සනුකි දිල්ෂානි Saturday, 21 June 2014 12:11 PM

ප්‍රේමේ අයිය ඡන්දෙට බැහැල වැඩ වගේ.(නදී)

සාම Saturday, 21 June 2014 03:15 AM

1983 ට පෙර මම කිහිපවතාවක් යාපනයට ගිහින් තියනවා. යාපනයේ විශාල බිල්බෝඩ් වැනි පෝස්ටර් මගින් දකුණු ඉන්දියාවේ පෙන්වන චිත්‍රපට ගැන ප්‍රචාරය කරනවා. ඒක ගැන යාපනයේ සිංහල මහා විදුහලේ ගුරුවරයෙක් අපිට පැහැදිලි කලේ රුපියල් දෙකක් (මට මතක හැටියට ) බෝට්ටුවට ගෙවලා ඉන්දියාවට ගිහින් චිත්‍රපටි බලලා එන්න පුළුවන් කියලයි. මන්නාරමේ හිටපු කෙනෙක් මාසයකට වරක් එයාගේ පුතාට ප්‍රතිකාර ගන්නත් ඉන්දියාවට ගිය බව මම දැනගෙන හිටියා. ඒ තමා ලංකාවේ අපිට ඉතිරි වී ඇති සාමකාමී අතීතයේ සුන්දර මතකයන් (නදී)

බන්දුල.පෙරේරා Saturday, 21 June 2014 03:22 AM

එදා චිත්‍රපට ශාලාවකට යන්න මිනිස්සුන්ට සල්ලි තිබුනා. අද අදික බඩු මිල හා නොයෙක් බදූ නිසා ආහාර සදහා මුදල් ඉපයීමට ලොකු සටනක් දෙන්න වෙලා තියනවා. විනෝදය සදහා වැය වන මුදල් අවම කිරීමට සිදුවී තිබෙනවා. (නදී)

අහිංසා Saturday, 21 June 2014 05:51 AM

ටිකක් සංවේදී කතාන්තරයක්. ඉස්සර යාපනය තිබුනේ කොහොමද. එහි සිනමාව ගැන ලස්සන චිත්‍රයක් හිතේ ඇඳෙනවා. සංස්කෘතිය කියන්නේ ඕක තමා. සංස්කෘතිය හැමතිස්සෙම යාවත්කාලින වෙනවා. දැන් අද අපි කතාකරන ඩිවිඩි තැටිය ආශ්‍රිත සිනමා කතාවත්. තව ටික කලකින් රටේ හෝ ලෝකයේ එක තැනකින් පමණක් විකාශනය කරන මුදල් ගෙවා ග්‍රහණය කරගන්න පුළුවන් සිනමා කතාවක් වේවි. (නදී)

කමනි Saturday, 21 June 2014 01:59 PM

රුවන්ති කියන එක ඇත්ත. යාපනයේ විතරක් නොවේ, මුළු රටේම සිනමාහල්වල තත්ත්වය ඕක තමයි (අ)

ඇන්ඩෘ Saturday, 21 June 2014 06:06 AM

1970 ගණන් වල මම යාපනයේ වැඩ කලා. සාම කියනවා වගේ මගේ යාලු සිංහල අයත් ද්‍රවිඩ යාළුවන් එක්ක සිකුරාදා හවස බෝට්ටුවේ යාපනයට ගිහින් සිකුරාදා, සෙනසුරාදා චිත්‍රපටි බලල සෙනසුරාදා හවස හරි ඉරිදා උදේ හරි ආපහු එනවා. නවතින්නේ යාලුවන්ගේ ගෙදරවල. හැබැයි ඇවිත් කියනවා ඉදල හිටලා පුටුව උස්සල ආපහු හදාගන්න ඕනෙලු. ඒවා පෙන්නන්නේ නිකන් බිම කුඩාරන් ගහල. යකඩ පුටුව ටික ටික එරෙනවා. ඉතින් ආපහු උස්සල ගන්න ඕනේ. නැතත් සිංහල අය නිතරම ද්‍රවිඩ චිත්‍රපටි බැලුවා. එ්ත් මම නම් ද්‍රවිඩ ච්ත්‍රපටි ලෝලියෙක් නෙමෙයි. එ්ත් ඉතා විනෝදයෙන්, සහයෝගයෙන් හිටපු සුන්දර අතීතයක්.(නදී)

