්" කියලා කෙල්ලට ටටා බායි කියලා කේක් එකත් අරගෙන මාරුවෙනවා (නි)

පහන්දී Wednesday, 09 July 2014 09:14 PM

මටත් එහෙම හිතුන පිටිගල මහත්තයෝ.., දරුවන් ලොකු මහත් නොවී අපි අතරේ දැවටී දැවටී උන්නා නම් මොනතරම් සුන්දරද..? ''ඒත් '' ඉතින් එහෙම වෙන්නේ නැහැනේ නේද (නදී)

ජනක් Wednesday, 09 July 2014 08:40 AM

ෂෝක් කෙලි පොඩ්ඩ.හරි හුරතල් ඇති (නි)

තිලාන් Thursday, 10 July 2014 02:30 AM

කේක් ගෙඩිය මාරයි නේද? (නි)

චන්ද්‍ර වීරසිංහ Monday, 14 July 2014 07:53 PM

පිටිගල මහත්තයාට තවම දරු සුරතල් බලන්න බැරිවෙලාද? (නි)

ටීනා Wednesday, 09 July 2014 10:04 AM

අපිත් දන්නවා ඔය කේක් එකේ නම, මෙලෝ රහක් නෑ. (ස)

බොනි Saturday, 12 July 2014 08:10 AM

පිටිගල මහත්තයා දරුවෝ ගැන මට ඔහොම හිතුන වාර අනන්තයි . මගේ පුත්තු දෙන්නම දැන් පිට රට. "ජීවිතය නම් මෙයදැයි මට සිතුන වාර අනන්තයි."(අ)

බොනි Saturday, 12 July 2014 08:14 AM

නෙලුම්,දුවේ අපි යථාර්තය තේරුම් අරන් ඉන්නේ. නමුත් අපිත් දුර්වල මනුස්ස යෝනේ.(අ)

සේරම් Thursday, 10 July 2014 11:50 AM

ලංකාවේ දෙමාපියන් දරුවන්ට සවන්දීමේ ප්‍රවණතාවය පෙනෙනවා නේද? (නි)

රන්ජන් - ඉන්දියාව Saturday, 12 July 2014 09:06 AM

පිටිගල....100% කතාව පිලිගනිමි....(අ)

සරත් Saturday, 12 July 2014 09:51 AM

පිටිගල මහත්තයෝ, ඔබ හරි. මටත් මෙහෙ සිට මගේ දෝනි මතක් වේ නඩු දිනයක් නැති තරම්. කිසිම රස කැමක් නොගන්නෙත් ඇය සමග බද ගැනීමට නොහැකි නිසයි. එන සම දුක් කම් කටෝලුවක්ම ඉවසන්නෙත් ඇගේ අනාගතය වෙනුවෙන් යමක් තනන්නයි. එත් මම යන විට අයගේ සුරතල් බව නැතිවී නම්...(අ)

තුශාර Thursday, 10 July 2014 05:21 AM

හිතා ගන්න පුලුවන් ඔය කේක් එක මොනවද කියලා.අපිත් ඔය වර්ගය කන්නෙ නැහැ. එහෙත් ගාන අඩු නිසා තෑගි දෙන්න නම් නියමයි. තෑග්ගෙන් තෑග්ග උතුම් තෑග්ග කියලා එතනින් තව ගෙදරකට යනවා කල් ඉකුත්වීමේ දිනය එනතුරුම. (නි)

පද්මිනී Friday, 11 July 2014 05:06 AM

පිටිගල, දුවනියි,බිරිඳයි නිහඬ කලේ ඔබම නෙවේද? ඉතාලියට ඇවිත් එයාල ලංකාවේ නම්. යන තැනක දරු මල්ලොත් අරන් යන්න නේද තිබුනේ (නදී)

පිටිගල Wednesday, 09 July 2014 11:54 AM

මේ කතාව දුටුවිට මගේ එකම දුව තුන් හැවිරිදි වියේ සිටි කාලය මට මැවී පෙනෙන්නට විය. ගෙදර දුවපනිමින් අපි දෙදෙනාට ගෙදර සුරවිමනක් කළ ඇය අද වසරකට වරක් මුණ ගැසුණත් ඒ සුරතල් බව දැන් ඇයගෙන් ගිලිහී ගොස් ඇත. ගෙය පුරා පිරී තුබුන සිනා හඬ වෙනුවට අද ඇත්තේ පාලු මූසල නිහඬ බවකි. වෙනදා උකුලට පනිමින් සුරතල් පෑ ඇය දැන් නිතරම පරිගණකයේ හෝ පොතක් සමඟය. දිනකට වචන කීපයක් පමණක් කතා කරනු ගෙතුළින් ඇසේ. බිරිඳ ඊටත් වඩා නිහඬය, ජීවිතය නම් මෙයදැයි මට සිතුන වාර අනන්තය. ළමයි ලොකුමහත් නොවී හැමදාම කුඩාවටම සිටින්නේ නම් කොච්චර හොඳද කියා නිකමට මට සිතුනි. (නි)

සමන් Thursday, 10 July 2014 06:07 AM

ඔය කියන කේක් ජාතිය කනවට වැඩ හොඳයි පස් කන එක. මෙලෝ රහක් නෑ කෙමිකල් රස විතරයි. (ස)

සඳුන් පෙරේරා Wednesday, 09 July 2014 04:41 AM

දුව ටිකක් ඉවසන්නකෝ. තව ටිකක් ලොකු වුණහම ලොකු අය කරන බොරු වැඩ තේරෙයි. (නි)

කුමාර Thursday, 10 July 2014 06:29 AM

මම නම් කේක් කාල තමයි නම බලන්නේ (නදී)

තුශාර Thursday, 10 July 2014 06:45 AM

හිතා ගන්න පුලුවන් ඔය ලේයර් කේක් එක මොනවද කියලා.අපිත් ඔය වර්ගය කන්නෙ නෑ. එත් ගාන අඩු නිසා තෑගි දෙන්න නම් නියමයි. තෑග්ගෙන් තෑග්ග උතුම් තෑග්ග කියල එතනින් තව ගෙදරකට යනවා කල් ඉකුත් වීමේ දිනය එනකල්ම. (ස)

බන්දුල පෙරේරා Wednesday, 09 July 2014 05:17 AM

මම යාලුවා නම් පොඩි එකීට කියනවා .." පිස්සුද දුවේ, කවුද ඔයාලට කේක් ගෙනාවේ? මේක මේ ගෙදර ගෙනියන්න ගත්ත එකක් කියලා" යනකොට කේක් එකත් අරගෙන ගෙදර යනවා. පොඩි පණ්ඩිත ආච්චිට කට උත්තර නැතිවෙන්න. (නි)

පහන් Sunday, 13 July 2014 02:49 PM

යසෝරාවයේ බලදේවගේ තාත්ත (වික්‍රම සුරේන්ද්‍ර )ඔය කතාව නිතරම කිව්වා. දරුවෝ ලොකු නොවී ඉන්නව නම් කොච්චර හොදද කියලා. (නදී)

නිදුල සිල්වා Wednesday, 09 July 2014 01:58 PM

ඒ ගැහැණු ළමයා හරිම නුවනක්කාරයි (නදී)

මාලිකා Wednesday, 09 July 2014 05:47 AM

යාලුවාට මුකුත් හිතාගන්න බැරිවෙන්න ඇති (නි)