රංගන ශිල්පිනියකට ඇගේ ජීවිතේ තම රංගනයන් ඉදිරිපත් කළ කලා නිර්මාණයන් අනර්ඝ සම්පතක්. ඒ නිසාම ඔවුන් ඒ නිර්මාණවලට දැඩිසේ ආදරේ කරනවා.

ඒ නිසාමයි ඔවුන් රඟපෑ නිර්මාණ අතරින් වැඩිපුරම ආදරය කරන සිත්ගත්ම කලා නිර්මාණය පිළිබඳව අපට අහන්න හිතුණෙ.

ඒ වෙනුවෙන් අප සමඟ එකතු වුණේ 2010 වර්ෂයේ රූපවාහිනී අවුරුදු කුමරිය වීමත් සමඟ කලා ක්ෂේත‍්‍රයට පැමිණි සොඳුරු රංගන ශිල්පිනියක් වන සමාධි අරුණඡුායා. මෙවර ඇගේ සිත්ගත් නිර්මාණය වෙනුවෙන් තමයි ඉඩහසර වෙන්වන්නේ.

සමාධි රඟපෑ ටෙලිනාට්‍ය අතරින් කැමතිම ටෙලිනාට්‍ය ගැන කියමුද?

මම කැමතිම ටෙලිනාට්‍ය තමයි ජානක සිරිවර්ධන නිෂ්පාදනය කළ නිමල් රත්නායක අධ්‍යක්ෂණය කළ ”මලී” ටෙලිනාට්‍යය.

ඒ සඳහා සම්බන්ධ වුණේ කොහොමද?

මුලින්ම දෙරණ නාළිකාවෙම විකාශය වුණු සවීණා නාට්‍යයට සම්බන්ධවෙලා හිටියා. නමුත් මම එහි ප‍්‍රධාන චරිතය නෙමෙයි නිරූපණය කළේ. ඉතින් මට ඒ නාට්‍යයට දිගටම සම්බන්ධ වෙන්න ලැබුණෙත් නෑ. දෙරණෙන්ම නිෂ්පාදනය කළ ”මලී” නාට්‍යයෙ ප‍්‍රධාන චරිතයටම මාව හොඳයි කියලා තෝරගත්ත නිසා. එහෙම තමයි සම්බන්ධ වුණේ.

එතකොට රූගත කිරීම් කළේ කොහෙද?

ගොඩක් රූගත කළේ අනුරාධපුරේ. ඒ පළාතෙ කතාවක් විදියට තමයි වටපිටාව තිබුණෙ. ශ්‍රී මහා බෝධිය, රුවන්වැලි සෑය වගේ ස්ථානවල රූගත කිරීම් කළා. ඒ වගේම එහි යන එන එක දුෂ්කර නිසාම කොළඹ අවටත් බණ්ඩාරගම, පිළියන්දල වැනි ස්ථානවලදී රූගත කිරීම් කළා.

කොහොමද නාට්‍ය කණ්ඩායමෙන් ලැබුණ සහයෝගය.

මගෙත් එක්ක රංගනයෙන් දායකවුණු හැමෝගෙන්ම ලොකු සහයෝගයක් ලැබුණා. සංකේත්, දුලීකා අක්කා ඇතුළු ලොකු පිරිසක් ඒ අතර හිටියා. ඒ වගේම නිෂ්පාදන කණ්ඩායමෙනුත් හොඳ සහයක් ලැබුණා. මුළු කණ්ඩායමම එක පවුලක් වගේ වැඩ කළේ. ඒ හැමෝටම තිබුණා සමස්ත නාට්‍ය ගැනම ලොකු කැක්කුමක්. ඒ විදියට හැමෝම එකමුතුවෙන් වැඩ කරපු නිසා තමයි සාර්ථකත්වයක් ලබාගන්න හැකිවුණේ.

"මලී" චරිතෙ දැනුණෙ කොහොමද?

ඇත්තටම මට ගොඩක් සමීප චරිතයක් තමයි මලී. මොකද මමත් ගැමි පරිසරයක හැදී වැඩුණෙ. සමහර වෙලාවට කකුලට සෙරෙප්පු දෙකක්වත් නැතිව චීත්ත ගවුමක් ඇඳගෙන කොණ්ඩ කරලක් ගොතාගෙන ඒ විදියෙ චරිත ලක්ෂණ එහි ගැබ්වෙලා තිබුණෙ. සමහර වෙලාවට කැලෑවල දුවනවා, පනිනවා සමහර ත‍්‍රාසජනක වැඩත් තිබුණා.

