2016 රාජ්‍ය සම්මාන උළෙලේදී හොඳම ටෙලිනාට්‍ය රංග ශිල්පියාට හිමි සම්මානය හිමි වූයේ රොෂාන් රවීන්ද්‍ර හටය. ස්වර්ණවාහිනිය ඔස්සේ විකාශය වූ ජැක්සන් ඇන්තනිගේ දස්කොන් නාට්‍ය මාලාවේ දස්කොන් ලෙස රඟපෑම වෙනුවෙන් රොෂාන් රවීන්ද්‍ර එලෙසින් සම්මානයට පාත‍්‍ර වූ මොහොතක අපි ඔහු සඳැල්ලට කැඳවීමු.

රොෂාන් රවීන්ද්‍ර, ඔබ නිරන්තරයෙන් මෙලෙස සම්මානයට පාත‍්‍රවනවා. ඒ වගේම නිර්දේශත් වෙනවා. මේ ඔබ ලද කී වැනි සම්මානය ද?

අටක් - නමයක් මේ දක්වා ලැබිලා තියෙනව. පසුගිය වසර හයේදීම හොඳම නළුවා සම්මානයට නිර්දේශ වුණා. මෙවර විශේෂත්වය වුණේ රයිගම්, සිග්නීස්, ධක්‍ෂක්‍ උළෙලවලදීත් මේ දස්කොන් නාට්‍ය ඇගයීමට ලක්වීමයි.

රොෂාන් මේ විදියට චරිත තෝරා ගන්නේ සම්මාන ලැබේවි යැයි අනුමාන කරන නිර්මාණවලට විතර ද?

මම කවදාවත් සල්ලි මුල් කරගෙන රඟපෑව කෙනෙක් නෙවෙයි. එහෙම නම් වෙළෙඳ දැන්වීම් හරහා මට විකිණෙන්න තිබුණා. තව තවත් ඕනෑ තරම් චරිත තෝරා ගන්නා තිබුණා. කවුරු හරි ඒ විදියට මගෙන් අහනවා නම්, ඒක හරි කුහක ප‍්‍රශ්නයක්.

ඇයි ඒ විදියට ”රාමුවකට” දාලා අහන්න හේතුව?

වැදගත් විදියට ජීවත් වෙන්න උත්සාහ කිරීම, දායක වන නිර්මාණය වෙතින් සමාජයට කුමක් හෝ වැදගත්කමක් ගෙනදීම, එතකොට සම්මානත් ලැබීම, මේ වගේ දේ නිසා තමයි. මටත් රසවින්දනයක් තියෙනවා. ඒ නිර්මාණය වෙතින්, රූප රාමු සංකලනයෙන් ඒ ප‍්‍රකාශනයෙන් ගලා යන රසය ගැන මම හිතනවා. අනෙක නිර්මාණයක් යනු පේ‍්‍රක්ෂකයින් ඉල්ලන දේම ලබාදීම නොවෙයි. වැදගත් දේ සමාජගත කිරීමයි. ඒ නිර්මාණය කොටස් 40කින් කරන්න පුළුවන් ද? එහෙම නැත්නම් ප‍්‍රශ්නයක් නැතිව ප‍්‍රශ්නයක් හදලා නාට්‍ය කරනව ද? නාට්‍යයකින් කුමක් ද කළ යුත්තෙ? මේ විදියට බොහෝ දේ කතා කරන්න පුළුවනි. නමුත් මම රඟපාන්නෙ ඇත්තටම ජීවත් වීමේ අපේක්ෂාවන්. එහෙමමයි කියලා ඕනෑම දෙයකට දායක වෙලා මුදලක් පැතීම පරමාර්ථය නොවෙයි. මම හිතන විදියයි ඒ.

වෘත්තීය රංගනය පමණක් කරගත් ශිල්පියකුට?

ඔහුට ඔහුගේ ජීවිතය සොයා ගෙන යා යුතු වෙනවා. ඔහුට ජීවත් වෙන්න ඕනෑ නම් ගෙවල් කුලිය ගෙවා ගත යුතු නම් මේ රඟපෑම් කාර්යන් අතරේ එක්කෝ දේශපාලකයකුට කඬේ යන්න ඕනෑ.

