මාවරල – පී.එස්. මද්දුමගේ
තෑගි ගෙනෙන අයට විශේෂ සැලකිලි කිරීමට දුන් උපදෙසක් වැරැදී සමාජ සේවකයකුගේ බිරියක් ලුණු ඇඹුල් ඇතිව සැමියාගෙන් බැනුම් අසා ගැනීමේ සිද්ධියක් වාර්තා වෙයි.
හෙතෙම ගමේ සාමාන්‍ය පුද්ගලයකු වුව ද, සමිති සමාගම්වල ක්‍රියාකාරී නිලධාරියෙක් විය. ඒ නිසාම ගම්වැසියන් ඔහුට ඉතාමත් ගෞරවණීය විදිහට කතා කරන අතර, කුමන හෝ නීතිමය ගැටලුවකදී උපදෙස් ලබා ගැනීමට ද මොහු සොයා දිනකට එක්කෙනකු දෙන්නකු පැමිණීම සිරිතක් විය.

මොහු ළඟට එන ගම්වැසියන්, අඩු තරමේ බිස්කට් පැකට් එකක් හෝ රැගෙන ඒම සිරිතක් විය. එසේ එන අයට තේ එකක් දීමට තම බිරියට උපදෙස් දුන් ඔහු, සමහර වේලාවට බිරිය තේ එක ගෙනත් දීමටත් පෙර පැමිණි අයගේ අවශ්‍යතාව ඉටු කර දී, පිටත් කරන අවස්ථා ද විය. මේ ගැන දන්නා ගමේ අය හිස් අතින් ඔහුගේ සේවය ලබා ගැනීමට නොගියහ.
මෙසේ ලැබෙන සීනි, බිස්කට්, තේ කොළ පැකට් ආදී දේ ගැන විමසා බලන මොහු, කිසිවක් නොගෙන එන අයට තේ එකක්වත් නොදිය යුතු බවට බිරියට අවවාද කර තිබුණේ තරයේය.
ෂොපින් කවරයක බඩු ගොඩක් රැගෙන අසල්වැසි ගමේ පුද්ගලයෙක් දිනක් මොහු ළඟට පැමිණියේය. ලියුමක් ලියා ගැනීමට අවශ්‍ය කාරණයට, දීර්ඝ ලෙස කරුණු සඳහන් කරමින් පවසා සිටියේය. ඔහු පැවැසූ විස්තර අනුව ලියුම සකස් කර දීමට සෑහෙන කාලයක් ගත විය.

 මේ අතර, බිරිය ද, ගෙදර තිබූ රස කැවිලි කිහිපයක් සමග අර පැමිණ සිටි අයට කිරි තේ එකක් ද සකස් කර පිළිගැන්වීමට පියවර ගත්තේ, රැගෙනවිත් තිබෙන පාර්සලය තුළ සෑහෙන බඩු ගොඩක් සිය සැමියාට ගෙනැවිත් දී ඇති බවට විශ්වාස කළ නිසාය.
පැයකට ආසන්න කාලයක් ගත කර, ලියුම සකසා දීමෙන් පසු, තේ පැන් සංග්‍රහය ද බුක්ති විඳි අසල්වැසියා නැගී සිටියේය. “බොහොම ස්තුතියි මහත්තයෝ, නෝනා තේ එකකුත් දුන්නා. පිපාසාවෙන් තමයි හිටියේ. පයින් ඇවිදගෙනයි ආවේ. මම යන්නම් මහත්තයෝ.” යැයි කීවේය. ඉන් පසුව ඔහු බඩු කවරය ද රැගෙන නිවෙසින් පිට විය.
බිරිය කළ තේ පැන් සංග්‍රහයට කේන්ති ගත් ඔහු, සැර ස්වරයෙන් කතා කළේය. “යෝදියේ, මොකටද අර තරම් සංග්‍රහයක් කළේ. අපට ගෙනාපු දෙයක් නෑ. තේ එකක්වත් දෙන්න වටින්නෙ නැති කෙනෙක් ඒ මිනිහා. අඩු තරමේ බුලත් විටක්වත් අරගෙන ආවා ද?”
බිරිය ද ඔහු කී දේ පිළිගන්නා ආකාරයෙන් හිස බිමට පහත් කරගෙන, “මහත්තයෝ, මම හිතුවේ අර බෑග් එක අපට ගෙනාපු එකක් කියලයි. ඒක නිසයි මම අර රස කැවිලි ටිකත් එක්ක කිරි තේ එකක්ම හදලා ගෙනාවේ.” යයි කියා මුළුතැන්ගේ දෙසට ගියාය.