හසලක සුනිල් ඒකනායක

බස් රථයක ගමනේ දී පැවති මිතුරු සාජ්ජයක් නිසා බසයෙන් බසින තැන අමතක වී රථයේ ගමනාන්තය කරා ගොස් වෙනත් වාහනයකින් හෝ නිවසට ඒමට අතමිට මුදලක් නොමැති වූ හෙයින් කිලෝ මීටර් පහක පමණ දුරක් රාත‍්‍රියේ පා ගමනින් නිවසට පැමිණීමට සිදුවූ අයෙකු පිළිබඳ සිදුවීමක් හසලක නගරයට ආසන්න ප‍්‍රදේශයකින් වාර්තා විය.
තිස් හතර හැවිරිදි වියේ පසුවෙන මොහු මත් වතුරට දැඩි ගිජු කමක් දක්වන පෞද්ගලික ආයතනයක රැකියාව කරනු ලබන හසලක පොලිස් වසමේ පදිංචි අයෙකි. මෙදින මහනුවර මැණික්හින්න ප‍්‍රදේශයේ පැවති අවමංගල්‍යයකට සහභාගි වූ අතර එහිදි සෙට් වූ කණ්ඩායමක් සමග ද මත් වතුර පානය කර නිවස බලා ඒමට පිටත් වූයේ රාත‍්‍රි 8ට පමණය. මැණික්හින්න නගරයේ සිට දිගන නගරයට පැමිණි මොහු හසලක බලා ගමන් කිරිමට බස් රථයක් පැමිණෙන තුරු දිගන බස් රථ නැවතුම්පොළට පැමිණියේ ද අසල රට බීම හලෙන් මත් වතුර කුඩා බෝතලක් ද ගෙන හිස් කිරීමෙන් පසුවය. 

බමන මතින් බස් නැවතුම්පොළේ සිටින විට කුඩා බස් රථයක් පැමිණ ඔහු අසල නතර කොට යන්නේ කොහේදැයි විමසා ඇත. ඔහුගේ ගමනාන්තය පැවසු පසු රථයට ගොඩවන ලෙස රථයේ සිටි තරුණයෙකු ඔහුට පැවසුවෙන් රථයට ගොඩවී අසල තිබු අසුනක වාඩිවිය.
එම රථයේ සිටි කණ්ඩායම ද කෑගල්ල ප‍්‍රදේශයේ අවමංගල්‍යයට සහභාගි වී මහියංගණ ප‍්‍රදේශයට ගමන් කරන කණ්ඩායමක් බව ඔවුන්ගේ කතා බහෙන් ඔහුට අවබෝධ විය. ගත වූයේ තවත් විනාඩි කීපයකි. රථයේ පිටු පස දෙසින් ලයාන්විත ගීතයකුත් එයට සරිලන අත්පොඩි ශබ්දයකුත් ඔහුට ඇසුනි. ඒ දෙස බැලූ ඔහුට තරුණයන් කීප දෙනෙකු එම අත්පොළසන් නාදයට නටමින් ගීත ගායනා කරන අයුරු දැකගත හැකි විය. වහා අසුනෙන් නැගිට ගත් බමන මතින් සිටි ඔහු හෙමින් හෙමින් එම ස්ථානයට ගොස් අත් දෙක එකතුකර ගායනා කරනු ලබන ගීතයට සහයෝගය පළකරමින් රංගනයක නිරත විය. 
එම රංගනයේ යෙදෙමින් සිටි ඔහුගේ නෙත් ඉදිරියේ දිස් වූයේ සිත දිව පිනා යන දෙයකි. එහි සිටි තරුණයෙකු සුදු පැහැති කුඩා වීදුරුවක් ඔහු වෙත දිගු කර ගන්න අයියා යැයි කියු විට ඒ ගැන දෙවරක් නොසිතු ඔහු ස්තුතියි මල්ලී යැයි එම තරුණයාට පවසා අතටගත් වීදුරුවේ තිබු දියරය එක හුස්මට ගිල දැම්මේය. ඉන් පසුව ඔහු ද ගීත ගායනයටත් රංගනයටත් එක් වූ අතර එහි සිටි තරුණ පිරිස තව තවත් ඔහුට සංගීතයෙන් මෙන්ම වීදුරුවලින් සැලකුවේය.
බස් රථයේ ගමනාන්තය වූ මහියංගන නගරයට පැමිණ නතර කරන විට රථයේ සියල්ලෝ සමග මොහුද රථයෙන් බැස ගත්තේය. මේ වන විට රාත‍්‍රි 11 පමණ වී තිබිණි. රථයෙන් බැසගත් පිරිස ඔහුට සමුදී ඔවුනොවුන්ගේ නිවෙස් බලා පිටත්ව ගියේය. රථයෙන් බැසගත් මොහු වට පිට බැලිමේදී ඔහුට තේරුනේ තමන් බැසිය යුතු හසලක නගරය පසුකර කිලෝ මීටර් පහක පමණ දුර පැමිණ වැරදි නගරයක බැස ඇති බවය. 
ත‍්‍රී රෝද රථයක නැගි නිවස බලා යන අදහසින් ඒ සඳහා මුදලක් අතේ තිබේදැයි කමීසයේ සහ කලිසමේ සාක්කු අත ගා බැලූවත් අතට අහුවුණේ රුපියල් 200ක් වැනි මුදලකි. මහියංගණයේ සිට නිවසට යන්න නම් තවත් රුපියල් 400ක් පමණ මුදලක් අවශ්‍යය. බමන මතින් සිටි ඔහු රුපියල් 200 ද අතට ගෙන ත‍්‍රීරෝද නවතුම්පොළට ගොස් තම ගමන ගැනත් අතේ ඇත්තේ මෙපමණ මුදලක් බවත් නිවසට ගිය පසු ඉතිරි මුදල දිය හැකි බවත් රියදුරන් කීප දෙනෙකුටම පවසා ඇත. ඔහුගේ හැසිරීම් රටාව දෙස බැලූ රියදුරන් කිසිවෙක් ඔහුගේ ඉල්ලීමට ඇහුම්කන් දුන්නේ නැත. මෙ වන විට රාත‍්‍රි 12ද ආසන්න වී තිබේ. වෙන කළ හැකි යමක් නැත. යන මාර්ගයේ වල් අලි සිටිනා බව ද ඔහු දනි. වෙන දෙයක් වෙච්චාවේ යැයි තමන්ටම කියා ගත් ඔහු හසලක බලා පිය මැන්නේය. කොල්ලෝ එක්ක නටන්නට ගිහින් වෙච්ච ඇබැද්දියක කතාව පසු දින සිය සේවා ස්ථානයේ දී පැවසුවේ එම ස්ථානයේ සිටි මිතුරෝ සිනා සයුරේ ගිල්වමිනි.