නැත්නම් හේත්තු වෙන්න ඕනෑ. කලාකරුවකුට මේ භූමිය ගැලපෙන්නෙ නැහැ. ගලපෙන විදියට එතැන නිර්මාණය කරන්න මේක පාලනය කරන අයට අවශ්‍ය නැහැ. වෘත්තීය තත්ත්වයට පත් වුණොත් විතරයි මෙතැනට නිෂ්පාදකවරු, අධ්‍යක්ෂවරු ඒකරාශී වෙන්නෙ. ලාභ උපයන තැනක් නොවුවොත් කවුරුවත් ආයෝජනය කරන්නෙ නැහැ. නමුත් චැනල් හිතන්නෙ ඒ විදියට නොවෙයි. ආපස්සට ගිහිල්ලා කන්දෙ ගෙදර, කඩුල්ල වැනි දේ නැවත පෙන්වීම, ඉතින් ආපස්සට ගිිහින් පේ‍්‍රක්ෂකයා කතා කරන්නෙ ඒකයි. තවමත් ඒවා පාස් කර ගෙන යන්න බැරි වෙලා. හැබැයි මේ නිසා දැන් සිටින කලාකරුවන්ට බනිනවාට මම විරුද්ධයි. පරණ අය පුරාජේරු ගැහුවට මේ අපි අද යන්නේ ඒ අය හදපු පීල්ලෙයි. ඉතින් කලකරුවො කියන්නේ මැජික් කාරයොත් නොවෙයි. නිෂ්පාදකයකු රවට්ටපු කෙනකුට නැවත නාට්‍යයක් කරන්න පුළුවන් ද?

ඔබට නිර්මාණකරණයට එන්න පුළුවන්නේ?

පිටපතක් ලියාගෙන මාත් අවුරුදු දෙකක් තිස්සේ එක එක්කෙනා පස්සෙ යනවා. ගිහින් කතා කරනවා. ගිරවෙක් වගේ එකම දේ කියමින් යනවා. නමුත් තවම නිෂ්පාදකයෙක් ලැබුණෙ නැහැ.

රොෂාන් රවීන්ද්‍ර ඇත්තටම ඔබ කොහොම කෙනෙක් ද? මේ ඔබ හිතන විදිය ද ප‍්‍රකාශ කළේ?

මම හරිම සරලව ජීවත් වෙන්න පුරුදුව සිටින කෙනෙක්. ලොකු බලාපොරොත්තු ඇතිව නෙවෙයි ජීවත් වන්නේ. එහෙම දේවල් තිබුණෙත් නැහැ. ඒ වගේම මම එහෙම දේ ගැන හිතුවෙත් නැහැ. අදටත් සමහර වෙලාවට මම මගේ යාලූවන්ට වදයක් වෙලා උන්ගෙන් සල්ලි ඉල්ලාගෙන උන්ගෙ පස්සෙ ගිහින්.

ඔබ යම්කිසි කළකිරීමක ද සිටින්නෙ?

මගේ තරුණ කාලය මම නිර්මාණ වෙනුවෙන් හරයකට දිය කළා. කවදා හරි අපි යනකොට සැබෑ රසවින්දනය දීලා යන්න ඕනෑ. ඒ වටපිටාව හදලා යන්න ඕනෑ. නමුත් අද රසවින්දනය කියන දේ මොට්ට කරලා දාලා තියෙන්නෙ. මට වෙච්ච දේ මගේ ළමයින්ට විය යුතු නැහැ. නමුත් අවංක චේතනාවෙන් නිවැරදි කලාවක සිටිය නිසා 2018 දක්වා හෝ මේ ගැහැටවලට මුහුණ දෙනවා. දුර දක්නා නායකත්වයක් අපටත් ලැබුණොත් සතුටු වෙන්න පුළුවනි. රටකට ඇත්තටම හොඳ රසවින්දනයක් අවශ්‍යයි.

සඳුන් ගමගේ