හුස්නි Saturday, 21 June 2014 02:42 PM

ඉසුරන්දි ඔයාගේ යාපනේ ඉඩම් ටික වික්කද? (අ)

ප්‍රියංක Friday, 20 June 2014 05:48 PM

සෝචනීය කතාවක්. (අ)

බමුණු Sunday, 22 June 2014 06:25 AM

"බන්දුල පෙරේරා මොනවද මේ කතාකරන්නේ." මොනවා කතා කොරන්නද? (නදී)

බමුණු Sunday, 22 June 2014 06:27 AM

"සමහරු හිතන් ඇති යාපනය කියන්නේ තමිල්නාඩුවේ දිස්ත්‍රික්කයක් කියලා නේද" අපි නොවෙයි එහෙ ඉන්න අය එහෙම හිතන්නේ. (නදී)

බමුණු Sunday, 22 June 2014 06:30 AM

මට දුක ලංකාවට ගෙන්වපු ඉංග්‍රීසි චි.ත්‍රපටි ටික නැවතීම ගැන. දැන් රීගල් සිනමාහලේ පෙන්වන්නේත් කබල් ඒවා.(නදී)

රුවන්ති Friday, 20 June 2014 06:33 PM

මී ලිපිය කියවනකොට හිතෙන්නේ සිංහලෙන් ලියපු ඉන්දියානු පුවත්පතක් වගේ(අ)

ටෙනිසන් Saturday, 21 June 2014 08:34 AM

බන්දුල පෙරේරා මොනවද මේ කතාකරන්නේ. ආර්ථික ප්‍රස්න හා ඇගේ පතේ අමාරුවට පොඩ්ඩක් දාගන්නවා. කාන්සිය නිසා සිගරට් එකක් බොනවා නැත්නම් සූස්තියක් අදිනවා. ගෙදර කරදර වලින් ඔලුව ටිකක් නිදහස් කරගන්න බයිස්කෝප් එකක් බලනවා ගෙදර ගෑනි දරුවෝ හාමතේ ඉන්නවා බලන්න බැරි නිසා ඇඟ විකුනනවා. හා බොරුද? (නදී)

සුදත් ශ්‍රී Saturday, 21 June 2014 08:41 AM

අපේ සිනමාව රැක ගන්නනම් ව්‍යාජ සීඩී තැටි වලට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කල යුතුමයි. ඒ වගේම, සීඩී තැටි සංසරණය වුවත් හොලිවුඩ්, බොලිවුඩ් සිනමා කර්මාන්තය පවත්වාගෙන යන්නේ, සීඩී තැටියෙන් නොලැබෙන සිනමා ශාලාවේදී පමණක් අත් විඳිය හැකි දර්ශණ සහ තාක්ෂණික උපක්‍රම නිසා. (අ)

නුවන් Friday, 20 June 2014 07:18 PM

හරිම දුකයි අපිට (නි)

අභය Saturday, 21 June 2014 09:22 AM

යාපනේ ව්තරක් නෙවෙයි රටේ අනික් පැතී වලත් එහෙම තමයි. මට මටකයි අපේ ගමේ තිබුන හොල් එක "ලක්මිණි වරකාගොඩ" අපි පොඩිකාලේ රුපියල් 3.00 ක් හොයාගෙන මොන තරම් නම් ෆිල්ම්ස් බැලුවද? 1977 ට කලින් මේ පළාතේ වතු වල පඩි දෙන 10 වෙනිදට කිට්ටු මුළු සතියම දෙමල ෆිල්ම්ස් තියෙනවා. මොකද වතුවල ඉන්න දෙමල ජනතාවට බලන්න. හරිම සුන්දර අතීතයක් තමයි ඊට පස්සේ එ් හෝල් එකේ කුඩා අැගලුම් කම්හලක් දැම්මා. හරිම දුකයි මොනවා කරන්නද ? (නදී)

සුමිත් Friday, 20 June 2014 08:05 PM

මේ සීඩී තැටි තමයි සිනමාහල් වැසෙන්න හේතුව එතකොට? (නි)

මාලි Friday, 20 June 2014 08:19 PM

ඉතින් මිනිසුන්ට රස්තියාදු වෙන්නෙ නැතුව ගෙදර ඉඳගෙනම මේවා බලන එක නරකද? කාලයත් ඉතුරු වෙනවානේ (නි)