ඒ තරමටම ලොකු අත්දැකීමක් නැතිවුණත් ග‍්‍රාමීය පරිසරය මට එතරම් නුහුරු බවක් තිබුණෙ නෑ. මොකද මම තිස්සමහාරාම කියන ගමේ හැදුණු කෙනෙක්. ඉතින් ඒ චරිතය මට ගොඩක් සමීපයි කියලා හිතුණා. ඒ චරිතයෙ වුණත් අම්මට ගොඩක් ආදරණීය දුවක් මලී කියන්නෙ. ඒ වගේම මමත් මගේ අම්මට ගොඩක් ආදරෙයි. ගොඩක් සමීපයි. ඒ වගේම ආගමට, දහමට ලැදියි. වැඩිහිටියන්ට ගරු කරන, සතා සිව්පාවට ආදරය කරන චරිතයක්. ඉතින් ඒ චරිතයෙ හැමදේම මගේ ජීවිතේට ගොඩක්ම සමීප බවක් තිබුණා. ඒ නිසා අමාරු වුණේ නෑ. චරිතය කරන්න.

ඒ වගේම සිංහල වෙදකම් දන්න වෛද්‍යවරියක්නෙ මලීගෙ අම්මා. ඉතින් අපිත් ගමක හිටපු නිසා අත් බෙහෙත්, වෙදකම් ගැන දැනුවත්කමක් තිබුණා. අපේ අත්තම්මලාගේ පරම්පරාවත් සිංහල වෙදකමට ගොඩක් දක්ෂයි.

විශේෂයෙන් දුලීකා අක්කා රූගත කිරීම් අතරතුරදී පවා වෛද්‍යවරුන්ට කතා කරලා අහනවා ඒ කරන බෙහෙත් හරියටම හරිද? ඒවා කිව්වට ප‍්‍රශ්නයක් නැද්ද? කියන දේ. ඒ විදියටම දැනගෙන තමයි ඒ බෙහෙත් පිළිබඳ කතා කළේ.

මෙහිදී ගීත පටිගත කිරීම් කළා නේද?

ගීත පටිගත කිරීම් කළා. ගල් තලාවක තමයි රූගත කළේ. කොටස් 100 විතර යනකම් එක රූප රචනාවක් තිබුණෙ.

ඒ ගීතය මතකද?

නිකිණි මල් පිපිලා දුරුතු අඳුරේ.......

සූරියමලකට හීන දකිනවා

සීතල ?යාමේ........

හිරුමල කවදා

කොතැනක පිපුනද

සඳකැන් හිනැහෙන පාර දිගේ

සිනාසියන් හිරු හා සතුටු වී අහසේ...

ඒ රූප රචනයට රංගනයෙන් දායකවුණේ කව්ද?

රූප රචනයට දායක වුණේ මමයි, දුලීකා අක්කයි. මේ අම්මයි, දුවයි ප‍්‍රධාන වුණ නාට්‍යයක්. ගොඩක් කතාවල ආදර කතාවක් මත කතාව ගෙතෙන්නෙ. මේ නාට්‍යයෙ ආදර කතාවක් තියෙන්න ඕන නිසා තිබුණෙ. නමුත් ප‍්‍රධාන වුණේ අම්මා සහ දුව.

එවැනි ප‍්‍රවීණ රංගන ශිල්පීන් සමඟ රඟපාන්න ලැබීම ගැන මොකද හිතෙන්නෙ?

ඇත්තටම මම එමගින් ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්තා. මලී සඳහා දායකවන රංගන ශිල්පීන් ගැන පළමුවෙන්ම දැනගන්න ලැබීමෙන්ම ලොකු සතුටක් හිතට දැනුණා. කොටස් 500 අධික ගණනක් ඒ නාට්‍යයේ විකාශය වුණා. ඉතින් හරිම සතුටුයි.

සමස්තයක් විදියට ”මලී” ගැන කතා කළොත්?

”මලී” නාට්‍ය මගෙ ජීවිතෙ හැරවුම් ලක්ෂයක්. ඒ වගේම මගෙ ජීවිතේට ලැබුණු භාග්‍යයක්. ගොඩක් ආදරෙයි මම ඒ නාට්‍යයට. ඒ හරහා පේ‍්‍රක්ෂකයො ගොඩක් මා වටා එකතු වුණා. මගතොටදී හමුවුණත් හැමෝම වගේ නාට්‍යය ගැන කතා කළා. විදේශ නාට්‍ය ගැන කතා කළා. විදේශ ගතවෙලා ඉන්න අයගෙන් පවා හොඳ ප‍්‍රතිචාර ලැබුණා. සමහරු අපිව බලන්න ලංකාවටත් ආවා. ඒ තරමට ”මලී” ගොඩක් කට්ටිය වැළඳගෙන හිටියා. ඉතින් ඒ හැමදේ එක්කම මේ නාට්‍යයට අදාළ හැමෝවම මම ආදරෙන් මතක් කරනවා. ඒ නාට්‍යය විකාශයවෙලා ගොඩක්කල් ගත වුණත් තවමත් එදා වගේම ප‍්‍රතිචාර තියෙනවා. මලී වගේ ලස්සන නාට්‍යයක් ආයෙත් බිහිවෙයි කියලා මම හිතන්නෙ නෑ. ඒත් තරමටම නාට්‍යය ලස්සනයි. ජීවිතේට මේ නාට්‍යය අමතක වෙන්නෙ නම් නෑ. ඒ තරම් සුන්දරයි.

ධනු විජේරත්න