ප්‍රසන්න Friday, 20 June 2014 08:27 PM

ඇත්තටම වීඩියෝ පට නෙමෙයි ඔතන තියෙන්නේ යාපනේ සිනාමා ශාලා වල තියන පහසුකම්. මේ ලගදි පොඩි වැඩකට යාපනේ ගිය ගමන් නිකමට ඔය උඩ තියන සිනාමා ශාලාවට ගොඩ උනා. හප්පේ ලැලි බන්කු. අඩු තරමින් ඕඩිසි එකතවත් කුෂන් එකක් නැහැ. ෆැන් එකක් වත් නැහැ. ඕවගෙ ඉදගෙන පිච්චර් බලන් කට්ටියට තැගි දෙන්නෙ ඕනෙ (අ)

රාජේන්ද්‍ර Friday, 20 June 2014 08:56 PM

අර මොකක්ද චිත්‍රපටි මණ්ඩලයක් කියල දෙයක් තියෙනවා නේද ? එව්වා ඉන්න මහතුරුන්ට ඇස කන් කියල දේවල් තියෙනවා නේ. මෙව්වා ගැන හොයල බැලුවොත් හොදා. (අ)

ඉසුරන්දි Saturday, 21 June 2014 10:24 AM

සමහරු හිතන් ඇති යාපනය කියන්නේ තමිල්නාඩුවේ දිස්ත්‍රික්කයක් කියලා නේද. උඩබලාගෙන කෙල ගහගන්න එපා සහෝදරවරුනි මේක අපේ රට කියල හිතල වැඩ කරන්න. (නදී)

නිහල්ස් Friday, 20 June 2014 09:11 PM

ලෝකයේ වෙනත් රටවල් අලුතින් සිනමා සලා අරිනවා මේ රටවලත් ඩීවීඩී තිබෙනවා නමුත් මේවා වෙළද පලට එන්නේ ෆිල්ම් එක පෙනන්න පටන අරගෙන මාස කීපයකට පසුව ඉතින් බලන්න ඕනේ අය සිනමා සලවලින් පිරිලා යනවා අංක අනික සිනමා ශාලාවක බලන විදියට කිසිම වෙලාවක නිවසේ දී බලන්න බැරි කම (අ)

සජී Friday, 20 June 2014 09:28 PM

ඔය චිත්‍රපටි බලලා තමයි තමිල්නාඩු අය සිංහ පාර්ට් අරගන්නේ.., ගොඩක් ඒවායේ තියන්නේ දුප්පත් වීරයෙක් ධනවත් පුද්ගලයන් එක්ක හැප්පිලා වීරයෙක් වෙන චරිත, මෙයාලා ඒවා සැබෑ ලෝකයේදීත් අනුකරණය කරන්න යනවා.. තමිල්නාඩු අය ලංකාව දිහා වයිරයෙන් බලන්නෙත්.. උතුරු ප්‍රදේශයේ අය අපි දිහා ඒ කෝණයෙන්ම බලන්නෙත් ඒකයි.. අඩු අධ්‍යාපනයත් මේකට එක හේතුවක්.. (දී)

ප්‍රේමේ Saturday, 21 June 2014 10:33 AM

මෙතැන දුක හිතෙන දෙය සීඩී ආපු එකවත් මිනිස්සු ඒවා ගෙවල් වල බලන එක වත් නෙමෙඉ.. කරුම යුදයක් නිසා වෙච්ච හානිය.. අපේ ජනාදිපති තුමා අපට පහල වෙන්න තිබුනේ තව අයුරුදු 20 කට 30 කට කලින්..එහෙම උනානම් අද මෙහෙම වෙන්නේ නෙහෙ ..හරිම දුකයි (අ)

සුදත් ශ්‍රී Saturday, 21 June 2014 11:03 AM

මගෙ යාළුවෙක් හිටිය, එයා කෙල්ලොත් එක්ක යාළු වෙලා යන්නෙම දෙමළ චිත්‍රපටි බලන්න. සිංහල සහ ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටි බලන්න අඳුරන කට්ටිය එන හින්දා.(අ)

ශාමීර් Saturday, 21 June 2014 11:30 AM

ඉතින් සිනමා හල වැහුනා කියන්නේ ජාතික හානියක්ද? සිනමා ශාලා වේවා ගෙදර සීඩි තැටි වේවා. එකිනෙකාගේ කැමැත්ත නේ.(නදී)